به گزارش ایسنا، حمید کنگرانی فراهانی درباره ساخت تندیس انوشیروان روحانی گفت: آشنایی من با استاد انوشیروان روحانی برمیگردد به کنفرانسی که با حضور پروفسور مجید سمیعی در دانشگاه تربیت مدرس برگزار شد که با یکدیگر ملاقاتی داشتیم و آقای روحانی در جریان ساخت تندیس پروفسور سمیعی قرار گرفتند.
این هنرمند ادامه داد: همانجا به این فکر افتادم که تندیس آقای روحانی را بسازم که خود استاد هم از این قضیه استقبال کردند.
حتی جلسهای هم به منزلشان رفتم برای عکسبرداری و گرفتن ابعاد.
وی درباره جنس آثارش گفت: آثار من تمام پلیمری است و صورتها از سیلیکون ساخته میشود.
این مجسمهساز افزود: تاکنون بیش از 200 مجسمه ساختهام که در موزههای داخلی و حتی موزههای خارجی قرار دارند و اکثر سازههایم براساس شخصیتهای تاریخی و سیاسی هستند که بین آنها هنرمندان سرشناسی هم وجود دارند.
کنگرانی فراهانی با اشاره به برنامه آینده کاریاش گفت: پس از ساخت مجسمه استاد انوشیروان روحانی که حدود 10 مهرماه به پایان میرسد، به مناسبت سالروز 90 سالگی پروفسور رحیم رحمانزاده پایهگذار جراحی مدرن ارتوپدی در شهر برلین آلمان، مجسمه ایشان را رونمایی خواهم کرد.
این هنرمند افزود: طی ملاقاتی که ماه پیش با ایشان داشتم، دوستان و نزدیکان پرفسور رحمانزاده به من پیشنهاد ساخت این مجسمه را دادند که من نیز آن را پذیرفتم و حدود سه یا چهار ماه دیگر کار ساخت این مجسمه نیز به پایان میرسد.
وی با انتقاد از نبود موزهای تخصصی در این زمینه گفت: دوست دارم در ایران در یک مکان و بنای مناسب و زیبا سرمایهگذاری شود تا موزهای مانند موزه مادام توسو داشته باشیم که قطعا مردم از موزهای که در آن تندیسهای دانشمندان، ورزشکاران، هنرمندان و... قرار دارند، استقبال میکنند و با جذاب مخاطب زیاد، برای سرمایهگذار سودآور است.
کنگرانی افزود: اخیرا از موزه مادام توسو با من تماس گرفتند و برای همکاری من با آنها مکاتبهای انجام شده است.
حیف است اما خودمان این سرمایه را داریم ولی از آن استفاده نمیکنیم و این اساتیدی که تندیس آنها ساخته شده است، به همت شخص من بوده و به غیر از دو، سه مورد که سفارشی بود، بقیه کارهایم به صورت دلی است.
وی درباره حمایت نشدن در بعضی کارهایش گفت: هنگامی که استاد محمد نوری فوت کردند، من اعلام آمادگی کردم تا تندیس ایشان را به صورت افتخاری بسازم و به موزه موسیقی اهدا کنم، ولی از دوستانی که در اینباره به آنها گفته بودم حمایتی ندیدم و استقبالی نشد.