همشهری آنلاین: فستیوال هنرهای تجسمی. شاید این بهترین نامی باشد که می‌توان بر روی نمایشگاه سالانه "هفت نگاه" که این روزها در فرهنگسرای نیاوران در حال برگزاری است، نهاد.نمایشگاهی که اینک در هفتمین دوره شمار بیشتری از علاقه‌مندان را به سمت خود آورده.

به گزارش تسنيم؛ در این دوره از نمایشگاه آثار هنرهای تجسمی هفت نگاه بیش از 430 اثر از حدود 380 هنرمند به نمایش درآمده که ویژگی مهم آنها حضور آثاری از هنرمندانی با سبک‌های مختلف و البته در سنین مختلف است؛ از هنرمندان جوان و جویای نام نسل سوم تا هنرمندان نام‌آشنایی چون آیدین آغداشلو، محمد احصایی، یدالله کابلی، محسن وزیری مقدم و البته هنرمندان فقیدی چون سهراب سپهری، مرتضی ممیز، هانیبال الخاص، فریده لاشایی که دیگر در بین ما نیستند.


برگزاری کنندگان این دوره البته به صورت ویژه به آثار حجمی و مجسمه نیز توجه داشتدو نسبت به سال‌های گذشته شاهد حضور آثار بیشتری هستیم.

در این دوره از نمایشگاه آثار هنرهای تجسمی "هفت نگاه" گالری‌های آران، گلستان، والى، هفت‌ثمر، آریا، الهه و ماه‌مهر هر یک با ارائه آثاری در برگزاری هرچه بهتر و باشکوه‌تر این رویداد همراهی کردند.

برگزار کنندگان نمایشگاه "هفت نگاه" با شعار "هر ایرانی یک اثر هنری" تصمیم گرفته‌اند که در این دوره آثاری را با قیمت‌های مختلف به نمایش درآوردند تا هر قشری از جامعه توانایی خرید اثری را داشته باشد.

گستره قیمت گذاری و البته فروش آثار شاید جالب باشد. از اثری با قیمت 50 هزار تومانی تا اثری با قیمت 150 میلیون تومان.
شاید به عقیده برخی اختصاص بخشی از سبد هزینه‌های خانواده‌های ایرانی به خرید آثار هنری امری دور از انتظار و انتزاعی باشد، ولی برگزاری نمایشگاه‌هایی چون "هفت نگاه" با ارائه آثاری در حدود قیمت مناسب قشر متوسط جامعه می‌تواند یک فرهنگ سازی درست و خوب برای ترویج هرچه بیشتر خرید آثار هنری در جامعه باشد.

این قیمت گذاری سبب شده تا بر خلاف بسیاری از نمایشگاه‌های هنرهای تجسمی، خریداران آثار را فقط مجموعه‌داران و افراد مرفه تشکیل ندهند و در این میان شاهد حضور قشرهای متوسط و معمولی جامعه برای خرید آثار هنری باشیم.

البته یکی از مهم‌ترین انتقاداتی که برپایی این دست از رویدادها هنری وارد می‌شود، متمرکز شدن آنها بر روی پایتخت است.
حضور اندک و گاها صفر گالری‌های هنرهای تجسمی در شهرستان‌ها سبب شده تا رغبتی برای برگزاری نمایشگاه‌های  آثار هنری در محلی به جز پایتخت نباشد.

باید با فراهم آوردن شرایطی مناسب در شهرهای مختلف ایران، تلاش کنیم تا فرهنگ رفتن به گالری و دیدن آثار هنری به همراه داشتن یک اثر هنری در منزل خانواده‌های ایرانی رواج پیدا کند. به امید روزی که شعار "هر خانواده ایرانی ، یک اثر هنری" تحقق پیدا کند.