آن‌قدر که در بعضی از آثار و سنگ‌نوشته‌های قدیمی ایران مثل نقش‌های طاق‌بستان کرمانشاه که شکار‌گاه خسرو پرویز، پادشاه ساسانی را به تصویر کشیده، گله‌های گوزن زرد ایرانی دیده می‌شود.
متاسفانه شکار گوزن‌های زرد ایرانی در ایران دوران پادشاهی آن‌قدر رایج و یکی از تفریحات و سرگرمی‌های ثروتمندان و شکارچیان بوده که نسل گوزن زرد ایرانی در دهه ۳۰ به انقراض نزدیک شد. گوزن‌هایی که حالا که شکارشان ممنوع شده، شاخ‌های‌شان برای استفاده در صنایع دستی فروخته می‌شود.
گوزن‌هایی که حالا فقط در منطقه‌های حفاظت‌شده زندگی می‌کنند و باید دعا کنیم که نسل‌های بعدی بچه‌های ایرانی هم بتوانند گهگاهی عکسی از یک گوزن زرد ایرانی زیبا که در یک منطقه حفاظت‌شده زندگی می‌کند، ببینند.
عادت‌های رفتاری
حس بویایی: قوی
حس شنوایی: قوی
حس بینایی: متوسط (حس بینایی گوزن‌های زرد از حس بینایی مرال‌ها بیشتر است)
گوزن زرد ایرانی معمولا شبگرد است و چون حس بویایی و شنوایی قوی‌ای دارد صبح زود و اوایل غروب فعالیت بیشتری می‌کند. گوزن‌های زرد هم حس شنوای قوی‌ای دارند و در محیط‌های طبیعی هم خیلی محتاط هستند و به محض اینکه احساس خطر کنند، با خیزهای بلند فرار می‌کنند.
البته در مناطق حفاظت‌شده این ترس و احتیاط گوزن‌ها کمتر است، اما در حالت احساس خطر یا حس نزدیک شدن انسان به گروه‌شان، فرار می‌کنند و بین بوته‌ها و درخت‌ها پنهان می‌شوند.
گوزن‌های زرد ایرانی اجتماعی زندگی می‌کنند. البته ماده‌ها و بچه‌های و نرهای نابالغ در گروه‌هایی جدا از دسته نرهای مسن زندگی می‌کنند. گوزن‌هایی که بر خلاف جثه کوچک‌شان می‌توانند خیلی خوب شنا کنند.
گزارش‌هایی درباره اینکه گوزن‌های زرد ایرانی در حال شنا و عبور از رودخانه دز، دیده شده‌اند، وجود دارد. در پارک ملی دریاچه ارومیه تعدادی از گوزن‌ها که در جزیره اشک رها شده بودند، فاصله این جزیره تا جزیره اسپیر را که حدود ۷۰۰ متر بود، شنا کردند و البته فاصله دو کیلومتری جزیره اسپیر تا جزیره کبودان هم با شنا گذراندند و در این جزیره ساکن شدند
منبع:همشهري دانستنيها