اما بهنظر بعضی از کارشناسان، تعطیلبودن یا نبودن این روز، چندان هم مهم نیست! یعنی اگر هرنوجوانی چه در مدرسه و چه در خانه، از اینروز شگفتانگیر لذتببرد، پنجشنبههایش بازِ باز است و اگر غصه بخورد و چهکنم چهکنم راه بیندازد، پنجشنبهها که هیچ، هرروز هفتهاش تعطیلِ تعطیل است!
از مجتبی بابایی، مدیر یکی از دبیرستانهای دورهی اول تهران میپرسیم: میشود پنجشنبهها، به روز اوقات فراغت در مدرسه تبدیل شود؟
و او میگوید: «اوقات فراغت، باعث رشد و پرورش نوجوان میشود؛ یعنی این زمان، فرصتی است که یک دانشآموز میتواند از لحظههای تکراری برنامههای مدرسه فاصله بگیرد و خلاقیت خود را نشان دهد. اما اگر برای همین لحظههای دلانگیز هم برنامهای نداشته باشیم، این بهترین فرصت، به بدترین لحظههای زندگی تبدیل میشود و عواقب بدی خواهد داشت. حالا دیگر تفاوتی نمیکند که این ساعت فراغت، در مدرسه برگزار شود یا در خانه! پس من با تعطیلی پنجشنبهها به معنای رها کردن دانشآموز مخالفم و با برنامهداشتن برای اینروز موافقم، چه در خانه باشد و چه در مدرسه.»
ایمان طباطبایی، دبیر ادبیات یکی از دبیرستانهای دور دوم، از زاویهی دیگری به ماجرا نگاه میکند: «من با استراحت بیشتر بچهها کاملاً موافقم. اما در صورت تعطیلی پنجشنبهها یا اجرای همان طرح یکروز بدون کیف و کتاب در مدرسه، ساعت رسمی آموزش هم کاهش مییابد و اگر این کاهش زمان، همراه با کمشدن سرفصلهای کتاب درسی نباشد، مسئلهساز میشود. به این دلیل که همکاران من مجبورند برای تمامکردن کتاب درسی، سریعتر تدریس کنند و بهدنبال آن، فشار بیشتری به دانشآموزان وارد کنند که این اصلاً خوب نیست.»
حمید جهانیاقدم، مشاور و معاون یکی از دبیرستانهای دورهی دوم هم در اینباره میگوید: «در دنیای مدرن امروز، بار اصلی تعلیم و تربیت بر دوش گروههای دوستی، فضاهای مجازی و حتی بازیهای رایانهای است. همچنین باید پذیرفت که فراهمکردن این فضاها، بیشتر در مدرسه امکانپذیر است تا خانه. پس تا جایی که امکان دارد، نباید دانشآموز را از این فضاها جدا کرد، حالا میخواهد این جداکردن، به بهانهی حضور بیشتر نوجوان در کنار خانواده باشد یا استراحت و یا هرچیز دیگر.»
جهانی معتقد است که برنامهی روزهای عادی مدارس، معمولاً خیلی رسمی و خشک است و جایی برای بروز خلاقیت بچهها در آن دیده نشده. پس اگر بتوانیم به بهانهی روزهای پنجشنبه یا هرروز دیگر، یکروز درس و مشق را در مدرسه تعطیل کنیم و فضای فکر و خلاقیت را برای همان گروههای دوستی، فراهم کنیم به موفقیت بزرگی دست پیدا کردهایم.