اگر توجه جدي به ظرفيت‌ها و توانمندي‌ها داخلي نباشد و تهديد‌ها نيز مورد بررسي دقيق قرار نگيرد امكان اينكه رهيافت مناسبي از شرايط موجود داشته باشيم كم است.
متأسفانه در سال‌هاي اخير متغيرهاي اصلي مرتبط با اقتصاد كشور را گم كرده‌ايم و يك متغير مزاحم كم اثر را به‌عنوان اصل قرار داده ايم؛ يعني همان پيوند زدن مسائل اصلي كشور به مذاكرات كه قطعا متغير اصلي در اقتصاد كشور ما نيست اما نمي‌دانم چرا برخي آدرس غلط مي‌دهند و فكر مي‌كنند حصول نتيجه در مذاكرات اثر مستقيم روي اقتصاد كشور خواهد داشت.
تنها راه‌حل و نسخه برون رفت كشور از مشكلات اقتصادي مشخص شده و تقريبا اكثر اقتصاددانان داخلي و خارجي روي اين نسخه تأكيد دارند. براي درمان هر بيماري قدم اول و مهم‌ترين نكته تشخيص درست است تا براساس آن داروي مورد نياز تجويز شود. خوشبختانه در كشور ما هم بيماري خوب تشخيص داده شده و هم داروي شفا بخش آن درست تجويز شده است. «اقتصاد مقاومتي» همان دارويي است كه اقتصاد بيمار كشور ما به آن احتياج دارد.
اگر كشوري «سرطان» اقتصادي هم داشته باشد با نسخه اقتصاد مقاومتي قابل درمان خواهد بود چه برسد به اقتصاد كشور ما كه بيماري مختصري دارد. اما اشكال كار در كجاست و چرا وضعيت اقتصادي بهبود نمي‌يابد. اين سؤال اصلي جامعه ماست. پاسخ روشن است؛ تا‌كنون هيچ عزمي براي اجراي زمينه‌هاي سياست‌هاي اقتصاد مقاومتي در كشور از سوي قواي 3گانه ديده نشده و هيچ اثري در اجرا به جز همايش، ستايش و نمايش مشاهده نشده است.
براي اجراي سياست‌هاي مهم اقتصاد مقاومتي علاوه بر دستگاه‌ها و سازمان‌هاي مربوطه تك تك افراد جامعه نيز مسئول هستند. آفت اصلي ما در مورد اقتصاد مقاومتي اين است كه هنوز آغاز‌كننده اجراي اين سياست‌ها در كشور مشخص نشده است. در چند سال اخير دائما به‌دنبال معلول‌ها بوده‌ايم، در مسائل اقتصادي علت‌ها كاملا از ياد رفته است. اصلي‌ترين علت‌ها نظام‌هاي مالي، بانكي، گمركي و توليد در كشور است كه اگر اين موارد اصلاح نشود، صدها هزار ميليارد دلار پول هم به كشور وارد شود جز آسيب به اقتصاد چيز ديگري نخواهد داشت.
نيروي انساني در هر كشوري به‌عنوان يك سرمايه حرف اول را مي‌زند و ما اين همه نيروي انساني بيكار در كشور داريم؛ چرا؟ چون توليد بيكار نشسته است. اقتصاد مقاومتي ما را هدايت مي‌كند تا از ظرفيت‌هاي داخلي كشور استفاده كنيم.جهاد و خدمت امروز مسئولان كشور ما براي جامعه و مردم اجرايي كردن سياست‌هاي اقتصاد مقاومتي است. دولت بايد راهكارهاي خودش را ارائه كند و مجلس هم همانطور كه رهبرمعظم انقلاب فرمودند قوانين مزاحم را كه دست و پاي دولت و مردم را بسته برطرف كند. حال كه تنها راه برون رفت ما از وضعيت فعلي اجراي سياست‌هاي اقتصاد مقاومتي است؛ اين سؤال مهم هم پيش مي‌آيد كه چرا اراده‌اي براي اجراي اقتصاد مقاومتي در كشور نيست؟ چرا كارهاي دولت و مجلس به همان سبك روتين و روزانه است كه دولت‌هاي قبلي انجام مي‌دادند؟
به‌نظر مي‌رسد دولت و مجلس بايد روي چگونگي اجرايي كردن اقتصاد مقاومتي تمركز كنند. اگر چنين اراده‌اي باشد اميد است كه بعد از يك سال جرقه‌هايي مبني بر رهايي از وضعيت موجود حاصل شود آن‌هم بدون اعتنا و اعتقاد به متغيرهاي خارجي.
اميدواريم همانطور كه وقتي پزشكي دارويي خاص را براي بيماري تجويز مي‌كند و همراهان بيمار تلاش مي‌كنند تا آن داروي خاص را براي بهتر شدن حال بيمار فراهم كنند، مسئولان كشور هم به اين نتيجه برسند كه تنها راه بهبود وضعيت اقتصادي كشور اجرايي‌كردن سياست‌هاي اقتصاد مقاومتي است و به سراغ نسخه‌هاي ديگر نروند.
- وزير سابق رفاه