فارغ از شكل اين خبر، ذكر چند نكته درباره محتواي آن خالي از لطف نيست، آن هم صرفا از باب «ان الذكري تنفع المومنين».مهم‌ترين دگرگوني‌هاي دوره آينده جشنواره فيلم فجر را مي‌توان در اين موارد خلاصه كرد: جداشدن بخش بين‌الملل و برگزاري مستقل آن در ارديبهشت‌ماه، تغيير شكل و محتواي برگزاري بخش تجلي اراده ملي، بازبيني بخش نمايش‌هاي استاني، كاهش احتمالي تعداد جوايز، حضور حداكثر 22فيلم در بخش مسابقه رسمي و حذف سليقه از داوري‌ها.
احتمالا يكي از دلايل انتقال بخش بين‌الملل فيلم فجر از زمستان به بهار، همزماني آن با جشنواره فيلم برلين است كه هر سال در نيمه دوم بهمن در آلمان برگزار مي‌شود. نكته اينجاست كه 67دوره جشنواره فيلم كن هر سال در اواخر ارديبهشت و اوايل خرداد برگزار شده و اگر قرار باشد فيلم فجر پس از نمايشگاه كتاب آغاز شود، قطعا زمان برگزاري آن با كن تداخل خواهد داشت. فجر كه قرار نيست از چاله برلين درآيد و به چاه كن بيفتد؟
همين كه دبير جشنواره سي‌و‌دوم با سابقه قرار دادن 30فيلم در بخش مسابقه رسمي به فاصله كمتر از يك سال به ايده حضور حداكثر 22فيلم در اين بخش رسيده، يك گام بزرگ رو به پيش است. گرچه اتفاق شگفت‌انگيز جشنواره سال 92در كارنامه عليرضا رضاداد ثبت مي‌شود ولي به مصداق آن مَثَل معروف، جلوگيري از ضرر از هر كجا كه باشد، سود است و پايه‌گذاري اين سنت نيك را هم بايد در كارنامه او ثبت و ضبط كرد.
و نكته پاياني درباره حذف سليقه از داوري‌هاي جشنواره فيلم فجر است كه احتمالا بايد آن را يك نوآوري در تاريخ جشنواره‌هاي سينمايي جهان دانست. طبيعي است كه وقتي چند چهره سينمايي براي داوري در يك جشنواره دعوت مي‌شوند، براساس علايق و سلايق شخصي خود درباره برنده‌ها تصميم مي‌گيرند و سينما مثل رشته‌هاي ورزشي نيست كه داوري در آنها قانون و آيين‌نامه دارد. در تمام جشنواره‌ها اين سليقه اعضاي هيأت داوري است كه در تقسيم جوايز نقش اصلي را ايفا مي‌كند و اگر قرار باشد سليقه از داوري حذف شود، مي‌توان كار قضاوت را به ماشين هم سپرد! كاش به جاي اختراع دوباره چرخ، دوستان امسال كساني را براي داوري انتخاب كنند كه بازيگران نه‌چندان سرشناس را هم بشناسند، مثلا نام نعيمه‌نظام‌دوست را به جاي شهين تسليمي براي نامزدي در بخش بهترين بازيگر نقش مكمل زن اعلام نكنند!