واقعیت این است که 2پدیده تورم و رکود به وضوح در اقتصاد ایران فراگیر شده و کافی بود نامزدهای ریاست‌جمهوری فرصت پیدا می‌کردند تا شفاف اعلام کنند برای کاهش نرخ تورم و خروج اقتصاد ایران از رکود به‌طور مشخص و عملیاتی چه برنامه‌ای تدارک دیده‌اند و دیگران هم نظر می‌دادند این راهکارها و برنامه‌ها قابل اجراست یا نه و چگونگی و چرایی رفع این مشکلات به بحث گذاشته می‌شد.
یکی از نگرانی‌های جدی درخصوص مناظره نخست این است که در لابه‌لای صحبت نامزدهای محترم از ضرورت کوچک‌سازی سریع دولت سخن به میان آمد. اگرچه کوچک‌سازی دولت یک ضرورت است، اما سرعت بخشیدن به این مسئله جای نگرانی دارد چراکه با درنظرگرفتن مجموع گرفتاری‌های اقتصادی کشور و نظم دادن و ایجاد ثبات در اقتصاد، ما به حضور و نقش پررنگ دولت برای سیاستگذاری و نظارت نیاز داریم و باید در مسیر اصلاح امور اقتصادی از تجربه دیگر کشورها استفاده کنیم و اینگونه نباشد که فکر کنیم همه برنامه‌ها را باید کنار بگذاریم و از نو برای اقتصاد نسخه بپیچیم.
تجربه توسعه یافتگی مالزی در دوران ماهاتیر محمد نشان می‌دهد که برای تقویت بخش خصوصی و کوچک‌سازی دولت نباید به‌دلیل بزرگ‌شدن افراطی دولت در 8سال گذشته دچار شتاب‌زدگی افراطی شویم. مهم این است که نباید از طرف دیگر بام افتاد و چون دولت احمدی‌نژاد به شکل افراطی دولت را بزرگ کرد، دولت بعدی بخواهد ناگهان دولت را کوچک کند، قبل از اینکه فضا و شرایط برای حضور بخش خصوصی فراهم شده باشد؛ چرا که کوچک‌سازی دولت نیازمند یک برنامه تدریجی، قابل اجرا و کارشناسی شده مبتنی بر انضباط پولی و مالی است.
نکته مهم دیگر در برنامه‌های نامزدهای محترم رویکرد ایشان به خلق معجزه در اقتصاد کشور و حل مشکلات در کوتاه‌مدت بود. باید یادآور شد که انصافا در سال‌های اخیر شاهد معجزه اقتصادی در برخی کشورها ازجمله ترکیه، مالزی، کره‌جنوبی و سنگاپور بوده‌ایم و ما هم باید از یک جایی شروع کنیم. گام نخست معجزه اقتصادی در نتیجه اعتماد مردم به برنامه‌های ارائه شده شکل خواهد گرفت و گام مهم‌تر بعدی با روی‌کارآمدن دولت قوی، کارآمد و دارای اولویت‌های ملی شدنی است، البته رئیس‌جمهور آینده باید متوجه باشد که دوران بسیار سختی را پیش رو خواهد داشت و باید بتواند اعتماد مردم را جهت خویشتنداری و فداکاری برای عبور از دشواری‌ها جلب کند.