کارشناسان معتقدند تعریف تقاضای آب بدون توجه به منابع از سوی مسئولان در حوضه آبریز زاینده‌رود و بی‌توجهی به آمایش سرزمین مهم‌ترین عوامل بحران زاینده‌رود و تغییر الگوی کشت، آبیاری و کاهش مصرف صنایع راهکارهای برون‌رفت از این بحران هستند.


مجید مخدوم استاد دانشگاه، در برنامه تلویزیونی شبکه 4سیما گفت: قصه دردناک زاینده‌رود از 30سال قبل هشدار داده شده بود و برای آن طرح‌های آمایش سرزمین تهیه شده بود و در سال1386 با نظارت سازمان برنامه‌ریزی وقت در دولت نهم قرار بود کلید بخورد که به تعویق افتاد.

به گفته وی آمایش سرزمین به‌معنای تنظیم و برنامه‌ریزی برای بخش‌های صنعتی، شهری و کشاورزی منابع مختلف است که یکی از مهم‌ترین آنها منابع آب است و در سرزمین ما از سال‌های گذشته برای آن برنامه‌ریزی شده اما هرگز اجرا نشده است. به اعتقاد وی برای خروج از بحران زاینده‌رود راهکارهای فراوانی وجود دارد که 2مورد از شاخص‌ترین این راهکارها بالا بردن آگاهی مردم نسبت به وضعیت منطقه با کمک سازمان‌های مردم‌نهاد، تعامل بین مردم و نهادهای دولتی از یک‌سو و از سوی دیگر به‌کارگیری اصول آمایش سرزمین به‌ویژه در بخش کشاورزی برای کاهش هدررفت آب است.