به گزارش لایوساینس این مطالعه ۴۰ پسر بچه و مرد مبتلا به اوتیسم در سنین ۱۳ تا ۲۷ سال را مورد بررسی قرار داد. ۲۶ نفر از این افراد برای ۱۸ هفته ۹ تا ۲۷ میلی گرم سولفورافان (بسته به وزنشان) و ۱۴ نفر دیگر یک دارونما را دریافت کردند.
دکتر پل تالالای استاد فارماکولو‍‍ژی و علوم مولکولی از دانشگاه جان هاپکینز بالتیمور می‌گوید: « ما معتقدیم این نتایج شواهدی اولیه درباره نخستین درمان برای اوتیسم باشد که ظاهرا از از طریق اصلاح برخی از مشکلات سلولی زمینه‌ساز بیماری علائم آن را بهبود می‌بخشد.»
قبل از آزمایش، پزشکان و پرسنل درمانی حاضر در مطالعه ویژگی‌های درخودماندگی (autistic) افراد را با استفاده از دو مقیاس استاندارد ارزیابی کردند، به طوری که نمره بیشتر در هر مقیاس با توانایی کمتر افراد در ارتباط کلامی و برهم کنش‌های اجتماعی مربوط بود.
در پایان مطالعه میانگین نمره افرادی که سولفورافان دریافت کرده بودند ۳۴ درصد در مورد یک مقیاس و ۱۷ درصد برای مقیاس دیگر کاهش یافته بود. شرکت کنندگان بهبودهایی در رفتار، مانند دوره‌های کمتر کج خلقی، کاهش حرکات تکراری و مشکلات کمتر در زمینه انگیزش و ارتباط با دیگران را نشان می‌دادند. به گفته این محققان افراد دریافت کننده دارونما تغییرات حداقلی یا کمتر از ۳. ۵ درصد در نمره‌های مربوط به دو مقیاس را پیدا کرده بودند.
دوستان، اقوام و پرسنل درمانی متوجه تغییرات رفتاری را در نیمی از افرادی که سولفورافان را دریافت کرده شدند.
دکتر اندرو زیمرمن استاد نورولوژی کودکان در مرکز پزشکی مموریال UMass در ورکس‌تر ماساچوست و سرپرست این مطالعه می‌گوید شاهدان با وجود اینکه از نوع درمانی که این افراد دریافت می‌کنند مطلع نبودند، به درستی حدس زدند که این افراد مورد آزمایش عصاره بروکلی و نه دارونما مصرف کرده‌اند.
والدین این افراد می‌گویند آنها آرام‌تر و از نظر اجتماعی فعال‌تر از قبل بودند و پزشکان بیان کردند که علائم درخودماندگی (autistic) افراد به میزان زیادی در هر دو مقیاس مورد استفاده در مطالعه بهبود یافته بود. محققان همچنین گزارش کردند که افراد دریافت کننده سولفورافان به چشم‌های آنها نگاه کرده و با آنها دست داده‌اند، : کارهایی که قبل از انجام این کارآزمایی انجام نمی‌دادند.
برخی از افراد بهبود نیافتند
۴ نفر از افراد مورد آزمایش که سولفورافان را دریافت کرده بودند، بر اسا مقیاس‌های مورد استفاده در این مطالعه بهبود یافته بودند، اما نه والدین‌شان و نه محققان حدس نزده بودند که این افراد در گروه دریافت کننده دارو بوده‌اند.
زیمرمن می‌گوید: «این نتایج به معنی علاج یافتن بیماران نیست، بلکه ممکن است سولفورافان موجب بهبودی علائم اوتیسم شده است. اما این نکته را باید متذکر شد که این بهبودی‌ها شامل حال همه افراد نمی‌شود به طوری که یک سوم افراد هیچگونه بهبودی را نشان ندادند و بایستی این مطالعه در گروه‌های بزرگتری متشکل از بزرگسالان و کودکان تکرار شود، و ما امیدواریم به زودی این کار را به انجام برسانیم.
تالالای در این باره گفت که نمرات بیماران مبتلا به اوتیسم زمانی که آنها مصرف سولفورافان را قطع می‌کردند به میزان اولیه خود باز می‌گشت. او هشدار داد که بسیار مشکل است که تنها با خوردن مقادیر زیادی بروکلی به سطح سولفورافان استفاده شده در مطالعه برسیم.
او گفت دو دلیل برای این موضوع وجود دارد، اول اینکه میزان ماده پیش‌ساز سولفورافان که نهایتا در معده توسط باکتری‌ها به سولفورافان فعال تبدیل می‌شود در گونه‌های مختلف بروکلی بسیار متغیر است. دوم اینکه افراد ظرفیت‌های متفاوتی برای تبدیل این پیش‌ساز‌ها به سولفورافان فعال دارند.
این پژوهشگران همچنین دریافتند که بر اساس یک مقیاس دیگر علائم اوتیسم، حدود نیمی ااز افراد مورد آزمایش که سولفورافان دریات می‌کردند بهبودی قابل‌توجهی در تعاملات اجتماعی، رفتارهای نابه‌جا و ارتباط کلامی نشان دادند. در گروه دارونما هیچکدام از افراد بهبودی در تعاملات اجتماعی یا ارتباط کلامی نشان ندادند و فقط حدود ۹ درصد بهبودی از لحاظ رفتارهای نابه‌جا نشان دادند.
سولفورافان چطور عمل می‌کند؟
علت اوتیسم مشخص نیست اما پژوهشگران اختلالات بیوشیمیایی خاصی را در که بیشتر در سلول‌های افراد مبتلا به اوتیسم وجود دارد مشاهده کرده‌اند. به عنوان مثال افراد مبتلا به اوتیسم اغلب سطح بالایی از استرس اکسیداتیو که ناشی از نوعی عدم تعادل در سلوله‌های افراد مبتلا است را نشان می‌دهند که منجر به مشکلاتی نظیر التهاب و آسیب به DNA می‌شوند.
مطالعات قبلی نشان داده است که سولفورافان ممکن است به بهبود سیستم دفاعی بدن در برابر استرس اکسیداتیو کمک کند. این ترکیب همچنین ممکن است که «پاسخ‌های حساس به حرارت» (heat-shock response) - آبشاری از وقایع متوالی که سلول‌ها در برابر استرس ناشی از دماهای بسیار بالا محافظت می‌کند- محافظت کند؛ برای مثال این گونه پاسخ‌های حساس به حرارت زمانی که فرد تب دارد رخ می‌دهند.
تالالای می‌گوید به طور جالب توجهی، حدود نیمی از والدین کودکان مبتلا به اوتیسم گزارش کردند که علائم اوتیسم فرزندان آنها زمانی که تب دارند بهتر شده است. چون سولفورافان هم می‌تواند موجب آغاز پاسخ‌های حساس به حرارت در سلول‌ها شود، محققان می‌خواهند ببینند که آیا تجویز این ترکیب را همانند تب می‌تواند در بهبود علائم اوتیسم موثر باشد یا نه.
دکتر توماس فریزر رییس بخش اوتیسم در کلینیک کلیولند اوهایو می‌گوید چون علل ابتلا به اوتیسم در افراد متفاوت است، ممکن است سولفورافان در همه افراد حاضر در مطالعه یکسان عمل نکند و یک روش درمانی ممکن است تنها برای برخی افراد موثر باشد.او می‌گوید: »این نتایج شاهد دیگری بر این موضوع است که زیرگروه‌های مختلفی از اوتیسم وجود دارد.»
فریزر می‌گوید این مطالعه امیدوار کننده است،اما لازم است که با شیوه‌ای مطمئن‌تر بیشتر مجددا انجام شود. او می‌گوید مطالعات آینده بایستی از روش‌های سنجش عینی‌تر به جای ارزیابی‌های غیرعینی بوسیله والدین جهت بررسی اثرات بالقوه سولفورافان در بهبود علائم اوتیسم استفاده کنند.
نتایج این مطالعه در ۱۳ اکتبر در ژورنالProceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد.
ترجمه: محمد ملائکه