حجت‌الاسلام والمسلمین سیدعلی‌اکبر حسینی در گفت‌وگو با خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، با بیان اینکه «هر ساله متناسب با تغییر فصل و به بهانه عید نوروز، به دیگران و نیازهایشان فکر می‌کنیم» اظهار کرد: باید بدانیم که فقر و محرومیت و نیازمند، به زمان و مکان و شرایط خاصی محدود نیست و باید برای تمام ایام سال نسبت به این موضوع برنامه‌ریزی جدی داشته باشیم.
وی ادامه داد: برای برطرف کردن کاستی‌ها در هر حوزه‌ای، باید به دنبال این باشیم که اصول و مبانی دینی در جامعه تحقق یابد و تثبیت شود. ممکن است در یک برهه‌ای از زمان با تحریک احساسات و هیجانات عاطفی بتوانیم افراد را ترغیب کنیم تا در اندیشه رفع نیاز محرومان باشند. ولی نباید فراموش کنیم که این مقطعی است و هرگز نمی‌توان با تکیه بر احساسات، مشکلات اساسی را برطرف ساخت.
این استاد حوزه و دانشگاه گفت: گام اساسی در راستای حل مشکلات اجتماعی و تأمین نیاز محرومان زمانی میسر است که همه افراد جامعه با مفاهم دینی آشنا شوند و روابط و مناسبات فردی و اجتماعی خود را بر اساس آن پی ریزی کنند. باید کاری کنیم که احساس توجه به سایرین از درون افراد سرچشمه بگیرد و براساس عشق و میل درونی و یا دست کم براساس تکلیف و انجام وظیفه باشد.
این عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تصریح کرد: در آیات قرآن، انفاق همواره در کنار نماز مطرح می‌شود و انسان مومن با دو بال نماز و انفاق پرواز می‌کند. براساس آیات قرآن انفاق تنها یک رفتار ساده نیست که آن را باید یک فرهنگ دانست و آیات فراوانی به آن اختصاص یافته و از زوایای گوناگونی در این باره بحث شده است.
وی تاکید کرد: در سوره بقره تأکید شده است که باید اموال پاک خود را انفاق کنید و گاهی می‌فرماید از اموال خداوند که عاریت به شما داده شده است انفاق کنید. زمانی سخن از انفاق مازاد ثروت است و زمانی صحبت ایثار است.
حسینی یادآور شد: مهمترین زمینه برای دستیابی به فرهنگ انفاق، تحول و تصحیح نگاه هستی‌شناسی انسان‌ها است که تلاش فراوانی در قرآن در آِن باره شده است. در داستان‌های قرآنی، قارون، نماد ثروت اندوزی و دنیا طلبی است؛ قارون گمان می‌کرد مال و ثروت خود را با اتکا به توان و دانش خود به دست آورده است و می‌گفت: "مال و ثروت من حاصل تلاش خودم است." و خداوند در پاسخ به او فرمود «این مال عنایت خدا و وسیله آزمایش است. نباید فراموش کنیم که در منطق قرآن، عبادت در دو جلوه نماز و انفاق مطرح است و انفاق مالی در کنار نماز و سایر عبادات باید کلید واژه تحول معنوی باشد.
وی ادامه داد: ما باید با مالی که خداوند در اختیار ما قرار داده، ذهن‌مان را مهندسی کنیم و افکار خود را تغییر دهیم. نباید فراموش کنیم که این مال حق سایر افراد جامعه نیز است و بدانیم که ثروت برای انسان‌ها مسئولیت و تکلیف می‌آورد و افراد غنی باید بیش از اینکه ثروت را وسیله مباحات و فخر بدانند باید در اندیشه ایفای مسئولیتی باشند که بر عهده آنان نهاده شده است.
حسینی تصریح کرد: گستره این مسئولیت از زبان امام علی (ع) به خوبی بیان شده است. آن حضرت می فرمایند: "اگر در دورترین نقطه جهان مظلوم و یا مستمندی فریاد برآورد و ما پاسخگوی او نباشیم، مسلمان نیستیم."
این عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی گفت: در پرتو تفسیری که قرآن از انفاق و ضرورت آن ارائه می‌دهد، انفاق این عبادت مالی می‌تواند لذت بخش باشد و ما باید افراد جامعه را آگاه کنیم که انفاق کردن بالاترین عبادت، مسئولیت و نوعی لذت است.
وی در پایان تاکید کرد: انسان می‌تواند در پرتوی معرفت الهی با بخشش به آرامش، رشد و ظرفیت‌های بالاتر برسد. برای درک قرآنی مقوله انفاق باید همچون سایر مسائل زندگی برای خود برنامه‌ریزی داشته باشیم، همانگونه که برای تناسب اندام ورزش می‌کنیم و رژیم‌های سخت غذایی را می‌پذیریم، انفاق قرآنی نیازمند آگاهی و تمرین است.