جوانه‌های چشایی بر روی زبان شامل بسیاری از گیرنده‌های چشایی هستند.
این گیرنده‌ها محتویات بسیار ریز پروتئین هستند که برای شناسایی مزه به دیگر مواد شیمیایی متصل می‌شوند.
به گزارش ایسنا، علاوه بر زبان، انسان‌ها دارای این گیرنده‌ها در سقف سخت دهان که حس‌ها را درک می‌کند و همچنین در سراسر بدن و اندام‌های داخلی‌شان هستند و به نظر می‌ر‌سد موش‌ها این حس چشایی را در بیضه‌هایشان نیز دارا هستند.
گیرنده‌های چشایی دارای توانایی تشخیص گروه‌های وسیع مزه از قبیل شیرین، ترشی، شوری و تلخی هستند.
هنگامی که محققان این گیرنده‌ها را حذف یا توانایی آن‌ها برای حس‌کردن و تحویل اطلاعات به مغز موش‌ها را مسدود کردند، این حیوانات کاملا عقیم ماندند.
تعداد اسپرم‌های آن‌ها کاهش یافت، اسپرماتوزوئید به طور مناسب رشد نکرد و در نتیجه آن‌ها توانایی‌شان برای تولیدمثل را به طور کامل از دست دادند.
محققان هنوز در خصوص این رویداد توضیحی ارائه نداده‌اند و از چگونگی ارتباط گیرنده‌های چشایی با باروری نیز اطلاعی ندارند.
این کشف رویکرد تحقیقاتی جدیدی را پیش پای دانشمندان می‌گذارد که می‌تواند به درمان ناباروری در انسان بینجامد.