به گزارش لایوساینس پژوهشگران در این بررسی اطلاعات بدست آمده از حدود ۱۸۰۰۰ فرد را که هر روزه میان خانه و محل کارشان در حرکت بودند، آنالیز کردند.
این افراد به سوالاتی درباره سلامت و بهزیستی‌شان از قبیل اینکه آیا آنها احساساتی مثل بی‌ارزش بودن، نارضایتی یا بی‌خوابی‌های شبانه را در چند هفته گذشته تجربه کرده‌اند یا نه، پاسخ دادند. پژوهشگران بر اساس پاسخ‌های داده شدهبه هر یک از شرکت‌کنندگان در بررسی یک امتیاز سلامت و بهزیستی اختصاص دادند. داوطلبان فرم‌های نظرسنجی را برای حداقل سه سال متوالی از سالهای 1991 تا 2009 تکمیل کردند.
افرادی که پیاده یا با دوچرخه به محل کار رفته بودند، نسبت به افراد ماشین‌سوار امتیاز بهزیستی بیشتری دریافت کردند. خصوصا افرادی که با ماشین سر کار خود می رفتند،با حدود 13 درصد احتمال بیشتر احساس خستگی ، فشار و عدم تمرکز را در مقایسه با گروه مقابل گزارش کرده بودند.
این یافته‌ها حتی بعد از بررسی پارامترهای مالی افراد شرکت‌کنندگان در این بررسی از قبیل درآمد خانوار، سلامت عمومی و تعداد فرزندان معتبر باقی ماندند.
این بررسی نشان داد که هر چه افراد تمایل بیشتری به تغییر وضعیت شیوه رفتن‌شان به محل کار از رانندگی به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری داشتند، پیشرفت بیشتری در زمینه سلامت و بهزیستی‌شان را تجربه کرده‌اند.
این پژوهشگران که یافته‌های‌شان در شماره 15 امسال مجله پزشکی Prevention منتشر کرده‌اند، بر اثرات مفید اجتناب از رانندگی بر روی سلامت روحی افراد تاکید کرده‌اند.
فواید بالقوه پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری به محل کار بایستی در زمان ارزیابی و تخمین هزینه پروژه‌های شهری (مانند اجرای برنامه دوچرخه‌سواری شهری) که به دنبال ترغیب افراد فعال در این زمینه است، مورد توجه قرار گیرد. این مطالعه به طور شگفت‌آوری نشان می‌دهد که افرادی که از سیستم حمل ونقل عمومی استفاده می‌کنند، امتیاز بهزیستی بیشتری نسبت به افراد ماشین‌سوار کسب می‌کنند.
آدام مارتین یکی از این پژوهشگران می‌گوید: »ممکن است به مواردی از قبیل اختلال در خدمات یا جمعیت افراد حاضر در سیستم حمل و نقل عمومی که باعث ایجاد استرس قابل‌ملاحظه‌ای در فرد می‌شود، فکر کنید. اما در یک جمله می‌توان گفت اتوبوس‌ها و قطارهای شهری به افراد زمانی برای آرامش، مطالعه و معاشرت بیشتر با دیگران می‌دهند و معمولا یک پیاده روی تا ایستگاه قطار یا اتوبوس نیز همراه هستند، و همه اینها باعث خوشحالی و سرزندگی افراد می‌شود.»
نتایج این بررسی اخیر با یافته‌های یک بررسی پیشین در بریتانیا متناقض است که نشان داده بود آنهایی که پیاده به محل کار می‌روند، افراد نسبت به افراد ماشین‌سوار، رضایتمندی کمتری از زندگی دارند و افراد دوچرخه‌سوار مضطرب‌تر هستند.
این بررسی پیشین که افراد را در یک نقطه زمانی مورد بررسی قرار داده بود، نسبت به بررسی حدید که افراد را در طول زمان دنبال کرده بود قوت کمتری دارد. به علاوه در بررسی جدید قادر به بررسی تغییرات رخ داده در حالات و خلق و خوی افرادی که از رانندگی به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری روی آورده‌اند، بوده است.
هنوز روشن نیست که یافته‌های به دست آمده از این بررسی درباره سایر کشورها که در آنها سیستم حمل و نقل عمومی وسیله اصلی رفت و آمد نیست، یا در مکان هایی که ممکن است رفتن به محل کار با دوچرخه یا پیاده مشکل‌تر باشد، هم صادق است یا نه.
ترجمه: محمد ملائکه