براساس گزارش پاپ ساينس، 97 درصد از آبهاي زمين شورند. از دهه 1970 تاكنون استاندارد طلايي نمك‌زدايي روش اسمزي وارونه بوده‌است، شيوه‌اي كه در آن با استفاده از پمپ‌هاي بزرگ آب شور را از ميان غشايي عبور مي‌دهند كه آن غشا تنها به مولكول‌هاي آب اجازه عبور مي‌دهند و مسير مولكول‌هاي نمك را مسدود مي‌كنند.
اين تكنيك بسيار كارامد است و مي‌تواند 99 درصد نمك را از آب جدا كند، اما بسيار پرهزينه و پرمصرف است. از سوي ديگر تكنولوژي‌هاي نمك‌زدايي مدرن بر معضل تغييرات جوي دامن زده و بحراني كه با هدف رفع آن ايجاد شده‌اند را تشديد مي‌كنند.
محققان دانشگاه تگزاس براي رفع اين مشكل، به جاي نيروي فشار به نيروي برق رو آورده‌اند و شيوه‌اي كم‌مصرف را براي جداسازي نمك از آب درياها با كمك جريان برق را ابداع كرده‌اند.
ابداع جديد واترچيپ نام دارد و به اندازه‌اي كوچك است كه در كف دست جا مي‌گيرد. آب شور از روي مسيري Y مانند عبور كرده و بار الكتريكي كه در نقطه تقاطع اين مسير وجود دارد، باعث راندن نمك به يكي از شاخه‌هاي مسير و راندن آب به شاخه ديگر آن مي‌شود.
تنها يك نمونه از اين دستگاه مي‌تواند 25 درصد از نمك آب را از آن جدا سازد، در نتيجه استفاده از چند دستگاه مي‌تواند منجر به توليد مقدار زيادي آب شيرين با كمترين ميزان هزينه و انرژي شود.