ایسنا نوشت: فرزندان این مادر کمی دورتر در کنجی از خانه غریبانه به مادر می‌نگرند و می‌گریند، پدر نیز در کنار بالین مادر نشسته و در این لحظات آخر با وی وداعی جانسوز می‌کند.
این خانه را چه غربت عجیبی فرا گرفته است، خانه خانه‌ای غریب با ساکنانی غریب‌تر در زمانه‌ای غریب و غریب‌تر از آن این‌که چندی پیش بیشتر نبود که اشرف مخلوقات عالم، حضرت رسول (ص) هر روز به در این خانه می‌آمد و به اهل بیت(ع) خود سلام می‌داد و غریب‌تر از همه این‌ها چرایی این نکته است که چرا امروز این خانه و ساکنانش این‌چنین غریب‌اند ...
مادر پس از گذشت ساعاتی دیگر به شهادت می‌رسد و غریبان عالم علی(ع)، حسن(ع)، حسین(ع)، زینب کبری(ع) و ام‌کلثوم(ع) در غم شهادتش می‌گریند و از آن روز تاکنون نیز صالحان عالم در غم ایشان و نگرانی‌های آن بزرگ بانوی جهان به سوگ نشسته‌اند و اکنون نیز پیشوای عالم؛ حضرت مهدی(عج) در سوگ غربت مادر و هدف بزرگ وی است ... آجرک الله یا صاحب الزمان(عج).
بر اساس حقایق تاریخی حضرت زهرا(س) از جمله نوادر عالم بشریت هستند که با بررسی این حقایق متوجه می‌شویم شخصیت و زندگی آن حضرت دارای ابعاد گوناگونی برای گرفتن سرمشق در زندگی افراد مختلف بشر است. البته باید به این نکته اشاره داشت که زمانی می‌توان از یک فرد و اندیشه‌هایش الگو گرفت که این تشنگی و عطش در وجود آدمی موجود باشد پس باید به جای جستجوی آب کمی نیز تشنگی آورد به دست.
مبارزه با ظلم / حق‌جویی
ویژگی برتر حضرت زهرا (س) را در زندگی گرانقدرشان می‌توان حق‌جویی و حق‌مداری ایشان دانست.
آن حضرت از دوران کودکی خود پی به حقانیت پدر و راه ایشان برده بود و در این مسیر تا زمان شهادت خود در راه حمایت از نبی مکرم اسلام و هدف بزرگ‌شان، گام نهادند.
حضرت زهرا(س) هر آن‌چه که در توان داشت را در مسیر حمایت از حق صرف کرد و در نهایت نیز در همین مسیر به شهادت رسید.
برخی از تحلیلگران تاریخ اسلام حرکت انقلابی حضرت زهرا(س) را پس از جریان سقیفه در حمایت از حق، مبدا و الگویی برای ایجاد واقعه‌ای چون قیام کربلای فرزندانشان امام حسین(ع) دانستند.
این حرکت آن حضرت به آنانی که خواهان درس آموختن در مکتب حضرت زهرا(س) هستند می‌آموزد که باید ابتدا «حق» و نه «اهل حق» را شناخت و پس از شناسایی حق است که می‌توان اهل آن را نیز شناخت و سپس هر آن‌چه که توان داریم باید در این عرصه به صحنه بیاوریم و با توکل بر خدا و با ایمانی راسخ به مسیری که آن را طی می‌کنیم، از هیچ قدرت ظاهری نهراسیم.
عبادت‌های خالصانه
از جمله دیگر ویژگی‌های زندگی حضرت زهرا(س) می‌توان به عبادت‌های خالصانه آن حضرت به درگاه باریتعالی اشاره کرد به نحوی که می‌توان گفت این مهم زندگی آن حضرت را به نحوی کامل تحت پوشش قرار داده بود و آن را می‌توان تلالویی از وجود پاک آن حضرت دانست که در پی تربیت‌های گرانقدر پدر بزرگوارشان و همراهی با همسر گرامی‌شان حضرت علی(ع) در مسیر هرچه کامل‌تر قرار گرفت.
از جمله شواهد امر در جهت درجه عبودیت آن حضرت می‌توان به شواهدی که تاریخ به آن در مورد ارتباط فرشتگان با آن حضرت، ارائه مائده بهشتی به ایشان و آموزش تسبیحات گرانقدر الله اکبر، الحمدلله و سبحان‌الله که با عنوان تسبیحات حضرت زهرا(س) شناخته می‌شود از سوی پیامبر(ص) به آن حضرت اشاره کرد.
ایثار و فداکاری
از جمله دیگر جنبه‌های زندگی پربرکت حضرت زهرا(س) می‌توان به همراه بودن زندگی آن حضرت با ایثار و فداکاری نسبت به اعضای خانواده و نیازمندان اشاره کرد.
به گونه‌ای که در برخی مواقع شواهد تاریخی گواه بر این است که آن حضرت غذای خود را به دیگران می‌دادند که از آن جمله می‌توان به بخشش ایشان به همراه دیگر اعضای خانواده به نیازمندانی اشاره کرد که در این زمینه آیه‌ای از قرآن کریم نازل شد.
ادب
حضرت فاطمه زهرا(س) در طول زندگی خود بسیار مودب بودند به نحوی که زمانی آیه‌ای از سوی خداوند متعال خطاب به مسلمانان نازل شد که نباید پیامبر مکرم اسلام(ص) را همانند دیگر افراد جامعه خود خطاب قرار دهند و پس از این‌که صدیقه طاهره از این آیه آگاهی یافتند پدر خود را دیگر «پدر» خطاب قرار ندادند بلکه به آن حضرت می‌گفتند «یا رسول‌الله» ولی به دلیل درخواست خود رسول گرامی اسلام(ص)، حضرت زهرا (س) به پدر خود همان پدر گفتند.
همچنین می‌توان در زمینه رعایت ادب در زندگی شخصی و اجتماعی حضرت فاطمه(س) به این نکته اشاره کرد که آن حضرت همسر و فرزندان خود را با عناوین محبت‌آمیزی مانند نور چشمم مورد خطاب قرار می‌دادند.
حضرت زهرا (س) همچنین به دلیل این‌که شاید همسر ایشان امام علی(ع) نتوانند به دلیل شرایط مالی چیزی برای ایشان فراهم کنند از بیان درخواستی به ایشان امتناع می‌ورزیدند.
احترام به پدر و همسرداری
حضرت فاطمه زهرا(س) زمانی که پدر یا همسرشان به منزل می‌آمدند به استقبال آنان می‌رفتند و سعی می‌کردند تا غبار خستگی را با رفتار مناسب‌شان از چهره آنان بزدایند. روایت شده است که در خانه حضرت زهرا (س) ایشان و همسر گرامی‌شان صدای خود را در برابر یکدیگر بلند نمی‌کردند.
حتی در زمانی که حضرت صدیقه طاهره در بستر بیماری به سر می‌بردند و عمر و ابوبکر از حضرت علی(ع) درخواست کرده بودند که به عیادت حضرت زهرا(س) بیایند و این درخواست را امیرالمومنین به اطلاع همسر خود رساندند، حضرت زهرا (س) به امام علی(ع) گفتند که «خانه خانه توست».
تربیت فرزندان
حضرت زهرا(س) در طول عمر خود همواره با مهربانی و حوصله با اعضای خانواده خود به ویژه فرزندان رفتار می‌کردند که پرداختن به شانه کردن موهای فرزندان، طراحی بازی برای آنان و اهتمام به تربیت دینی فرزندان از جمله این موارد است.
آموزش ایثار
نذر کردن برای رفع مسائلی که برای خانواده به وجود می‌آمد مانند بیماری کودکان، مسوولیت در برابر هم‌نوعان با اولویت دادن در دعا کردن برای همسایگان نسبت به خود و برنامه‌ریزی برای چگونگی بیدار ماندن فرزندان خود در شب قدر جهت احیای این شب را می‌توان از جمله شواهدی جهت تربیت نیکوی فرزندان از سوی حضرت فاطمه(س) دانست.
همکاری با همسر در انجام امور زندگی
حضرت زهرا(س) پس از ازدواج خود بر اساس قراری که با همسر خود گذاشتند کارهای داخل خانه مانند تهیه غذا، پختن نان، تهیه آرد، آب کشیدن از چاه و ... را بر عهده گرفتند و بر اساس روایات تاریخی در این مسیر نیز کار فراوانی بر عهده ایشان قرار می‌گرفت که امام علی(ع) در اوقاتی که فرصت می‌کردند نیز به کمک ایشان در جهت انجام این امور بر می‌آمدند.
ساده‌زیستی
این‌که اکثریت وسایل خانه امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) در بدو شروع زندگی این زوج الهی، «گلی» بود را می‌توان یکی از شاهدان مثال برای رعایت این مهم در زندگی حضرت زهرا (س) دانست و نیز این‌که غذای روزانه آنان غذایی بسیار ساده بود.
گذشت
حضرت زهرا (س) در شب عروسی خود لباس عروسی خود را به مستمندی بخشیدند این در حالی است که انجام چنین کاری شاید در جامعه حال حاضر ما دور از ذهن و توان بسیاری از افراد حال حاضر و معاصر ما دانسته شود.
حضور در جامعه
حضرت زهرا(س) در آن‌جایی که نیاز به حضورشان بود چه در میان پرستاران جبهه اسلام و چه در عرصه حمایت از حق و حقانیت به پا خاسته و با توان و بیان خود به خدمت به جامعه پرداختند تا نگذارند آنانی که لباس حقانیت به تن باطل کرده‌اند، به جای حق، باطل را به عرصه جامعه بکشانند.
السلام علیک یا صدیقه الکبری یا فاطمه الزهرا (س)