به گزارش ايسنا؛ مديرتالار مولوي درباره آخرین وضعیت این تالار و دلایل طولانی‌شدن تعمیرات و مراحلی از بازسازی که به سرانجام رسیده و همچنین مشکلات و چالش‌هایی که پیش روی این تالار دانشگاهی وجود دارد، سخن گفت.
اميرحسين حريري؛ درباره آنچه در ماه‌های اخیر بر روند بازسازی تالار «مولوی» تاثیر گذاشته،یادآور شد: تقریبا از دهه آخر اردیبهشت ماه کار مطالعاتی خیلی دقیقی در حوزه فنی و تاسیساتی شروع شد از جمله اینکه ببینم، این مجموعه نمایشی با چه آسیب‌ها و نواقصی رو به رو است و چه نیازهایی وجود دارد که باید برطرف شود.
حریری ادامه داد: این روند مطالعاتی حدود یک ماه طول کشید و پس از آن بلافاصله فاز عملیاتی شروع شد. مباحث مربوط به نوسازی و بهینه‌سازی در سه فاز تعریف شده و مقرر گردید به ترتیب و با یک زمان‌بندی مشخص انجام شود. هرچند در ابتدا اعتبار و نقدینگی مکفی تقریبا وجود نداشت، اما پس از گذشت یک ماه از شروع پروژه و با ورود مدیریت و هیأت رئیسه دانشگاه تهران و همچنین مساعدت و همراهی معاونت فرهنگی وزارت علوم و سازمان زیباسازی شهرداری تهران در تامین اعتبار اولیه، مقرر شد برای تسریع بازسازی، فازهای پروژه به صورت موازی پیش برود.
مدیر تالار«مولوی» عنوان کرد: تصمیم بر آن شد که بخش‌های عمرانی،تاسیساتی و بهینه‌سازی به صورت موازی پیش برود و به حول و قوه الهی تا الان هم کارها روند مناسبی را طی کرده است و بر طبق برنامه تدوین شده پیش رفته است.
البته نارسایی‌ها و مشکلات هم قطعا وجود دارد؛ اساسا در حوزه فرهنگی، پیگیری و حل مباحث و موضوعات سخت‌افزاری و اداری مشکلات و سختی‌های خاص خود را دارد که بالطبع باعث می‌شود یکسری کارها کُند پیش برود. در این پروژه هم این قبیل مشکلات وجود دارد و علی‌رغم تلاش و مساعدت همکاران و مدیران مربوطه همچنان قوانین بعضا نامناسب اداری و بروکراسی‌های موجود مشکلاتی را ایجاد می‌کند.
ولی همه این‌ها باعث نشده که کار متوقف و یا از برنامه پیش بینی شده عقب بیفتد.
حریری بازسازی مرکز تئاتر مولوی را مقوله‌ای باحساسیت بالا دانست و تصریح کرد: وقتی کارشناسان و مهندسان با مجموعه مرکز تئاترمولوی روبه رو شدند، هیچ گونه نقشه و مشخصات فنی ابتدایی هم از آن وجود نداشت، ما باید طی همان فاز مطالعاتی به صورت میدانی و نمونه‌برداری از جاهای مختلف به وضعیت موجود و اینکه با چه ساختمان و با چه مشخصاتی روبرو هستیم دست پیدا می‌کردیم.
از طرفی عمر این بنا از 40 سال هم گذشته بود و در این مدت بعضا تغییرات و تغییر کاربری‌هایی در فضاهای مختلف آن به صورت غیرکارشناسی شکل گرفته بود. بنابراین ضرورت یک بازسازی و یا نوسازی استاندارد ایجاب می‌کرد که پروژه با حساسیت بیشتری دنبال شود.
این کارگردان درباره موضوع مقاوم‌سازی تالار «مولوی» که از سوی اداره کل پشتیبانی و طرحهای عمرانی دانشگاه تهران مورد تاکید قرار گرفته است، گفت: مدتی که از شروع بازسازی گذشت و کف برداری تالار برای افزایش ارتفاع انجام گرفت؛ با توجه به رسیدن به پی‌ها و تخریب تعدادی از دیوارها و لخت شدن بعضی از ستون‌ها، موضوع مقاوم‌سازی مطرح شد که در برنامه اولیه نبود؛ اما از آن جایی که مقوله‌ای بسیار ضروری به نظر می‌رسید و با توجه به نظر کارشناسان، مهندسان و تأکید ریاست دانشگاه تهران بر افزایش ضریب ایمنی هنرمندان و مخاطبان و دانشجویان، باید این مبحث انجام می‌گرفت.
حریری ادامه داد: چرا که موضوع مقاوم‌سازی در بناهای با عمر بیش از 40 سال ضروری و در عین حال بسیار حساس است. البته باید به این نکته توجه داشت که ساختمان مجموعه مولوی در دو طبقه احداث شده که در حال حاضر صرفا بخش زیرین مقاوم‌سازی می‌شود و از طرفی دیوار مشترک سالن اصلی این مجموعه و سلف دانشگاه که در حال حاضر مشغول ارائه خدمات‌ات به بیش از 3000 دانشجو در طول روز می‌باشد از جمله مسایلی بود که می‌بایست در روند مقاوم سازی مورد توجه قرار می‌گرفت.
وی افزود: بالطبع تخریب مشترک دیوارهای مشترک برای نصب بادبندهای ایمنی، مستلزم تغییر مکان سلف و یا انجام آن در ایام تعطیل و با سرعت بالا بود که هیچکدام مقدور نبود. بنابراین مهندسین با مطالعات فنی و آزمایش خاک طرح دیگری برای این امر در نظر گرفتند که ضرورتی بر تخریب در آن دیده نمی‌شد و علاوه بر حفظ ضریب امنیت، سرعت اجرای آن نیز بالاتر بود. انصافا در این خصوص همکاران اداره کل پشتیبانی و طرحهای عمرانی دانشگاه تهران همکاری و دقت نظر بالایی داشتند.
حریری با بیان اینکه از ابتدا موضوع مقاوم‌سازی تالار پیش بینی نشده و از اواسط شهریورماه این موضوع مطرح شده است، تصریح کرد: اساسا کارشناسی بحث عمرانی در دانشگاه تهران وظیفه اداره کل امور پشتیبانی و طرحهای عمرانی دانشگاه تهران است. اما زمانی که فاز مطالعاتی شروع شد، تغییر و تحولاتی در دانشگاه در حال رخ دادن بود که بالطبع و با توجه به کمبود زمان، نیازسنجی‌های لازم توسط کارشناسان منتخب شورای سیاستگذاری صورت گرفت و به اداره کل امور ساختمان‌ها دانشگاه تهران ارائه شد، همکاران آن مجموعه هم کارشناسی کردند و در مرحله بعد وارد فاز عملیاتی شدیم.
او با بیان اینکه کار مطالعاتی دقیقی برای مقاوم‌سازی تالار انجام شده است، افزود: اگر بحث مقاوم‌سازی مطرح نمی‌شد مقرر شده بود تا پایان آذرماه پروژه به اتمام برسد، اما وقتی موضوع مقاوم‌سازی مطرح شد همه ما قانع شدیم که باید این امر انجام پذیرد و بهره‌برداری اندکی به تعویق بیفتد.
مدیر تالار مولوی در بخش دیگری از سخنانش درباره نحوه تعاملات دانشگاه تهران با مرکز تئاتر مولوی تصریح کرد: اصولا تعاملات واحدهای مربوطه دانشگاه تهران برای پیشبرد امور در سطح مناسبی است.
در موضوع بازسازی بین پیمانکار و حوزه مدیریت فنی و پشتیبانی دانشگاه و معاونت فرهنگی هماهنگی بسیار خوبی شکل گرفته است.
حریری درباره چگونگی انتخاب پیمانکار تالار مولوی گفت: این مقوله از اختیارات و وظایف معاونت اداری و مالی دانشگاه است. اما با توجه به حساسیت پروژه و سابقه نه چندان مناسب بعضی از بازسازی‌ها در دیگر مراکز فرهنگی، از بین پیشنهادها و پیمانکارانی که اعلام آمادگی کرده بودند با تبادل نظری که در شورای سیاستگذاری تالار شکل گرفت و دقت نظری که همکاران پشتیبانی دانشگاه داشتند، به نظرم معقول‌ترین و مناسب‌ترین انتخابی که می‌بایست؛ صورت گرفت. چرا که شرکت "طاووس ارغنون" علاوه بر تجربه زیادی که در این حوزه دارد، سابقه همکاری با دانشگاه تهران را نیز دارا بود و از همه مهمتر مدیوم تئاتر و استانداردهای سالن‌های بلک باکس را به خوبی می‌شناخت و از طرفی در سال‌های دور مهندسین همین شرکت تجهیز تالار مولوی را انجام داده بودند. بنابراین شناخت خوب و جامعی نسبت وضعیت فنی تالار داشتند. در طی این مدت هم مهندسین دو طرف جلسات بسیار متعددی را با یکدیگر برگزار کردند که من هم به عنوان رئیس مجموعه در جریان امر قرار دارم واگر درهر جایی مشکلی وجود داشته باشد در شورای سیاستگذاری تالار مطرح می‌شود.
مدیر تالار مولوی با اشاره به توجه دانشگاه تهران به جایگاه این تالار بیان کرد:مدیریت دانشگاه تهران کاملا به جایگاه و شان تالار مولوی به عنوان یک جایگاه فرادانشگاهی واقف هستند و یکی از حُسن‌های کار در تالار مولوی همین است.
حریری تصریح کرد: اساسا هیچ وقت سعی نشده که مشکلات پنهان شود، اگر هم در ادامه پروژه مشکلاتی به لحاظ فنی پیش بیاید، وظیفه ما است که آن مسائل را اعلام تا برای حل آن اقدام شود. اما در کل چشم اندازی که سعی می‌شود در این بازسازی به آن دست پیدا شود، آن است که سالن‌های مرکز تئاترمولوی بعد از بازسازی به استانداردترین سالن‌های بلک باکس ایران تبدیل شود و به جامعه تئاتری کشور تحویل داده شود. ضمانت آنرا هم پیمانکار و حوزه پشتیبانی و حوزه فرهنگی دانشگاه تهران انجام خواهد داد.
مدیر اصلی‌ترین تالار دانشگاهی کشور با بیان اینکه همه این مسائل و موضوعات مربوط به مرکز تئاتر مولوی با خرد جمعی پیش رفته است ادامه داد: به لحاظ قانونی ما باید بهره‌بردار باشیم چون قرارداد بین پیمانکار و معاونت پشتیبانی دانشگاه تهران است، اما با این حال با توجه به وسواسی که در حوزه فرهنگی وجود دارد، بنده از طرف معاون و مدیرکل محترم فرهنگی دانشگاه مأمورهستم که روند بازسازی را رصد و نظرات، دغدغه‌ها و آرای هنرمندان و صاحب‌نظران را به مجموعه منعکس کنم. کما اینکه در طول این مدت از نظرات بسیاری از دوستانی که در این حوزه دستی بر آتش داشتند استفاده شده و به صورت موردی و یا جمعی آمده‌اند و مشاوره‌هایی را ارائه داده‌اند.
حریری درباره بخش‌هایی از تعمیرات تالار که به پایان رسیده است، اضافه کرد: مراحل کار تاکنون با سرعت مناسبی پیش رفته است. کما اینکه می‌شود و باید سرعت کار از این هم بالاتر برود. در ابتدا موضوع تامین اعتبار لازم از جمله مواردی بود که باید تلاش می‌شد از خود دانشگاه تهران و هم از مجموعه‌های دیگر پیگیری شود. به حمداالله تقریبا حدود 55 درصد برآوردی که پیش بینی شده تامین شده است و ما می‌توانیم با تکیه بر همین‌ها علی الحساب کارمان را پیش ببریم و سعی کنیم و امید داشته باشیم که مابقی اعتبارات لازم هم با توجه و نگاه ویژه مدیران فرهنگی در سطوح مختلف تامین شود.
وی افزود: در حال حاضر مراحل طراحی، ساخت و نصب کانال‌ها که از جمله مراحل زمان بر پروژه بود، تقریبا تمام شده است. همچنین امور مربوطه به سقف به غیر از سیم کشی‌ها تمام شده است. طراحی و نقشه نهایی کار ترسیم شده که در راستای کاربری بخش‌های مختلف ، زیرسازیهای لازم هم انجام گرفته است. کف برداری برای افزایش و بهینه سازی ارتفاع سالن‌ها هم تمام شده و فکر می‌کنم پس مقاوم سازی که در حال انجام است تا یک ماه آینده سالن از خاک بیرون بیاید.
حریری با تاکید بر اینکه انجام بازسازی لطمه‌ای به قدمت بنای تالار مولوی وارد نمی‌کند اضافه کرد: به پیمانکار تأکید شده که در تمامی مراحل هویت و قدمت بنا در نظر گرفته شود. البته اعتقاد دارم حفظ قدمت بنا ضرورتاً حفظ کهنگی نیست. بلکه حفظ شأن هنری و همچنین معماری کلی است. به همین جهت در معماری بیرونی به هیچ عنوان تغییری نخواهیم داشت و صرفا زیباسازی محیطی صورت خواهد گرفت. در فضای داخلی هم علاوه بر نوسازی در جاهایی که بحث تأسیساتی مطرح است، طراحی داخلی با هماهنگی و توجه به معماری بیرونی و کلی مجموعه خواهد بود. خوشبختانه در این خصوص از مشاوره اساتید دانشگاه بهره‌مند هستیم.
وی افزود: قرار است مانند قبل یک سالن بلک باکس بزرگ و اصلی داشته باشیم. همچنین سالن کوچک که بعدها به تالار مولوی اضافه شده حفظ خواهد شد. البته سالن کوچک اصلاحات اساسی خواهد داشت. از جمله مکان اتاق فرمان و خروج اضطراری و نحوه چیدمان جایگاه تماشاگران تغییر می‌کند. فضای مربوط به پشت صحنه هم اعم از اتاقهای گریم و کارگاه دکور اصلاحات جامعی خواهند داشت. همچنین یک پلاتو تمرین حدوداً شصت متری به مجموعه اضافه می‌شود.
حریری درباره زمان آغاز فعالیت تالار مولوی و پایان تعمیرات گفت: ما باید براساس داشته‌ها و واقعیت‌ها حرف بزنیم. اینکه من بخواهم تاریخی بگویم و بعد انجام نشود درست نیست. مهم این است که ما مراحل کار را طبق زمانبدی‌هایمان پیگیری می‌کنیم. اما نمی‌توانم پیش بینی کنم که دوباره ممکن است چه نیازهایی بوجود بیاید. بحث مقاوم‌سازی دو ماه بعد از فازعملیاتی آغاز شد و یک ماه طول کشید که موضوع مطالعاتی مقاوم‌سازی به سرانجام رسد. اما آنچه قطعا می‌توانم قول دهم اینست که به هیچ عنوان کیفیت بازسازی و نوسازی فدای کمبود زمان نخواهد شد.
مدیر تالار مولوی افزود: البته تلاش می‌شود پروژه در زمان کوتاه‌تری به اتمام رسد. کما اینکه دستور مکتوب رئیس دانشگاه تهران این است که در کوتاه‌ترین زمان ممکن بازسازی تالار مولوی انجام شود. مدیرکل فرهنگی دانشگاه هم به شدت پیگیر جریان هستند. از طرفی خود مجموعه دانشگاه تهران هم تمایل دارد در هشتادمین سال تأسیس دانشگاه تهران تالار مولوی به بهره‌برداری مجدد برسد.
وی ادامه داد: زمان‌بندی ما این است تا پایان سال جاری پروژه تمام شود.من شخصاً تمایل داشتم که تالار به جشنواره تئاتر فجر هم می‌رسید ولی نمی‌توان قولی برای این اتفاق داد. به هر حال پایان پروژه به یک شرایط پیرامونی هم بستگی دارد.
مدیر تالار مولوی افزود: یکی از اولویت‌ها و وظایف من به عنوان مدیر تالار این است در عین تدوین برنامه‌های محتوایی،پیگیری لازم برای جبران کسری اعتبارات را انجام دهم. تابه حال قریب به 55 درصد اعتبار پروژه تأمین شده است. 45 درصد باقی مانده را هم من باید بتوانیم جذب کنیم. صحبت‌هایی در این مورد با بخش‌های خصوصی و با نهادهای فرهنگی و خدماتی شده است. مساعدتی از سوی معاونت فرهنگی وزارت علوم تعهد شده بوده که پرداخت شده است. البته ما انتظار داشتیم وزارت علوم 350 میلیون کمک کند، اما 200 میلیون تزریق کرده است. با مساعدت معاون اداری مالی و نیز مدیرکل مالی دانشگاه تهران، رقم قابل توجهی از طرف دانشگاه تهران به این امر اختصاص یافته است. معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری منطقه شش، 50 میلیون تومان و سازمان زیباسازی هم 60 میلیون کمک کرده است و قرار است باز هم کمکی در همین حدود به ما داشته باشند.
وی درباره عدم کمک مالی اداره هنرهای نمایشی و وزارت ارشاد به تالار مولوی تصریح کرد: انتظار می‌رود برخی مراکز نگاه ویژه‌تری داشته باشند. آیا دغدغه‌اش را ندارند؟ آیا مباحث قانونی بهشان اجازه نمی‌دهد؟ آیا مصلحت‌هایی اجازه نمی‌دهد؟ اما هر آنچه که هست مطمئنا ضررش را خانواده تئاتر می‌بیند، چون همه ما در هر جایی که فعالیت می‌کنیم خانواده تئاتر هستیم، من به عنوان مسئول تالار مولوی و عضو کوچکی از خانواده تئاتر نمی‌توانم نسبت به تئاتر شهر، تالار وحدت یا تئاتر شهرستان‌ها بی‌تفاوت باشم.
بنابراین انتظار مجموعه تئاتر دانشگاهی این است که مسئولان و مدیران کلان تئاتر کشور هم نسبت به مرکز تئاتر مولوی بی‌تفاوت نباشند. حضورشان مقطعی نباشد، صحبت‌هایشان صرفا در جلسات هم‌اندیشی مطرح نباشد. کدام یک از دانشجویان و فارغ‌التحصیلان تئاتر الان می‌تواند ادعا و اذعان داشته باشد که از سوی مدیریت کلان تئاتر کشور گام‌های اساسی برای رفع دغدغه‌های تئاتر دانشگاهی برداشته شده است؟!
حریری ادامه داد: فکر نمی‌کنم انتظار مرکز تئاتر مولوی به عنوان پیشانی تئاتر دانشگاهی کشور از وزارت ارشاد برای ورود جدی‌تر به مقوله بازسازی این مجموعه، انتظار نا به جایی باشد. اگر توانش را ندارد خیلی صریح بگوید. متاسفانه تاکنون از سوی وزارت ارشاد هیچ کمکی صورت نگرفته است و حتی از سوی مرکز هنرهای نمایشی تماسی گرفته نشده است که حتی حالی پرسیده شود چه رسد به مساعدت و ...
مدیر تالار مولوی درباره تعهدات و بدهی‌های اداره هنرهای نمایشی به این تالار گفت: آن‌ها قطعا می‌توانند راهکارهایی را در نظر بگیرند، اگر آن‌ها می‌آمدند و دغدغه‌های شفاهی یشان را عملیاتی‌تر می‌کردند شاید تالار مولوی یکی از میزبان‌های جشنواره تئاتر فجر می‌بود. اما حالا چرا این اتفاق نمی‌افتد نمی‌دانم؟ کما اینکه تعجب می‌کنم چرا «انجمن هنرهای نمایشی» تعهداتش را که مربوط به سال‌های گذشته است انجام نداده است. مرکز تئاتر مولوی قراردادی 80 میلیون تومانی با مرکز هنرهای نمایشی دارد که فقط 10 میلیون تومان‌اش آن هم بعد از چهار سال پرداخت شده، این قرارداد برای زمانی بوده که نمایش‌های مرکز هنرهای نمایشی اینجا اجرا می‌رفته است.
حریری ادامه داد: ما به مشکلات و کمبود‌ها در اداره کل هنرهای نمایشی آن هم در شرایط فعلی واقف هستیم، اما انتظارم این است که حداقل پیگیر جریان باشند. نباید ما و خودشان را دو جزیره جداگانه احساس کنند.
او درباره اینکه تالار مولوی چه برنامه‌هایی برای بعد از بازسازی خواهد داشت، گفت: قطعا در حال حاضر تمرکزم روی تعمیرات است،اما برنامه محتوایی تالار فراموش شده نیست.در جلسات شورای سیاستگذاری در حال پیگیری تدوین آئین نامه هنری هستیم. سعی می‌شود که حداقل در این مرکز به الگویی برسیم، که نحوه انتخاب آثار و کیفیت هنری آثار، بتواند به نوعی الگوی دیگر سالن‌ها باشد. چرا که معتقدم یکی از شاخصه‌های جریانات دانشگاهی الگوسازی است.
وی با بیان اینکه تالار مولوی قرار
نیست کل نابسامانی‌ها و آسیب‌هایی که در تئاتر دانشگاهی کشور وجود دارد را برطرف کند، گفت: اعتقاد دارم که تالار مولوی باید یک متر خودش را درست کند و اگر آنچه به عنوان یک پایگاه تخصصی تئاتر دانشگاهی مدنظر است را اجرایی کند، مطمئنا مراکز دیگری که در حوزه تئاتر دانشگاهی فعال هستند خودشان را اصلاح می‌کنند.اگر ما شأن هنری و علمی تالار مولوی را در یک سطح استاندارد نگاه داریم، گروه‌های آموزشی هنرهای نمایشی هم در تربیت کارگردان‌ها موفق‌تر عمل می‌کنند. اگر در کارهای پژوهشی و آموزشی فعال عمل کنیم، کنشگران تئاتر به این مرکز به عنوان یک پایگاه جریان ساز می‌نگرند.
حریری در پایان صحبت‌هایش تصریح کرد: کسری اعتبارات برای بازسازی تالار مولوی در مقایسه با بودجه‌های مصوب عمرانی و فرهنگی مراکز مشابه، خیلی زیاد نیست. صادقانه بگویم که ما با دستان خالی و البته انگیزه بالا دوباره سازی این مرکز را شروع کردیم و فکر می‌کنم تاریخ س
از بودن تالار مولوی در فرهنگ و هنر کشور، این حق را دارد که از نهادهای کلان‌تر فرهنگی کشور مطالبه داشته باشد.جای شورای شهر تهران، سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران،وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در امر بازسازی تالار مولوی بسیار خالی است.
وی افزود: یادمان نرود که اینجا بخش مهمی از تاریخ حقیقی تئاتر کشور است،تاریخ جعلی نیست. و حالا وظیفه همه ماست که روزهای خوب آن را دوباره به نگارش دربیاوریم.