روي پل‌هاي عابر پياده هم همين بساط است؛ مردان يا زنان معتادي كه سرگردان كوچه‌هاي شهرند و هرجا كه بتوانند براي خود پاتوقي دست‌وپا مي‌كنند. سرنگ زرورق و قاشق در دستانشان جابه‌جا مي‌شود و پتوهاي كهنه‌شان را بر سر مي‌كشند تا كسي خلوتشان را نبيند. آنها شهر را براي رهگذران و به‌ويژه كودكان و زنان ناامن مي‌كنند؛ معتاداني كه آنقدر اعتيادشان توي ذوق مي‌زند كه به آنها معتاد تابلو مي‌گويند.
اين دسته از معتادان معمولا ته‌خط اعتياد هستند و تا مرگ فاصله چنداني ندارند. اينها وقتي به چشم مي‌آيند كه دركام مرگ رفته باشند و آنگاه در آمار رسمي با اين جمله ديده مي‌شوند؛ «روزي 8نفر بر اثر مصرف موادمخدر در كشور مي‌ميرند».
معتادان تابلو
براي حفظ امنيت شهروندان هم كه شده نهادها و سازمان‌هاي دولتي بايد برنامه‌هاي درازمدتي براي جمع‌آوري اين دسته از معتادان داشته باشند. حضور اين همه معتاد در پارك‌ها، كنار اتوبان‌‌ها و روي پل‌هاي عابرپياده نشان مي‌دهد كه هيچ برنامه مشخصي براي سامان دادن آنها تاكنون اجرا نشده و معتادان تابلوي بي‌خانمان همچنان مي‌توانند خلوتگاه‌هاي شهر را تصاحب كنند. شايد همين است كه براساس نظرسنجي‌هاي وزارت كشور 92درصد از جمعيت كشور مهم‌ترين نگراني‌شان موادمخدر است. البته اعتياد فقط در معتادان تابلو محدود نمي‌شود همين ديروز وزير كشور گفت: 55درصد از طلاق‌ها، 65درصد از همسرآزاري‌ها، 30درصد از كودك‌آزاري‌ها، 25درصد از قتل‌ها، 23درصد از خشونت‌ها و 35تا 40درصد از سرقت‌ها به‌دليل اعتياد است، اما معتادان تابلو نمايشگاه اين معضل در سطح شهر هستند.
چه‌كسي مسئول است؟
قانون مبارزه با موادمخدر ميگويد كه معتادان متجاهر (تابلو) بايد دستگير شده و به مراكز دولتي ترك اعتياد منتقل شوند. اين معتادان ابتدا 3ماه و درصورت نياز به تمديد زمان بايد در همين مراكز اقامت داشته باشند و در نهايت اين مدت به دفعات تمديد مي‌شود. اما با گذشت چند سال از تصويب اين قانون گويا هنوز مركز دولتي نگهداري از معتادان تابلو در تهران راه‌اندازي نشده است.
مركز نداريم
براساس آنچه غلامحسين اسماعيلي، رئيس سابق سازمان زندان‌هاي كشور در اوايل سال‌جاري گفته در حال حاضر بخش‌هايي از اردوگاه‌هاي كار اجباري(مركز نگهداري و ترك معتادان) خراسان و اصفهان به بهره‌برداري رسيده و اگر اعتبار لازم تأمين شود اردوگاه‌هاي تهران، كرمان و سيستان و بلوچستان به بهره‌برداري مي‌رسد و 30هزار نفر را درخود جاي مي‌دهد.
كاسه چه كنم
وقتي براي معتادان تابلو (متجاهر) و بي‌خانمان هيچ مركز نگهداري وجودندارد، نتيجه اين مي‌شود كه كوچه‌ها، خيابان‌ها و پارك‌ها پرمي‌شود از معتاداني كه حتي در ملأعام موادمخدر استعمال مي‌كنند، كنار يكي از بزرگ‌ترين چهارراه‌هاي پايتخت معتادي پتوي كهنه‌اي به سر مي‌كشد و فندكي را زير قاشقي روشن مي‌كند تا در روز روشن ساعت 12ظهر در برابر چشمان شهروندان عابر مواد‌مخدرش را استعمال كند. رهگذران با نگاه‌هاي متعجب مي‌نگرند و مي‌گذرند شايد رهگذران مي‌دانند كه هيچ مركزي مسئوليت جمع‌آوري و نگهداري اين معتادان را بر عهده ندارد و تا وقتي اردوگاه‌ها ساخته نشود وضعيت همين است كه هست.
دادستان تهران سال91 گفته بود كه «7تا20هزار معتاد را بايد از سطح شهر جمع كرد» الان كه سال93 است چند معتاد بايد از سطح شهر جمع شود؟
بهزيستي وظيفه‌اي ندارد
سازمان بهزيستي براي جمع‌آوري و نگهداري معتادان تابلو(متجاهر) هيچ وظيفه‌اي ندارد. همايون هاشمي رئيس اين سازمان ميگويد:اين سازمان در قبال نگهداري معتادان بي‌خانمان و بي‌سرپناه هيچ وظيفه‌اي ندارد. اينكه گفته مي‌شود مراكز بهزيستي براي نگهداري معتادان جا ندارد درست نيست، ما تكليفي در اين‌باره نداريم نه اينكه در مراكزمان ظرفيت نداشته باشيم. اين دسته از معتادان بايد به كمپ‌هاي ترك اعتياد فرستاده شوند.