پیشنهادیی برای اصلاح مراسم اختتامیه مسابقات و جشنواره‌ها

به گزارش خبرگزاری مهر، هر ساله در کشور فعالیت‌هایی نظیر مسابقات فرهنگی، هنری، جشنواره‌ها و یادبودهایی انجام می‌شود که در حقیقت اوج آن فعالیت به حساب می‌آید. رویکرد این مراسم بیشتر جشن است که به نوعی از برگزیدگان نیز تقدیر به عمل می‌آید. پس از 8 سال در سمت جدید موفق شدم در تعدادی از این جشنواره‌ها شرکت کنم ظاهراً به جز مراسم اختتامیه جشن فیلم، موسیقی و تئاتر بقیه مراسم اکثراً ساختار واحدی دارند.

بخش عمده‌ای از مراسم جشنواره‌های ما را سخنرانی مسئولین در رده‌های مختلف تشکیل می‌دهد. مجری در بین سخنرانی‌ها بیاناتی را تذکر می‌دهد، مروری بر جشنواره به صورت کلیپ پخش می‌شود و بالاخره هدایا و جوایز و تقدیرها در بخش پایانی صورت می‌گیرد.

شما فرض کنید در جشنواره یا اختتامیه‌ای دعوت شدید و باید حدود 3 ساعت از وقت خود را در این محیط بگذرانید. مراسمی که 5 تا 10 نفر هر کدام 10 تا 20 دقیقه سخنرانی می‌کنند که طبیعتاً نمی‌تواند سخنرانی علمی و پژوهشی باشد. بلکه به نوعی سخنرانی از باب تقدیر و تشکر و تذکر است. بقیه وقت را مجری و پخش کلیپ می‌گیرد و در انتها به صورت کاملاً عجله‌ای نوبت تقدیر و اهداء جوایز می‌رسد و در پایان در حالی که خسته و کوفته شده‌اید مجلس را ترک می‌کنید. واقعاً این مراسم برای یک جوان چقدر جاذبه دارد؟

چرا ما نباید در ساختار این مراسم تغییری ایجاد کنیم؟ گرچه ما اساساً در مقوله مراسم شادی نظیر جشن تولد و عروسی با مشکل مواجه هستیم اما با قدری برنامه‌ریزی می‌توانیم مراسم را بهتر برگزار کنیم.

لذا پیشنهاد می‌شود:

1. از تعداد سخنرانان کم کنیم و بعضی افراد را صرفاً برای اهداء جوایز و یا گفتن خاطره یا برای موضوع خاص دعوت کنیم. مثلاً در جشن کتاب جمهوری اسلامی می‌توان از مؤلف برگزیده خواست که در عرض 5 دقیقه سختی‌ها و شیرین‌های کار خود را توضیح دهد. در مراسم پایانی مسابقات قرآنی کشوری می‌توانیم به یکی از برگزیدگان فرصت بدهیم تا از خودش بگوید در همین مراسم لازم نیست تمام مسئولین دعوت شده سخنرانی کنند. بلکه مراسم ما باید یک سخنران اصلی داشته باشد و بقیه بسیار کوتاه سخن بگویند.

2. از مجریان خواسته شود که کمتر صحبت کنند و صرفاً مجری‌گری کنند و نهایتاً با خواندن شعر مناسب یا متن برگزیده محیط را مفرح نمایند. خواندن اشعار بسیار زیبا و متن های ادبی فراموش شده‌اند.

3. لزوماً نباید هدایا و جوایز در پایان مراسم و با عجله انجام شود. اتفاقاً می‌توانیم مراسم اهداء جوایز و تقدیر را در سه مقطع انجام دهیم تا ضمن دعوت از مسئولین برای اهداء جوایز مراسم از تنوع بهتری برخوردار شود.

4. در پایان هر مقطع از اهداء جوایز می‌توان عکس دسته‌ جمعی گرفت تا بخشی از برنامه هم برای مخاطبین جاذبه داشته باشد.

5. برای معرفی افراد شرکت‌کننده از بخش کلیپ باید استفاده شود تا حاضرین با چهره و فعالیت آنان بیشتر آشنا شوند. ضمن آنکه حضور این افراد پشت تریبون باعث رشد آنان خواهد شد.

6. وقت مناسبی می‌بایست برای شرکت‌کنندگان و برگزیدگان قرار داده شود تا آنها مطالبات خود را بگویند.

7. این جشنواره ها فرصت مناسبی است تا شرکت‌کنندگان و میهمانان با مسئولین نظیر وزرا، استانداران، نمایندگان مجلس و مدیران گفتگو کنند. در شأن افراد نیست تا برای اعلام نظر و خواسته خود در راهروها و راه‌پله‌ها یا مسئولین گفتگو نمایند. بلکه بخشی از این جشنواره امکان گپ و گفت با مخاطبین باید باشد تا چهره به چهره مسایل گفته شود.

8.در یک مراسم جشن مجریان باید ترتیبی اتخاذ کنند تا محیط شاد باشد. این اقدام می‌تواند با انجام یک سرود یا یک مسابقه همراه باشد انتخاب آهنگ‌ها و نغمه‌ها و پخش کلیپ‌ها در بین برنامه در این امر تأثیر دارد.

9.موضوع دست زدن در برنامه‌های مذهبی و قرآنی روشن نیست. تشویق سخنران و تقدیر از برگزیدگان عمدتاً با صلوات صورت می‌گیرد. گرچه تشویق با دست زدن نهی شده است اما قداست بعضی مجالس اقتضا می‌کند تا صلوات بفرستند. در همایش‌ها و جشنواره‌ها در سراسر دنیا دست زدن امر متعارفی است و به یک زبان مشترک تبدیل شده است. اما در ایران این امر متناسب با جلسه و مهمانان و ایّام برپایی تنظیم می‌شود. در عین حال بهتر است از اول جلسه موضوع برای شرکت کنندگان روشن باشد تا مراسم باشکوه برپا گردد.