اين روزها با نزديك شدن به سالگرد آن حمله، آمريكا و ديگر كشورهاي غربي با پديده جديدي روبه‌رو شده‌اند كه وحشت از تكرار آن حمله را به بخشي از زندگي روزانه‌شان تبديل كرده‌است. در يك‌ماه گذشته 2خبرنگار آمريكايي بعد از اعتراف چند دقيقه‌اي مقابل دوربين درباره ناكارآمدي سياست خارجي دولت آمريكا و بعد از آنكه رئيس‌جمهور آمريكا را قاتل خود معرفي كردند، مقابل همان دوربين به قتل رسيدند. گروه تروريستي كه از 4سال پيش در عراق و سوريه شكل گرفت و با برخي غفلت‌ها، كمك‌ها و فرصت‌طلبي‌ها به توان مالي و نظامي دست يافت، اكنون با سربريدن خبرنگاران آمريكايي بعد از گرفتن اعتراف از آنها مقابل دوربين، قدرت‌نمايي تبليغاتي گسترده‌اي براي خود به راه انداخته‌است.
در سال‌هاي گذشته جنايات اين گروه در اعدام‌هاي جمعي، تجاوز به زنان و دريدن سينه‌ها و بريدن سرها در عراق و سوريه، با بي‌توجهي غربي‌ها و باحمايت برخي كشورهاي عربي، بخشي از يك جنگ داخلي در 2كشور عربي يعني عراق و سوريه توصيف و تحليل مي‌شد. اكنون اما رسانه‌هاي غربي پر است از تيترها، تحليل‌ها و اطلاعاتي درباره اين گروه تروريستي و خطرش براي كشورهاي غربي از آمريكا و انگليس تا استراليا و هلند. سربريدن 2خبرنگار آمريكايي در كنار حضور و تبليغات گسترده اين گروه در شبكه‌هاي اجتماعي و فضاي نامحدود رسانه‌ها براي عضوگيري از شهروندان غربي، باعث هشدار و جلب توجه درميان دولت‌هاي غربي شده‌است.
اگرچه اين گروه اكنون بخش‌هايي از 2كشور خاورميانه را اشغال كرده و مردمان اين كشورها را آواره و زندگي آنها را مختل كرده، اما غرب بايد بيشتر از خاورميانه نگران اين پديده شوم باشد. داعش بيشتر از آنكه در ميدان جنگ فعال باشد در فضاي رسانه فعال است. هدف اين تبليغات، جذب شهروندان غربي با انگيزه مذهبي و مسلمان كردن آنها نيست؛ هدف، جذب شهروندان نااميد و ازجامعه بريده و سرخورده با وعده پول، اقدامات آنارشيستي و انتقام‌جويي از دولت‌هاست.
آنچه چند هفته پيش در فرگوسن روي داد و آمارهايي كه 2روز پيش درباره اختلاف گسترده طبقاتي در آمريكا و وجود تبعيض نژادي در اين كشور منتشر شد و كم و بيش در بعضي كشورهاي اروپايي هم وجود دارد، حاكي از آن است كه در اين جوامع، شهروندان سرخورده از جامعه وآماده پيوستن به يك گروه آنارشيست با اهداف ماجراجويانه و با شعار نابودي دولت‌ها، وجود دارند. دولت‌هاي اروپايي اكنون براي جلوگيري از پيوستن شهروندانشان به اين گروه تدابير امنيتي و حقوقي به‌كار گرفته‌اند، اما اين روند در حال شتاب گرفتن است. غرب بايد بيشتر از خاورميانه نگران اين بمب ساعتي باشد.