طرح تنفس جنگل‌ها براي نخستين‌بار اوايل دهه 80 مطرح شد. براساس اين طرح، بهره‌برداري از جنگل‌هاي شمال طي 10سال ممنوع مي‌شود؛ با اين هدف كه اين جنگل‌ها توان بازسازي، ترميم و احياي خود را باز يابند.
دكتر محمدرضا پورمجيديان به مهر گفته است كه از سال 1299،يعني زمان پهلوي اول تاكنون كه تشكيلات جنگلباني شكل گرفته، نه دولتمردان توجهي به اين ذخاير ژنتيك داشته‌اند و نه مردم تعلق خاطري نسبت به آن. البته در زمان قاجار اين جنگل‌ها بدون مطالعه، برنامه‌ريزي و آينده‌نگري به‌صورت اجاره در اختيار كمپاني‌هاي كشور‌هايي چون انگلستان و روسيه قرار داشتند كه در اثر استفاده بي‌حد و حصر بسياري از گونه‌هاي نادر و با ارزش آن در معرض انقراض قرار گرفته‌اند. وي درباره اهميت جنگل‌هاي شمال هم گفت كه اين جنگل‌ها نه‌تنها براي ايران كه براي تمام جهان مي‌توانند منشأ تحقيقات، بانك ژن، ذخيره اكولوژيك و آثار تاريخ طبيعي باشند اما هم دولتمردان و هم مردم با عملكردهاي ناصحيح و شتابزده آن را به سير قهقرايي كشانده‌اند.
پورمجيديان با اشاره به طرح تنفس جنگل‌ها ادامه داد: البته اين طرح نوشدارو بعد از مرگ سهراب است و بعيد به‌نظر مي‌رسد كه بتوان ضررهاي غيرقابل جبراني را كه به جنگل‌هاي شمال طي 100سال گذشته وارد شده است جبران و ساختار اوليه اين ميراث طبيعي را بازسازي كرد.وي گفت كه استراحت دادن به جنگل‌ها به اين سادگي نيست چراكه تعهدات دولت به پيمانكاران 10ساله است، بنابراين نمي‌توان در كوتاه‌مدت و حتي يكساله طرح استراحت جنگل‌ها را شتابزده اجرا كرد.عضو هيأت علمي دانشگاه ساري تأكيد كرد: شناسنامه‌دار كردن و تعيين دقيق حريم جنگل‌ها و مراتع از اقداماتي است كه در نخستين گام‌ها بايستي انجام شود؛ يعني دولت قبل از هر اقدامي بايد حاكميت و مالكيت خود را در مورد جنگل‌ها و مراتع تثبيت كند.