آگاهی عمومی در مورد سرطان سینه ، طی 20 سال گذشته به نحو چشمگیری افزایش یافته است. با وجود این، هنوز نظرات گمراه کننده‌ای در این زمینه در افکار عمومی رواج دارد. مثلاً خیلی‌ها فکر می‌کنند این که «احتمال یک در 8 سرطان سینه » یعنی اگر 8 زن به طور تصادفی انتخاب شوند، یکی از آنها سرطان دارد یا در آینده به سرطان مبتلا خواهدشد.
اما در واقع این آمار که توسط مؤسسه ملی سرطان آمریکا برآورد شده حاکی از میزان احتمال ابتلا به سرطان سینه طی دوران زندگی یک زن است. بنابراین، اگر یک زن 85 سال عمر کند، احتمال ابتلای وی یک در هشت(5/12درصد) است، ولی در مورد زنان جوان‌تر شرایط بهتر است.
به عنوان مثال، احتمال ابتلای یک زن 50 ساله، 1 در 54 است و در چهل سالگی، 1 در 235. البته این احتمالات براساس متوسط جمعیت آمریکا برآورد شده است. بنابراین، بنا بر عوامل مختلف، از جمله تاریخچه خانوادگی، سابقه باروری و سایر عوامل ناشناخته دیگر، ممکن است ریسک ابتلا برای هر زن بیشتر یا کمتر باشد. در این مقاله به برخی دیگر از سوء‌تفاهم‌ها درباره سرطان سینه اشاره می‌شود.
تصور: تنها زنان به سرطان سینه دچار می شوند.
واقعیت: مردان نیز بافت سینه ای دارند و احتمال ابتلا به سرطان سینه برای آنان نیز وجود دارد. همانند سایر سلول‌های بدن، سلول‌های بافت سینه در مردان نیز ممکن است دچار تغییرات سرطانی شود. از آنجا که سلول‌های سینه زنان بیش از مردان است. شاید به دلیل تاثیرات ترشح مداوم هورمون‌های زنانه، سرطان سینه در زنان شایع‌تر است. در سال جاری حدود 1500 مرد مبتلا به این نوع سرطان در آمریکا شناسایی شدند.
تصور: استفاده از دئودورانت و ضد عرق‌ها موجب سرطان سینه می‌شود.
واقعیت: براساس این تصور، مواد شیمیایی موجود در ضدعرق‌ها از طریق پوست جذب و پس از تداخل با چرخه لنفاوی موجب انباشته شدن توکسین‌ها در سینه می‌شود و در نهایت به سرطان خواهد انجامید. قطعاً شواهد تجربی یا اپیدمیولوژیکی در دفاع از نظریه فوق وجود ندارد. به منظور حصول اطمینان از بی‌خطری محصولات بهداشتی از قبیل ضدعرق‌ها، آزمایش‌های مختلفی روی آنها انجام می‌شود.
تصور: ماموگرافی دردناک و پرخطر است.
واقعیت: ممکن است انجام ماموگرافی راحت نباشد ولی فشردگی سینه طی آن تنها چند دقیقه به طول می‌انجامد. به منظور کاهش ناراحتی، ماموگرافی را زمانی تنظیم کنید که سینه ها کمتر حساس هستند (درست قبل از قاعدگی را برای این کار انتخاب نکنید). طی ماموگرافی نیز فرد در معرض پرتوگیری بسیار کمی خواهدبود.
تصور: هر گونه توده‌ای که در ماموگرام ظاهرشود به احتمال زیاد سرطانی است.
واقعیت: اغلب ناهنجاری‌ها سرطانی نیستند. توده ممکن است کیست یا مورد خوش‌خیم دیگری باشد که پزشک با انجام سونوگرافی یا نمونه برداری به بررسی جزئی‌تر آن خواهد پرداخت.
تصور: تغذیه نوزاد با شیر مادر خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد.
واقعیت: ممکن است مادری که فرزند خود را با سینه تغذیه می‌کند به سرطان مبتلا شود ولی هیچ بررسی حاکی از آن نبوده که تغذیه فرزند از شیر مادر موجب سرطان شود. در حقیقت، برخی مطالعات نشان می‌دهد که تغذیه فرزند از شیر مادر می‌تواند موجب کاهش ریسک ابتلا شود.
تصور: اگر در خانواده خود سابقه سرطان سینه وجود ندارد شما نیز مبتلا نخواهید شد.
واقعیت: حدود 80 درصد از زنانی که به این نوع سرطان مبتلا می شوند سابقه بیماری در بستگان خود را نداشته‌اند. افزایش سن، عمده‌ترین عامل ابتلا است. اگر در سابقه خانوادگی شما مورد ابتلا به سرطان سینه به چشم می‌خورد، ریسک شما کمی (و نه قطعاً) بیشتر خواهد شد. اگر نگران هستید موضوع را با پزشک یا مشاور ژنتیک درمیان بگذارید.
تصور: قرص‌های پیشگیری از بارداری موجب بروز سرطان سینه می‌شوند.
حقیقت: قرص‌های امروزی حاوی میزان کمی از هورمون‌های استروژن و پروژسترون هستند. و در حقیقت، تا حدی می‌توانند موجب جلوگیری از سرطان تخمدان شوند. هر چند احتمال ابتلا به سرطان سینه بر اثر قرص‌های محتوی دوز بالای هورمون که در گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفت، در برخی مطالعات ثابت شده بود.
تصور: معاینه ماهانه سینه ها بهترین روش شناسایی تومورهای سینه است.
حقیقت: اگرچه معاینه به شدت توصیه می‌شود، اما دقیق نیست. انجام ماموگرافی با کیفیت بالا قابل اعتمادترین روش آگاهی از ابتلا به سرطان سینه در مراحل اولیه بیماری (یعنی زمانی که بیماری قابل معالجه است) می‌باشد.
معمولاً زمانی که تومور قابل لمس شود اندازه آن بیش از زمانی است که با ماموگرافی تشخیص داده شود. با وجود این، معاینه توسط شما یا پزشکتان نیز از اهمیت برخوردار است. حدود 25 درصد از سرطان های سینه فقط با معاینه تشخیص داده شده‌اند (نه با استفاده از ماموگرام)؛ حدود 35درصد فقط با ماموگرافی و 40 درصد هم با استفاده از ماموگرافی و هم با معاینه فیزیکی.
بنابراین اتخاذ رویکرد سه مرحله‌ای: ماموگرافی سالانه (برای زنان بالای 40سال)، معاینات بالینی سالانه و معاینات ماهانه توسط خود فرد توصیه می‌شود.
منبع: کریستین ساینس مانیتور – آوریل 2007