آن چه در زیر می‌خوانید، متن گفتگوی اریک دریتسر با شبکه پرس تی وی می‌باشد:
پرس تی وی : در ابتدا نظر و واکنش شما درباره این رزمایش نظامی که به صورت هم زمان و نزدیک مرزهای سوریه برگزار می‌شود، چیست؟
دریتسر : خب فکر نمی‌کنم که کسی درباره برگزاری این رزمایش های نظامی تعجب کرده باشد. به خاطر داشته باشید که امریکا همراه با بسیاری دیگر از قدرت‌های امپریالیستی در سازمان ناتو از رزمایش نظامی و آماده سازی‌های نظامی و این گونه سناریوها به عنوان پوششی به بهانه اعزام گسترده نیروهای نظامی خود به یک منطقه استفاده می‌کنند.
بنابراین اگر امریکا و ناتو و شریکان اسرائیلی شان بخواهند تسلیحات نظامی خود و تسلیحات سنگین نظامی و دیگر تجهیزات خود را به نزدیک مرزهای سوریه منتقل کنند، این رزمایش‌ها می‌تواند بهانه‌ای کامل برای این مسئله باشد.
اجازه دهید از این موضوع فراتر رویم، این ها تنها رزمایش های نظامی نیستند، این تلاشی است که در ۴۸ ساعت پیش شاهد انجام آن از سوی اسرائیل و البته شریکش در واشنگتن بودیم تا در حقیقت دست به اقدامات تحریک آمیز بزنند، در جایی مانند سوریه که آنها درگیر جنگی شده اند که این جنگ تاکنون پیروزی نداشته است؛
اسرائیل و قدرت های امپریالیستی با اجبار سوریه برای واکنش در قبال این حمله و یا ممانعت از واکنش در برابر آن، در حقیقت به دنبال قانونی جلوه دادن این تجاوز هستند.
بنابراین شاهد شرایطی بسیار دشوار در سوریه هستیم، اما نیروهای روسیه که در دو هفته گذشته به منطقه مدیترانه اعزام شده اند، فکر می‌کنم که عامل غیر قابل پیش بینی در این سناریو باشند؛ البته باید منتظر نشست و شاهد بود که ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه از این نیروها چه استفاده ای خواهد کرد، به ویژه که در روزهای اخیر شرایط با فراز و نشیب های زیادی همراه بوده است.
پرس تی وی : به نظر شما حضور نیروهای ارتش روسیه در منطقه تا چه اندازه می‌تواند اهمیت داشته باشد؟ همان طور که ذکر کردید، امریکا و متحدانش در حقیقت سوریه را در مناطق مرزی اش محاصره کرده اند. ما پیش تر نیز شاهد برگزاری چنین رزمایش های نظامی هم در مناطق مرزی ترکیه و هم مرزهای اسرائیل و بلندی های جولان بوده‌ایم. ما همچنین شاهد هستیم که اردن از ایجاد یک منطقه حائل و همچنین آموزش شبه نظامیان در خاک این کشور سخن به میان می‌آورد. همچنین گزارش هایی وجود دارد مبنی بر این که شبه نظامیان از طریق خاک لبنان به سوریه نفوذ می‌کنند.
خب همان طور که مشاهده می‌کنید، سوریه به طور کامل تحت محاصره قرار دارد. آیا به نظر شما روسیه می‌تواند در این شرایط نقشی ایفا کند؟
دریتسر : خب مسلما من درباره حمایت نظامی روسیه و احتمال آتش گشودن نیروهای روسی به سوی نیروهای امریکا و ناتو بحثی نمی‌کنم؛ احتمال وقوع این سناریو بسیار اندک است. اما چیزی که هم اکنون مشخص است این سناریو می‌باشد که مسئله سوریه کاملا با لیبی متفاوت است، مردم و ملت لیبی کاملا بی دفاع مانده بودند و هیچ مدافع واقعی در قبال تجاوز اروپایی ها نداشتند.
سوریه در حقیقت در شرایطی کاملا متفاوت به سر می‌برد و فکر می‌کنم نیروهای روسیه حداقل تا اندازه کمی معادله را در منطقه تغییر می‌دهند، اما شما درست می‌گویید سوریه هم اکنون از همه جهت تحت محاصره قرار گرفته است.
به خاطر داشته باشید که این جنگ داخلی نیست و این یک خیزش مردمی به شمار نمی‌آید؛ این تجاوز امپریالیست هاست. این جنگ تجاوز امپریالیست هایی نظیر امریکا و نیروهای نیابتی غرب به مردم سوریه به شمار می‌آید. این ماهیت این مناقشه است و با درک شرایط با توجه به این مسئله می‌توان گفت آنها ممکن است بخواهند شرایط ژئوپولتیک منطقه را تغییر دهند.
پرس تی وی : همچنین ما پیش تر درباره چگونگی روند شکست شورشیان که از حمایت کشورهای خارجی برخوردار هستند، گفتگو کردیم. همچنین شاهد هستیم که مردم غیر نظامی در سوریه حمایت های گسترده ای از دولت بشار اسد رئیس جمهور این کشور انجام می‌دهند.
به نظر شما تا چه مدت باید منتظر بمانیم تا ببینیم که امریکا و متحدانش به مرحله بعدی وارد شوند و نیروها و تسلیحات نظامی‌خود را در مناطق مرزی سوریه مستقر کنند؟
دریتسر : خب من فکر می‌کنم که تا حدودی ما الان در مرحله بعدی به سر می‌بریم که مرحله اقدامات تحریک آمیز می‌باشد. اقداماتی که اسرائیلی ها طی چند روز اخیر انجام داده اند در حقیقت این فعالیت های تحریک آمیز بوده است و این همان مرحله دوم به شمار می‌آید.
بهانه استفاده از تسلیحات شیمیایی نیز خیلی زود کم رنگ شد و از بین رفت؛ این ظاهر سازی در حال از بین رفتن می‌باشد.
مردم جهان متوجه شده اند که تاکنون بسیاری از ما درباره تحولات سوریه چه می‌گفتیم؛ درباره این موضوع که به اصطلاح مخالفان و نیروهای شورشی در سوریه در حقیقت دست نشانده قدرت های امپریالیستی غربی هستند.
در حال حاضر این مسئله تا چه مدت به طول خواهد انجامید؟ من فکر می‌کنم پاسخ به این سوال نامعلوم باشد. روند اعزام شبه نظامیان به سوریه از لیبی، جمهوری چچن، افغانستان و دیگر مناطق جهان همچنان ادامه دارد. این گونه به نظر می‌آید که این مسئله نامحدود باشد اگرچه دستاوردهای اخیر دولت بشار اسد و پیشرفت های نظامی ارتش در سراسر کشور احتمال تغییر رژیم در سوریه از طریق فعالیت های شبه نظامیان و جنگ مسلحانه را تقریبا بسیار دشوار کرده است.
بنابراین من فکر می‌کنم که اکنون سوال این است که نیروهای ارتش بشار اسد تا چه مدت می‌توانند مقاومت و ایستادگی کنند و یا با توجه به شرایط کنونی شبه نظامیان تا چه مدت می‌توانند به این گونه فعالیت های خود ادامه دهند؛ تا چه مدت خواست سیاسی در قدرت های امپریالیستی غربی در همین سطح باقی می‌ماند و آنها می‌خواهند به لفاظی های جنگ طلبانه خود ادامه دهند. این ها همه مسائلی است که الان نمی‌توان درباره آن به نتیجه رسید و باید منتظر نشست و دید چه روی خواهد داد.