به گزارش مهر، نشست رسانه ای فیلم سینمایی «امروز» عصر جمعه 18 بهمن ماه بعد از نمایش این اثر سینمایی در مرکز همایش‌های برج میلاد برگزار شد.
در این نشست که اجرای آن را سعید قطبی زاده برعهده داشت و بدون حضور بازیگران اصلی فیلم یعنی پرویز پرستویی و سهیلا گلستانی برگزار شد، شبنم مقدمی بازیگر، مرجان گلزار طراح صحنه و لباس، هومن بهمنش فیلمبردار، شادمهر راستین فیلمنامه نویس، امین هنرمند آهنگساز، علیرضا علویان صداگذار، محمد دهقانی چهره پرداز در کنار رضا میرکریمی کارگردان فیلم حضور داشتند.
در ابتدای نشست میرکریمی درباره ابهاماتی که در فیلم وجود دارد و منطقی نبودن کارهایی که شخصیت اصلی فیلم انجام می‌دهد توضیح داد: متاسفانه هر کاری را که سعی می‌کنیم درست انجام شود درست به سرانجام نمی‌رسد و نسخه اکران شده میکس فیلم اشکال داشت و صدای نامناسب سالن اجازه نمی‌داد که فیلم به درستی شنیده شود.
برای فیلمی که کم اطلاع می‌دهد این اتفاق یک سم است. متاسفانه سر فیلم «یه حبه قند» هم این اتفاق افتاد.
وی ادامه داد: قهرمانی که خودش را بی نیاز از قضاوت مردم می‌داند برایم عجیب و در عین حال جذاب بود.
در این فیلم به دنبال چیزی می‌گشتم که بتواند حالمان را خوب کند البته بدون تظاهر و ریا. دنبال قهرمانی می‌گشتم که کارش در تعامل با مردم و در ارتباط مستقیم با اجتماع باشد نه مثل قهرمان «خیلی دور خیلی نزدیک» شهر را ترک کند.
میرکریمی در پاسخ به این پرسش که تماشاگران شخصیت اصلی و انگیزه او از این عمل را درک نکرده اند گفت: اگر مخاطب متوجه نشده جسارت است که بخواهم خودم درباره فیلم توضیح دهم.
اگر مخاطبان با شخصیت اصلی ارتباط پیدا نکرده اند من دفاعی نمی‌کنم اما در زمان اکران و در مصاحبه مفصلی که خواهم کرد توضیح می‌دهم که واکنش های این قهرمان منطقی است.
این کارگردان ادامه داد: در این فیلم با دو دسته مخاطب طرف هستیم؛ کسانی که فیلم را می‌پسندند و کسانی که درگیر آن نمی‌شوند.
برای دسته دوم واقعاً شرمنده ام، انشاء الله در فیلم بعدی جبران می‌کنم. کلاً در هر فیلم تلاش می‌کنم دنیایی بسازم که در ارتباط مستقیم با تم قصه باشد. از این جهت «امروز» فیلم خیلی یک دستی است.
در ادامه شبنم مقدمی بازیگر فیلم درباره احساسی که نسبت به نقشش دارد عنوان کرد: نقش این سوپروایزر نقش دوست داشتنی نیست و قرار است خود من هم دوستش نداشته باشم.
او کسی است که بی اجازه قضاوت می‌کند و بر اساس نادانسته‌هایش درباره افراد حرف می‌زند. همین مساله که من این شخصیت را دوست نداشتم در فیلم هم مشخص است.
محمد دهقانی چهره پرداز این اثر نیز با اشاره به اینکه از زمان فیلم «خسته باشید» با میرکریمی آشنا شده است، عنوان کرد: از آنجا که در قصه هیچ پیشینه ای از آدمها نمی‌بینیم در چهره پردازی تلاش کردیم به مجهول بودن شخصیت ها کمک کنیم چون مثلا درباره زخمی که روی صورت زن است هیچگاه توضیح داده نمی‌شود. اما ما تلاش کردیم در گریم به این وجه توجه کنیم.
در ادامه مرجان گلزار طراح صحنه و لباس فیلم عنوان کرد: پیش تولید این اثر بسیار سریع آغاز شد و چون همه قصه در بیمارستان می‌گذرد و ما نمی‌توانستیم برای مدت طولانی هیچ بیمارستانی را در اختیار بگیریم مجبور شدیم این بیمارستان را بسازیم.
امیدوارم فضای بیمارستان در فیلم به درستی منتقل شده باشد.
امین هنرمند آهنگساز فیلم نیز در توضیح این که چرا یونس با وجود اینکه زن را نمی‌شناسد به او کمک می‌کند گفت: آدم های این قصه با یکدیگر درد مشترک دارند و در صحنه ای که یونس با صدیقه صحبت می‌کند و برایش می‌گوید که سال ها است منتظر حضور یک کودک در زندگی شان است این درد مشترک بیشتر مشخص می‌شود.
وی افزود: میرکریمی جزو کارگردان های مورد علاقه ام است اما کار کردن با او آسان نیست چون وسواس خاصی در مورد تصویر و درک بالایی از موسیقی دارد.
هومن بهمنش مدیر فیلمبرداری این اثر نیز با اشاره به این که سال گذشته با میرکریمی در سینما فرهنگ آشنا شده است عنوان کرد: بسیار خوشحالم و افتخار می‌کنم که با میرکریمی همکاری داشتم.
این فیلم به سینمای مورد علاقه من بسیار نزدیک است در این فیلم چالش زیادی به خاطر محدود بودن مکان فیلمبرداری داشتم. میرکریمی همان طور که می‌خواست این فیلم را با یک کوله پشتی ساخته است اما چیزی در تولید کم نداشتیم.
میرکریمی در بخش دیگری از نشست در پاسخ به انتقاداتی که نسبت به ریتم کند فیلم مطرح می‌شد، گفت: برای من بسیار جالب است چون در نشست فیلم «به همین سادگی» هم همین سوالات از من می‌شد در صورتی که بعداً بسیاری از افراد طرفدار فیلم شدند. فیلم های من گازوئیلی هستند و دیر روشن می‌شوند.
قطبی زاده مجری نشست نیز که در طول این جلسه به ایرادهای مختلف فیلم و ریتم کند آن اشاره های مستقیم می‌کرد در پاسخ به گازوئیلی بودن فیلم های میرکریمی گفت: البته معتقدم که «امروز» کاربراتش مشکل داشته است.
میرکریمی در طول این نشست معمولاً پاسخ های کوتاه و تک جمله ای به پرسشگران می‌داد که قطبی زاده در همین رابطه اشاره کرد که جواب های میرکریمی شبیه شخصیتی است که پرویز پرستویی در فیلم دارد و اصلاً صحبت نمی‌کند.
در بخش دیگری از این جلسه هومن بهمنش درباره فیلمبرداری صحنه هایی از فیلم که در تاکسی انجام شده بود، توضیح داد: تمام تلاشم این بود که شیوه فیلمبرداری در تاکسی شبیه تجربه خود مخاطب از سوار شدن در تاکسی باشد. در این قسمت ها ما تنها 3 یا 4 درصد لرزه در دوربین داریم.
بهمنش در مورد ریتم فیلم متذکر شد: ریتم در جهان فیلم کند نیست البته اگر آن را نسبت به فیلم های دیگر جشنواره مقایسه کنیم ممکن است کند به نظر برسد. این فیلم با این جنس سینمایی که انتخاب کرده ریتم مناسبی دارد.
وی با گلایه از انتقادات سعید قطبی زاده عنوان کرد: این جلسه قرار است جلسه پرسش و پاسخ باشد نه نقد و بررسی فیلم.
شما باید جلسه را کنترل کنید نه اینکه به تنش ها دامن بزنید. به جای این که میرکریمی را در یک سیبل بگذارید و به او شلیک کنید باید ببینید که چه بر سر این فیلمساز آمده که بعد از فضای خوش و کاذب «یه حبه قند» به سراغ چنین فیلمی رفته است.
بهمنش افزود: دلیل همکاری من با میرکریمی نیز به همین علت بود. میرکریمی آگاهانه همه ابزار را از خودش گرفته و مثل یک رزمنده که بدون سلاح به جنگ دشمن می‌رود این فیلم را ساخته است.
میرکریمی درباره فیلمش توضیح داد: معتقدم در جهان فیلم ریتم آن فوق العاده از کار در آمده و خوشبینم و فکر می‌کنم که نسبت به فیلم های قبلی ام بهتر می‌فروشد.
در این اثر برایم مهم بود که دغدغه های زن از سرنوشت بچه اش به یونس منتقل شود، کاری که در انتها یونس می‌کند و بچه را از بیمارستان می‌دزدد برایش حجت شرعی است بنابراین دیگر برایم مهم نبود که پلیس دنبال اوست.
وی متذکر شد: مشکل ما این است که نمی‌توانیم فردی استثنایی را باور کنیم. این رابطه ها در اطرافمان کم هستند بنابراین آنها را پس می‌زنیم.
شادمهر راستین نیز در این زمینه توضیح داد: یونس فردی است که با حداقل دیالوگ و اطلاعاتی که از یک زن دارد تصمیمی می‌گیرد که ممکن است اشتباه هم باشد.
او بدون در نظر گرفتن قضاوت دیگران روشی را انتخاب می‌کند که البته ممکن است مخاطب با آن ارتباط برقرار نکرده باشد.
میرکریمی در پایان صحبت هایش عنوان کرد: هنوز بسیار پرانرژی هستم و آنقدر فیلم می‌سازم تا بالاخره یکی آنها را دوست داشته باشد.