و از پرستش تو خسته نمی‌شوند
و از گوش کردن به حرف تو طفره نمی‌روند
و یادشان نمی‌‌رود که دوستت داشته باشند!
... فرشتگانی که راز تو در سینه‌ی آن‌هاست
ساکن آسمان‌اند
و نه خستگی دارند،
نه فراموشی!
فرشتگان فروتنی که سرهایشان را پایین
انداخته‌اند
به بزرگی تو نگاه نمی‌کنند
و در همان حال دل‌شان برای تو می‌تپد!
... تو خواسته‌‌ای که گرسنه نشوند
تشنه نباشند
و در طبقات آسمان زندگی کنند!
آن‌‌ها به آتش خشم تو نگاه می‌کنند و می‌گویند: «خدایا، ما آن‌طور که باید و شاید تو را نپرستیدیم!»
* بازنوشته‌‌ی بخشی از ترجمه‌ی دعای سوم صحیفه‌ی سجادیه