به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) دکتر نصرالله پورجوادی گفت: برداشتی که از واژه «تصحیح» در گذشته می‌شد با برداشتی که امروز از تصحیح می‌شود متفاوت است. در گذشته توجه به متن اصلی مهم بود. بدین معنا که معتقد بودند متن باید درست و صحیح باشد.
این استاد و مولف آثار فلسفی افزود: در گذشته متن صحیح، منقّح و تمیز مد نظرشان بود و حتی گاها آثار مولف را تصحیح می‌کردند و اصالت متن محلی از اعراب نداشت. اما معنای تصحیح به معنای امروزی، مطلقا به معنای تغییر ندادن و تصرف نکردن است و «اصل امانت‌داری، اصلی بسیار مهم و اساسی است (انعکاس نسخه‌ها به همان صورتی است که هست.)
وی ادامه داد: یکی از اصل‌هایی که در ضبط نسخه‌ها باید رعایت شود و بسیار مهم و اساسی به شمار می‌آید این است که «بیشترین اطلاعات در کمترین جا منعکس شود» این بهترین شیوه امانت‌داری است؛ چیزی که در گذشته ارزش به حساب نمی‌آمد.