شمال چین، محدوده مرز چین و مغولستان، نزدیکی شهر ارنهات یا ارولین بخش وسیعی تحت عنوان شهر دایناسورها به حیوانات ماقبل تاریخ اختصاص داده شده است. کشور چین با این خلاقیت گردشگران بیشماری را بسوی این منطقه بکر کشانده است.
در این منطقه وسیع، مجسمه و اسکلت‌های بدست آمده از حیوانات عظیم الجثه ماقبل تاریخ به صورت زندگی طبیعی آنها در طبیعت چیده شده‌اند به گونه‌ای که تماشگر می‌پندارد، وارد عصر و سرزمین دایناسورها شده است.
دروازه و بزرگراه ورودی این شهر با شکل طاقی توسط مجسمه دو دایناسور غول پیکر گیاه‌خوار که مقابل هم قرار دارند، تزیین شده است.
هر یک از مجسمه دایناسور‌های این دروازه حدود 34 متر عرض و 19 متر ارتفاع است و دهانه این دروازه به 80 متر می‌رسد. گویی آنها بزرگان و نگهبان این شهر هستند. چرا که بقیه مجسمه‌ها آزادانه در قسمت‌های دیگر این طبیعت بکر و وسیع برای خود مشغول و سرگرم هستند.
این مجسمه‌ها کوچکتر از این دایناسورها دروازه هستند و در اشکال و اندازه های مختلف خودنمایی می‌کنند.
این منطقه در صحرای گبی در نزدیکی منطقه خودمختار مغولستان واقع شده است. تنها راه‌اهنی که در سال 1950 برای تجارت داخلی و خارجی مغولستان تاسیس شده است آن را تحت پوشش دارد.
این منطقه از آن رو برای این پروژه انتخاب شده است که در سال 1920 با کشف فسیل دایناسورها در منطقه ارلین، توجه بین‌المللی را به سوی خود جلب کرد.
گفته می‌شود این منطقه در دوره کرتاسه حدود 70 میلیون سال پیش بهشت و خانه دایناسورها بوده است. منطقه‌ای زیبا با دریاچه‌ها، باتلاق‌ها و جنگل‌های انبوه که بیش از 20 نوع دایناسور و شکارچی‌های یک متری شبیه پرنده‌ها که فسیل آنها در سال 2005 در این منطقه یافت شده است را در خود جای داده بود.
فسیل‌های بسیاری در این منطقه کشف شده است. و به نظر می‌رسد، فسیل‌های بسیاری هنوز در این منطقه در لایه‌های زیرین زمین نهفته باشد. به همین دلیل این منطقه را بزرگترین و بهترین مکان برای حفظ فسیل‌های دایناسور در آسیا انتخاب کرده‌اند.
این شهر علاوه بر منظره بلوار با مهندسی خاص توانسته‌است، طلوع و غروب خورشید را در ابتدا و انتهای بلوار به زیبای نشان داده و حفظ کند.
همچنین این شهر دارای یک موزه دایناسورها و یک پارک به نام "دایناسور پریان" است. طاق نصرت دایناسورها که گویی در حال بوسیدن یکدیگر هستند در سال 2007 ساخته شده است.
منبع: dailymail