در صورتی که غلظت گاز منوکسید کربن در فضای زندگی بیش از ppm 200 باشد در اثر تماس با مجاری تنفسی و ورود به بدن، حالت سردرد، تهوع، تشنج ایجاد شده و در نهایت باعث مرگ خواهد شد.
همچنین با توجه به اینکه میل ترکیبی هموگلوبین خون که عامل انتقال اکسیژن به بافت‌های بدن است با منوکسید کربن 300 برابر بیشتر از میل ترکیبی آن با اکسیژن است، از این رو وجود مقدار کمی از این گاز در هوای تنفسی قادر است مقادیر زیادی از هموگلوبین خون را به کربوکسی هموگلوبین که یک ترکیب پایدار است تبدیل کرده و از مقدار هموگلوبینی که اکسیژن را به بافت‌های بدن می‌رساند بکاهد.
اگر این ماده بیش از 20 درصد با خون ترکیب شود باعث کندی تنفس و در صورتی که بیش از 30 درصد ترکیب شود باعث افزایش ضربان قلب و تعداد تنفس شده و اگر این مقدار به بیش از 50 درصد برسد احتمال مرگ افزایش می‌یابد.
با کاهش دمای هوا، موارد ناشی از مسمومیت با گاز مونوکسید کربن افزایش می‌یابد. برای جلوگیری از مسمومیت با گاز مونوکسید کربن باید از افراد آشنا با وسایل گرمایشی برای وصل کردن بخاری استفاده کرد و از سالم بودن دودکش آن اطمینان حاصل کرد.
به همین منظور مردم باید در نصب بخاری‌ها دقت کنند، چراکه مسمومیت با گاز مونوکسیدکربن غیرقابل حس و لمس، بی‌بو و بی‌رنگ است و مردم به راحتی تسلیم و قربانی آن می‌شوند.
مسمومیت با گاز مونوکسید کربن علایمی شبیه به سرماخوردگی دارد و فرد را دچار آب ریزش بینی، سردرد و سوزش چشم می‌نماید و مردم باید دقت کنند که اگر در یک زمان چند نفر در داخل یک محیط بسته دچار این علائم شوند به احتمال زیاد در خطر گاز مونوکسید کربن قرار دارند.
افزایش و تجمع گاز دی اکسیدکربن در بدن می‌تواند باعث ضعف عمومی سیستم عصبی مرکزی از جمله مرکز کنترل تنفس شده، سر درد، اغتشاش شعور، کما و حتی مرگ را به دنبال داشته باشد.