تو لالایی‌های ماه رمضانی بلدی. می‌توانی به‌راحتی مرا بخوابانی و من خوش باشم به این که حتی خوابم هم ثواب دارد. همه‌ی روزهای گرم و طاقت‌فرسای ماه رمضان را به امید شب بیداری‌هایم طی می‌کنم.
سر شب نام تو را می‌گویم و با خودم تکرار می‌کنم. نام تو همه‌ی سختی‌ها را از من دور می‌کند. گرمای سخت را، دردسرهای کوچک و وقت‌گیر را، تشنگی را، کابوس‌های بی‌خوابی را. ترانه‌های بی‌وزن متلاشی را، تنهایی‌های سیاه را و هر چیزی را که مرا از روزهای خوبم دور می‌کند.
تو تنها یک نام نداری. نام‌های تو را در این روزها مرور می‌کنم. من عاشق نام‌های تو هستم. عاشق نام‌های درخشان تو که مرا به خودم وفادار می‌کند!
من روزهای داغ رمضان را به این امید طی می‌کنم که نام‌های تو را از بر شوم. نام‌های تو نسیم‌اند!