هتل بزرگ بوداپست داستان سرراست و یک خطی به مانند دیگر آثار "وس اندرسون" ندارد. یک هتل بزرگ و مجلل که تا قبل از پا گرفتن حزب فاشیست پذیرای کله گنده‌هایی از سراسر دنیا بود؛ حالا در حدود سالهای میانی دهه 30 و با منفعل شدن اروپا در برابر فاشیست‌ها؛ روزهای غمباری را می‌گذراند.
مسئول و مهماندار اصلی هتل بزرگ بوداپست یعنی "آقای گوستاو" خودش نیز از شناخته شده ترین‌ها در منطقه و همچنین نزد مهمانان هتل است.در این گیرودار یک مهمان بسیار ثروتمند به نام "مادام دی" به طرز مشکوکی می میرد و با گم شدن یک تابلوی نقاشی متعلق به او جنگی تمام عیار بین ورثه و گوستاو در شرف وقوع است...
وس اندرسون را با "تننبام های باشکوه" و همچنین قلمرو طلوع ماه می‌شناسیم. از این رو وی برایمان فیلمسازی مورد احترام و دارای اعتبار است. سبک و امضای اندرسون دیگر تثبیت شده‌است. او کمدی درام با انگاره‌های فراوان سورئال می‌سازد.
این نوع سبک اگرچه گاهی فرازو نشیب‌هایی در روند پیگیری داستانش از سوی تماشاگر ایجاد می‌کند. اما در مجموع اندرسون جادوی سینما را به ما نشان میدهد.
فیلم 99 دقیقه‌ای هتل بزرگ بوداپست که حدود 23 میلیون یورو نیز صرف ساختش شده، کمی تا قسمتی بهتر از "تننبام‌های باشکوه" و فیلمی در حد "قلمرو طلوع ماه" است.آثاری که گاهی ممکن است به ساخته‌های کارتونی تنه بزنند؛ اما داستان باوقاری دارند. یک داستان پیچ در پیچ با شخصیت‌هایی صفرو صدی که یا شیطان صفت محض هستند و یا فرشته پرهیزگار. و در این میان همیشه یکی دو نوجوان معصوم نیز حضور دارند.
به مانند همه آثار اندرسون لوکیشن و محل رویداد داستانک‌ها نیز از زمین تا آسمان متغیر است. در هتل بزرگ بوداپست اگرچه فضای هتل و اتاق‌ها گاهی مورد استفاده است اما لوکیشن محلی و کوهستان،قطار،قصرهای قدیمی و حتی زندان هم مشاهده می‌کنیم. در واقع تمام این لوکیشن‌ها در اختیار انگاره‌های سورئال فیلم هستند.
بازی ها در هتل بزرگ بوداپست حقیقتا غنی است. رالف فاینز دوباره پوست انداخته و بازی گیرایی در نقش گوستاو ارائه می دهد. یک مهماندار ارشد هتل که همه کاره فیلم است و تمام داستانک‌ها به او ختم می‌شود. اصلا ممکن نیست شما هتل بزرگ بوداپست را ببیند و گاه و بیگاه به یاد قلمرو طلوع ماه نیفتید.طرفه آنکه عمده بازیگران اصلی در قلمرو طلوع ماه مانند ادوارد نورتون، هاروی کایتل، تیلدا سوئینتون و ... در این فیلم نیز بازی می کنند.
برخی منتقدان فیلم‌های وس اندرسون را کارتون‌هایی برای بزرگسالان و فیلم‌هایی تصنعی و پر از ادا و اصول می‌دانند.بنظرم این حرفی از سر حقیقت نیست.
عمده آثار اندرسون و به ویژه همین هتل بزرگ بوداپست و در قلمرو طلوع ماه آثاری مربوط و مختص به بشریت در حال زوال جلوه‌گری می‌کنند.انسانی که روز به روز در حال از دست دادن بیشتر کرامات انسانی خویش است.اگرچه آثار اندرسون به واسطه‌ی بیان سورئال خود می توانند تصنعی هم جلوه کنند اما داستانک ها در مجموع شعاری نیستند.