به گزارش بیزنس اینسایدر نتایج این بررسی که فقط یک نفر در آن شرکت داشت در شماره ۱۰ فوریه ژورنال «مرزهای علوم اعصاب انسانی»(Frontiers of Human Neuroscience) منتشر شده است. این بررسی را پژوهشگران دانشکده روانشناسی دانشگاه اوتاوا انجام داده‌اند.
به طور معمول «تجربه خروج از بدن» (out-of-body experience) بخشی از تجربه نزدیک به مرگ (near-death experience) است. بیمار ممکن است خودش را در بالای بدنش که جراحان بر روی آن مشغول به کارند، شناور ببیند. این تجربه‌ها را معمولا به داروهایی که به فرد داده شده یا هورمون‌هایی که پس از آسیب‌دیدگی به درون بدن افراد آزاد شده است، نسبت می‌دهند.
در این مقاله آمده است که این زن درست پیش از به خواب رفتن به حالت خروج از بدن وارد می‌شود و خودش را از بالا می‌بیند. به نوشته این پژوهشگران تجربه این حالت در این زن از زمان‌های چرت زدن در دوران رفتنش به مهد کودک شروع شد. او در حال حاضر تنها به صورت گاهگاهی این کار را انجام می‌دهد.
به نوشته این پژوهشگران او می‌توانست خودش را در حال چرخش در هوا بر فراز بدنش که بر روی تخت دراز کشیده بود، ببیند و در راستای سطح افقی بچرخد. او گفت گاهی می‌تواند خودش را که در بالای تختش حرکت می‌کند، ببیند، اما در عین حال به وجود بدن «واقعی» بیحرکتش آگاهی دارد.
او به این پژوهشگران گفت: خودم را احساس می‌کنم که در حالت حرکت هستم، یا به عبارت دقیق‌تر در خودم این احساس را ایجاد می‌کنم که دارم حرکت می‌کنم. در عین حال به خوبی می‌دانم که در واقعیت حرکت نمی‌کنم. هنگامی که این وضعیت رخ می‌دهد واقعا هیچ دوگانگی میان بدن و ذهن من وجود ندارد. در واقع من در این نقطه من نسبت بدنم حالت حساسیت بیش از حد پیدا می‌کنم، زیرا به شدت بر این حس حرکت تمرکز می‌کنم. خود من هستم که خودم- بدنم- را حرکت می‌دهم. برای مثال اگر برای مدتی طولانی در این وضعیت دور خودم بچرخم، احساس سرگیجه می‌کنم. من خودم را بالای بدنم نمی‌بینم. بلکه احساسم این است که که کل بدنم به بالا حرکت کرده است. احساس می‌کنم که در بالای بدنم در بالای جایی قرار دارم که می‌دانم در واقع بدنم در آنجاست. من معمولا ابتدا خودم را در ذهنم در حالت بالا رفتن تصور می‌کنم، اما این تصور ذهنی آنقدر تاثیرگذار نیست. اما هنگامی حالتی عمیق پیدا می‌کند که کل بدنم را به حرکت درمی‌آورد.
مغز در خارج از بدن
پژوهشگران پیش و پس از آنکه از این زن به تقاضای آنان حالت خروج از بدن را در خود ایجاد کرد، مغز او را با «ام آر آی کارکردی» (fMRI) اسکن کردند تا ببینند درون مغز او چه می‌گذرد.
آنان فعالیت مغزی این زن را در این حالت با فعالیت مغزی‌اش هنگامی که در حال تخیل معمول بود، اما به حالت خروج از بدن نرسیده بود، مقایسه کردند.
جالب این بود که مسیر عصبی که در حین تجربه خروج از بدن فعال می‌شد، همان مسیری بود که در بازنمایی ذهنی حرکات بدنی نیز فعال می‌شود.
مناطق مغزی که در تجربه خروج از بدن فعال می‌شدند، شامل ناحیه حرکتی ضمیمه، مخچه، شکنج فوق‌حاشیه‌ای، شکنج گیجگاهی زیرین، شکنج‌های حدقه‌ای-پیشانی میانی و فوقانی بودند
فعالیت برخی از بخش‌های مغز که در تفسیر پیام‌های بینایی نقش دارند و فعالیتشان در این تجربه خروج از بدن کاهش می‌یافت، در تصویر زیر دیده می‌شوند:
از جمله مناطقی از مغز که در هنگام تجربه خروج از بدن فعالیتشان مهار می‌شود، قشر بینایی است.
این زن هنگام این تجربه عواطف خاصی در حالت تجربه خروج از بدن نداشت، و به نظر می‌رسید او در نوعی حالت توهم به سر می‌برد که می‌تواند به طور ارادی آن را ایجاد کند.
چه اتفاقی رخ می‌دهد
این پژوهشگران می‌گویند روشن است که اتفاقاتی در مغز این زن رخ می‌دهد که باعث می‌شود او دنیا را به شیوه‌ای متفاوت تجربه کند-اما پژوهشگران هنوز نمی‌توانند دقیقا بگویند چه چیزی اتفاق می‌افتد. به علاوه این بررسی بر روی زنی انجام شده بود که تجربه خروج از بدن و نه کل تجربه مشرف به مرگ را داشت.
در عین حال تغییراتی که این دانشمندان در مغز این زن مشاهده کردند ممکن است مشابه همان تغییراتی باشد که در مغز افراد برای استفاده از مراقبه تعلیم دیده‌اند، رخ می‌دهد. این پژوهشگران حتی این نظر را مطرح کرده‌اند شاید بسیاری از کودکان بتوانند این تجربه خروج از بدن را در خود ایجاد کنند، اما با تمرین است که می‌توان این توانایی را در بزرگسالی هم حفظ کرد.