مجموعه اتفاقاتي كه حاصل برآورده شدن يك رؤياي ديرين جامعه بشري به نام «آزاديبيان» در رسانههاي جديد است؛ جايي كه آزادي بيان هست اما اثري از قانون نيست. منظورم از قانون هم درنظر گرفتن جنبه قضايي آن نيست بلكه وجه شخصي آن را هم شامل ميشود. براي هر چيزي نميشود حدود قضايي تعيين كرد، قانونها و هنجارهايي بايد درون ما شكل بگيرد تا طوري نشود كه در يك جلسه رسمي با لفظ قلم حرف بزنيم و در يك استاديوم فوتبال چاك دهان را باز كنيم.وقتي با رفتن در صفحه افراد معروفي مثل مسي و رونالدو حتي بديهيترين وجهه شخصيتي خودمان يعني هويت و فرهنگمان را با نوشتن الفاظ ركيك زير سؤال ميبريم، حتما نه سواد رسانهاي كه حتي آداب ساده معاشرت را هم نياموختهايم اما ميخواهم توجه شما را به روي ديگر سكه نيز جلب كنم. فرض كنيم بخشي از مخاطبان شبكههاي اجتماعي در كشور ما سوادرسانهاي ندارند اما آيا آن بخشي از افراد معروف جامعه ما كه در شبكههاي اجتماعي حضوري فعال دارند هم از سواد رسانهاي بهرهاي بردهاند؟
حالا افراد مشهور فرصت آن را يافتهاند تا از شبكههاي اجتماعي، بهره بيشتري ببرند؛ چرا كه به واسطه شهرتشان قدرت جذب مخاطبان بيشتري دارند و ميزان تأثيرگذاريشان هم بيشتر ميشود. اما از سوي ديگر لغزش و خطاي آنان نيز تأثيري صد چندان مييابد، بنابراين از آنان انتظار خطايي كمتر و سطح شعور اجتماعي و رسانهاي بيشتري ميرود. اما آيا آنها از رسانه بزرگي كه بهطور شخصي در اختيار دارند، فهم و درك مناسبي دارند؟ آيا آنها از تأثيرات سياسي، اجتماعي و فرهنگي مطلب و يا عكس تازهاي كه منتشر ميكنند، آگاه هستند؟ آيا ميدانند كه هر نوع رسانهاي به سبب نوع مخاطب و مكانيسم اطلاعرساني، مستلزم محتواي خاصي است و هر چيزي را در هر جايي نبايد منتشر كرد؟ آيا ميتوانند تشخيص بدهند كه شرايط اجتماعي براي آن پيامي كه قصد انتشارش را دارند، مناسب هست يا نه؟ آيا ميدانند مجموع شرايط كشور و بافت جامعه ما با ديگر جاهاي دنيا فرق دارد، بنابراين نبايد مثل افراد معروف كشورهاي ديگر رفتار كنند؟ آيا ميدانند در جامعهاي كه اغلب قريب به اتفاق افراد آن قطعا نميتوانند ماهي يك سفر خارجه بروند نبايد دائما از پزهاي متفاوتشان هنگام خوردن صبحانه و ناهار و شام در رستورانهاي فلان شهر دنيا عكس بگذارند؟ آيا ميدانند آنها هم بايد قانوني درون خود داشته باشند كه نگذارد هر چيزي كه دلشان خواست را با لمس يك كليد در فضاي پرتلاطم شبكههاي اجتماعي رها كنند؟ آيا آدم معروفها حواسشان هست؟...
اين روزها شبكههاي اجتماعي همانطوركه مظهر تحقق «آزاديبيان» هستند، بستر ايجاد هرنوع ناهنجاري و بياخلاقي اجتماعي نيز ميتوانند باشند. اگر چارچوبي براي «قلم» خود نگذاريم و مهري بر «لب» خود ننهيم، ادامه حيات در چنين دنيايي آسان نخواهد بود.