بیان روابط سالم و صادقانهی آدمهای آن روزگار با یکدیگر و طبیعت، خط پررنگ روایی و حلقه متصل‌کننده‌ی قصه‌ها با هم است. روابطی که امروزه دستخوش تغییراتی شده و همین، لحن و نگاه نویسنده را حسرتوار ساخته است.
قصه‌های هزاوه در زمینه ادبیات داستانی، نخستین کتاب رضا مهدوی هزاوه است. او متولد سال 1348، دارای سابقه‌ی کار مطبوعاتی و مدرس دانشگاه است . قلم رضا مهدوی هزاوه با وجود سادگی و صمیمیت،جنبه های زیبا شناسی ظریفی دارد. داستان هایش سرشار از تصاویر زیباست که خواننده ی با ذوق را با خود می برد و به او لذتی حسرت وار هدیه می‌دهد.
واژه ی نوستالژی (nostalgia) واژه‌ای ترکیبی است که از دو کلمه ی یونانی ساخته شده است: nostos به معنی بازگشت به خانه و algia به معنی درد. این واژه را دقیقا نمی توان به صورت تحت اللفظی ترجمه کرد ولی بطور کلی می توان گفت: نوستالژی ، دلتنگی شدید ناشی از دوری از زادگاه یا هر چیز خاطره انگیز دیگری است. برانگیخته شدن حس دلتنگی ناشی از دیدن منظره‌ها، طعم‌ها و بوهای یادآوری کننده کودکی و به طور کلی به یاد آوردن، همرا با لذت و رنج توامان. درست همان اتفاقی که با خواندن مقدمه ی "قصه های هزاوه" می افتد.
در مقدمه ی کتاب می خوانیم:
زادگاهم روستای هزاوه است.چند ماه پیش به هزاوه رفتم. خانه ای که در آن به دنیا آمده بودم را نگاه کردم.دور خانه گشتم. یک پاکت خالی شیر، کاغذ یک پفک نمکی که نصف آن زیر خاک بود،یک مداد شکسته،نصف کاغذ یک کارت شارژ ایرانسل،یک دبه ی مچاله شده ی آب و یک دکمه ی بزرگ لباس را دیدم. باد می آمد. آدمیزادی حتما آن پاکت شیر را خورده، بچه ای لابد آن پفک نمکی را در یک عصر تابستانی خورده است.
تخیل می کنم آن کسی که آن پاکت شیر را خورده است،مشهدی علی محمد است.بابابزرگم را می گویم. آن کسی که پفک نمکی را خورده است،خودم هستم.
• نویسنده: رضا مهدوی هزاوه
• نوبت چاپ: اول
• سال چاپ: 1392
• شمارگان: 1100 نسخه
• قیمت: 4500 تومان
• موضوع: داستان ایرانی
• ناشر: انتشارات همشهری