با اینکه نوشابه مضرات بسیار زیادی برای بدن دارد، یکی از محبوب‌ترین نوشیدنی‌های جهان است. این نخستین بار نیست که قوانین سختگیرانه‌ای برای مصرف نوشیدنی‌های پرکالری در دنیا وضع می‌شود. چندی پیش ایسنا گزارش داد که اوایل سال‌جاری میلادی (2014)، مکزیک با هدف مبارزه با چاقی بی‌سابقه و رو به رشد که 32درصد از جمعیت این کشور را درگیر کرده، اقدام به وضع مالیات بر فروش نوشابه‌های گازدار کرد. بنابر گزارش‌ها و اعلام نظر‌های مسئولان، ایران در مصرف نوشابه رتبه اول دنیا را دارد. درحالی‌که سرانه مصرف نوشابه گازدار در دنیا 10لیتر است، ایرانی‌ها سالانه 42لیتر نوشابه مصرف می‌کنند. وضع قوانین سختگیرانه برای نوشیدنی‌های گازدار و چاق‌کننده در کشور‌های دیگر در حالی صورت می‌گیرد که برخی از نوشیدنی‌های تولید داخل جدول ارزش غذایی ندارند و برخی دیگر که تعداد آنها محدود است، جدولی کوچک و ناخوانا و بعضا به زبان غیرفارسی منتشر می‌کنند.
در بسیاری از نوشیدنی‌ها مقدار محتویات قوطی یا بطری نوشابه، به سی‌سی و میزان محتویات آن مانند شکر، کربوهیدرات، سدیم و... به گرم نوشته می‌شود. از سوی دیگر جدول ارزش غذایی در بیشتر خوراکی‌های بسته بندی شده، بنابر استاندارد جهانی در هر 100میلی‌گرم، گرم، یا سی‌سی تعیین می‌شود. تبدیل سی‌سی به گرم یا هر مفهوم قابل درک دیگری نیازمند دانش نه چندان پیچیده‌ای است که در حوصله عاشقان نوشابه‌های گازدار و چاق‌کننده نمی‌‌گنجد. تولید‌کنندگان نوشابه‌های معروف و جهانی برای اینکه این مشکل را رفع کنند از یک استاندارد جهانی تبعیت می‌کنند که روی بسته‌بندی همه قوطی‌ها و بطری‌های آنها میزان کالری، قند، پروتئین، سدیم و...
در هر وعده غذایی یا به‌عبارت دیگر در مجموع محاسبه و با خط درشت و قابل فهم برای مخاطب منتشر می‌شود. این در حالی است که شرایط درج مشخصات نوشیدنی‌های داخلی از استاندارد یکسانی برخوردار نیست. برخی از آنها هیچ اشاره‌ای به میزان کالری یا انرژی، شکر و بعضا وزن ماده خوراکی نکرده‌اند. برخی دیگر با خطی ریز فقط به وزن نوشیدنی آن هم به سی‌سی اشاره کرده‌اند. دسته‌ای هم مقدار محتویات آن را در 100گرم محاسبه کرده‌اند. به‌نظر می‌رسد در شرایطی که میزان مصرف نوشابه در کشور در حد بحرانی است و عوارض ناشی از مصرف نوشابه دامن بسیاری از خانواده‌ها را گرفته است، اتخاذ شرایط و استاندارد‌های سختگیرانه و جدا گانه برای این نوشیدنی مهلک ضروری باشد.