شعارهای «بله، ما می‌توانیم» نه تنها با حمایت روبرو شد بلکه این امید را زنده کرد که جهان شاهد تغییر سیاست‌های خارجی امریکا خواهد بود؛ سیاست‌هایی که بسیاری را دشمن امریکا کرده بود. وعده‌هایی داده شد مبنی بر تعطیلی شکنجه گاه امریکا در خلیج گوانتانامو که افرادی از سنین ۱۳ سال تا ۹۸ سال در آن حبس بودند.
شکنجه گاهی که به نوبه خود از چهره شریرانه جامعه‌ای نقاب برداشت که چشمان خود را روی شکنجه گری، آدم ربایی و حتی قتل مردان و پسران توسط دولت بوش بسته بود؛ افرادی که اکنون می‌دانیم بیشتر آنها بی‌گناه هستند. وعده‌هایی شنیدیم مبنی بر اینکه دست دوستی به سوی جهان اسلام دراز می‌شود؛ جهانی که بواسطه دو جنگ عراق و افغانستان در هم شکسته شده بود. وعده‌هایی شنیدیم مبنی بر دموکراسی و شفافیت.
همه ما فریب خوردیم و همچنان خیلی‌ها در جهل هستند. در سال اول ریاست جمهوری اوباما، وی شخصا دستور داد که با موشک کروز تاماهاک به یک روستای کوچک به نام المجاله حمله شود که طی آن ۲۱ کودک و ۱۴ زن جان خود را از دست دادند.
سکوت....جهان چیزی از این حمله نفهمید زیرا این بخشی از فریبکاری بود.
زمانی که عبدالله حیدر شایع خبرنگار یمنی در مورد این حمله یک جانبه به آن روستا تحقیق کرد، گزارش ذکر شده وحشتناک بود. ریش سفیدان روستا از جمع کردن اعضای تکه تکه شده ساکنین بعد از این حمله حرف می‌زدند. وقتی که شایع این حمله امریکا را فاش ساخت، توسط علی عبدالله صالح دیکتاتور تحت حمایت امریکای یمن حبس شد. در پی خشمی گسترده، صالح وی را عفو کرد اما یک تماس تلفنی از سوی خود اوباما کافی بود تا این خبرنگار افشاگر همچنان در زندان بماند و البته تا امروز نیز در حبس است.
با این حال، کارنامه خونبار اوباما در اینجا به پایان نمی‌رسد. در جریان دولت اوباما، پهپادها تبدیل به سلاح اصلی و مرجح دولت امریکا شدند. این هواپیماهای کنترل از راه دور از نوادای امریکا کنترل می‌شوند و در کشورهایی مانند عراق، افغانستان، پاکستان، یمن و سومالی پرواز می‌کنند. تنها در پاکستان، ۴۷۱ تا ۸۸۱ غیرنظامی شامل ۱۷۶ کودک بدون هیچ دلیلی توسط این پهپادها کشته شدند و این در حالی است که هیچ مسئولیتی پذیرفته نشد. این تلفات بواسطه سیاست استفاده از پهپادها «توجیه» می‌شود؛ سیاستی که بر اساس آن تمام مردانی که در «سن مبارزه» هستند و توسط پهپادها کشته می‌شوند، «شبه نظامی» قلمداد می‌شوند. همچنین از پایگاه‌هایی در جیبوتی، اتیوپی، نیجر و سیشل پهپادهای امریکا در آفریقا به پرواز در می‌آیند. در دوران ریاست جمهوری اوباما، امریکا عملا جهان را یک میدان جنگ فرض کرده است که بواسطه آن استفاده از پهپادها در آن مجاز دانسته می‌شود. تصمیم گیری در مورد عملیات این پهپادها در نشست‌های موسوم به «سه شنبه‌های ترور» انجام می‌گیرد که اوباما در این نشست‌ها نقش دادستان، قاضی و جلاد را یکجا بازی می‌کند.
زندان گوانتانامو همچنان فعال است و ۱۰۳ زندانی آن در اعتصاب غذا هستند تا رعایت شدن حقوق اساسی و انسانی خود را تضمین کنند. اکثر زندانیان این زندان از همه اتهامات تبرئه شده‌اند و با این حال دولت اوباما می‌گوید ۴۸ زندانی گوانتانامو نه می‌توانند آزاد شوند و نه می‌توانند مورد محاکمه قرار بگیرند بلکه باید به صورت نامحدود در حبس باشند. با وجود اینکه اوباما به طور مکرر وعده می‌دهد که این بازداشتگاه را تعطیل می‌کند، چیزی که به چشم می‌آید عدم صداقت و دورویی وی است.
امریکا در جریان ریاست جمهوری اوباما در سومالی چیزی را تاسیس کرده است که از سوی افراد محلی «گوانتانامو»ی آفریقا نامیده می‌شود. تاسیساتی که در زیرزمین‌های آن عملیات دهشتناک شکنجه زیر نظر سیا و دیگر آژانس‌های اطلاعاتی جریان دارد.
تراژدی و فاجعه زندان ابوغریب را فراموش نکنید. در این زندان، مردان برهنه به اجبار هرم‌های انسانی تشکیل دادند، مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفتند، شکنجه شدند، وادار به خوردن مدفوع خود شدند، مورد حمله سگ‌ها قرار گرفتند و توسط دامپزشکان پیش پا افتاده زخم‌هایشان بخیه شده زد؛ فقط به این خاطر که شکنجه علیه آنها تکرار شود. صدها فیلم و تصویر از این شکنجه‌ها وجود دارد و این یک سیاست سازمان یافته شکنجه گری را فاش ساخت. اوباما مداخله کرد و نه تنها قربانیان و خانواده‌های آنها را از عدالت محروم کرد بلکه با جلوگیری از انتشار مدارک به بهانه اینکه احساسات ضد امریکایی شعله ور می‌شود، حق مردم جهان را نیز نادیده گرفت. همچنین، اوباما، به این رسوایی رسیدگی نکرد و تنها افسران دون پایه را مورد محاکمه قرار داد.
مورد جدید، رسوایی مربوط به برنامه جاسوسی امریکا موسوم به پریزم است؛ برنامه‌ای که توسط ادوارد اسنودن فاش شد و نشان داد که چگونه آژانس امنیت ملی امریکا با کمک شرکت‌هایی مانند گوگل، فیسبوک، اسکایپ و مایکروسافت تمام ارتباطات را زیر نظر گرفت. این تجاوز به حریم خصوصی شامل ضبط محتوای تمام تماس‌ها، پیامک‌ها و پیام‌های اینترنتی و اسناد حتی قدیمی می‌شود. عملیات جاسوسی که همه جهان از جمله نویسنده این مقاله و خواننده آن را در بر می‌گیرد.
درخواست انجمن حقوقدانان مسلمان آفریقای جنوبی مبنی بر دستگیری اوباما ربطی به مذهب، نژاد و دستور کارهای سیاسی ندارد. این درخواست با حقایق و مدارک سر و کار دارد. ممکن است عده‌ای بگویند اوباما «قدرتمندترین انسان» جهان است. با وجود این، بر اساس قانون وی یک انسان است. به عنوان یکی از فرزندان آفریقای جنوبی نوین، به من آموخته شد که نژاد یک مولفه تعیین کننده نیست. به همین علت، من بر اساس عملکرد و سیاست‌های اوباما در مورد وی قضاوت می‌کنم. اگر دولت کشور من، بعضی نهادها و بعضی بخش‌های جامعه از حملات و کشتارهای پهپادها، حبس افراد بی‌گناه، زندانی کردن افشاگران، نقض حقوق اساسی و حریم شخصی افراد تعریف و تمجید می‌کنند...پس من باید بگویم: این کار را به نام من انجام ندهید!
*رئیس شبکه بررسی رسانه‌ای است که یک گروه حامی رسانه مستقر در ژوهانسبورگ است
PRESS TV