او آخر هفته گذشته برای حل این موارد اختلافی 4دور با هلگا اشمید معاون کاترین اشتون دیدار کرده و نهایتا گفته بود راهکارهایی برای حل اختلافات ارائه شد که پایتخت‌ها برای تصویب این راهکارها باید تصمیم بگیرند. خبری که او عصر دیروز داد به مفهوم این بود که در دوطرف اراده‌ای بر حل و فصل پرونده‌ای هسته‌ای ایران وجود داشته و راهکارهای ارائه‌شده مورد توافق تهران و پایتخت 6کشور طرف مذاکره ایران قرار گرفته است.
درباره اینکه راهکارهای ارائه‌شده در دیدار عراقچی و اشمید چه بودند و طرفین چه راهکارهایی برای حل اختلاف طرح کرده‌اند صحبتی نشده، اما موارد اختلافی بین طرفین به 3مورد ختم می‌شد که علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان در یک برنامه تلویزیونی از یکی از آنها پرده برداشته بود. صالحی گفته بود یکی‌دو مورد بود که کارشناسان برای حل آنها به ژنو رفته بودند، یکی از این موارد اختلافی که طرف مقابل مطرح می‌کرد سانتریفیوژهای پیشرفته بود که حق جمهوری اسلامی ایران است.
بعد از توافقی که سوم آذرماه در ژنو بین وزیران خارجه ایران و گروه 1+5 صورت گرفت، کارشناسان ایران و 1+5در یک‌ماه مذاکرات فشرده توانستند سازوکار اجرایی توافقنامه ژنو یا همان برنامه اقدام مشترک را تعیین کنند اما 3مورد باقی مانده بود که عراقچی گفته بود این 3مورد باید در سطح سیاسی حل شود. برای حل این 3مورد سیدعباس عراقچی و هلگا اشمید معاونان ظریف و اشتون آخر هفته گذشته 4دور با یکدیگر مذاکره داشتند.
با حل این اختلافات، آنچنان که طرفین اعلام کرده‌اند، 20ژانویه (30دی ماه) نقطه شروع اجرای توافقنامه ژنو است. حمید بعیدی‌نژاد که مسئولیت مذاکرات کارشناسی ایران و 1+5را برعهده داشت پیش‌تر درباره نحوه اجرای توافقنامه ژنو گفته بود: چارچوب اجرای توافق به این شکل است که برخی تعهدات در روز اول اجرا می‌شوند و برخی دیگر از روز اول آغاز و طی دوره 6ماهه انجام می‌شوند. مثلا در زمینه تولید اورانیوم 20درصدی انتظار طرف 1+5 این است که از روز اول تولید آن متوقف شود و این مسئله مقدماتی دارد که باید از قبل ازجمله از طریق هماهنگی با آژانس انجام گیرد. از طرفی خواسته ما این است که آنها (1+5) به‌عنوان مثال در روز اول کانال مالی مورد اشاره در توافق برای خرید محصولات کشاورزی و دارویی و غیره را آماده کرده باشند.
براساس توافقنامه ژنو که در سوم آذرماه بین طرفین امضا شد ایران اعلام می‌کند که برای یک دوره 6ماهه، اورانیوم را با سطح بالاتر از 5درصد غنی‌سازی نکند و فعالیت‌های خود در تاسیسات سوخت هسته‌ای نطنز، فوردو یا رآکتور اراک را که توسط آژانس با نام IR-40شناسایی می‌شود، بیش از این گسترش ندهد. همچنین تعهداتی برای نظارت‌های بیشتر بر فعالیت‌های هسته‌ای می‌دهد. در مقابل طرف غربی نیز بر بازگشت مبالغ مشخص از عواید فروش نفت ایران در خارج از کشور به ایران و لغو بخش‌هایی از تحریم‌های پتروشیمی، طلا، صنعت خودرو و هواپیماسازی متعهد می‌شود. ضمن اینکه در 6ماه اول اجرای این قرارداد طرف غربی متعهد می‌شود تحریم‌های جدیدی علیه ایران وضع نکند.