صدای آژیر خطر در فضا پیچید، صفوف منظم دانش‌آموزان بر اثر رعب و وحشت به هم ریخت، ناظم مدرسه آنها را به خونسردی و حفظ آرامش دعوت کرد ولی در آن لحظات هولانگیز چه کسی میتوانست آرامش را به کودکان معصوم که تا پیش از این بارها و بارها بمباران محله و شهر و دیار خود را از نزدیک شاهد بودهاند،برگرداند، بیخبر از آنکه این بار نوبت خودشان بود.
هنوز صدای آژیر قطع نشده بود که دو فروند موشک هوا به زمین در مقابل مدرسه به زمین اصابت کرد، آسمان صاف مدرسه در دود و غبار غلیظ گم شد و سکوت مرگباری همه جا را فرا گرفت، اندکی بعد از انفجار، اشیای مختلف از کیف و کفش دانش‌آموزان تا دست و پای قطع شده از آسمان به زمین باریدن گرفت.
صحنه دردناکی بود، بعضیها زیر آوار مانده بودند و بعضیها مجروح. نالههاﻱ ضعیفی از دهان کوچک به خون آغشته آنها بیرون میآمد، دانشآموزانی که تا دیروز در یک کلاس و یک مدرسه کنار هم درس میخواندند و با هم بازی میکردند حالا با بدنی غرق در خون و جسمی بیجان کنار هم افتاده بودند.
واقعهای تلخ رخ داد که هر گاه یادش بیفتی قلبت را به درد می‌آورد، داخل محوطه از دور ناله کودکانه به گوش میرسید، یک گودال نسبتا بزرگ در کنار محوطه دبستان شهید فیاض بخش ایجاد شده بود.
ساعت 12:45 روز شنبه 20 دی‌ماه سال 1365 دو فروند موشک دشمن بعثی، دو نقطه شهر بروجرد را به تلی از خاکستر و آتش مبدل کرد.
یکی از نقاط مورد اصابت موشک، دو مدرسه شهید فیاض بخش و امام حسن مجتبی(ع) بود که دانش‌آموزان ابتدایی نوبت عصر مدرسه در بیرون و حیاط مدرسه تجمع کرده بودند.
ناظم زنگ مدرسه را به صدا درآورد، عده زیادی هنوز در خارج از مدرسه به سر میبردند که یکباره صدای رادیویی که از بهشت شهدا، پیروزیهای رزمندگان اسلام را پخش میکرد قطع و وضعیت قرمز اعلام شد.
بر اثر این موشکباران، 68 نفر از دانش‌آموزان مدارس شهرستان بروجرد به شهادت رسیدند.
ارتش عراق در زمان جنگ ایران و عراق، حملات بسیاری را به مناطق غیر نظامی و مسکونی انجام داد، از جملهٔ این حملات، بمباران حدود ۱۶۲ مدرسه در ایران بوده است که به کشته و زخمی شدن شماری از دانش‌آموزان ایرانی انجامیده است.
برخی از این حملات، حملهٔ موشکی و بمباران هوایی چند مدرسه درآذربایجان شرقی شهرستان میانه شهرهای کرمانشاه بهبهان، بروجرد و میانه است.
در زمستان ۱۳۶۵ و در بحبوحهٔ جنگ ایران و عراق و پس از عملیات کربلای ۵ ایران، ارتش عراق به بمباران چندین مدرسه در غرب ایران پرداخت.
یکی از شاهدان این جنایت میگوید: وقتی شنیدم مدرسه بمباران شده شتابان خود را رساندم در کمال ناباوری دیدم مدرسه به ویرانه‌ای تبدیل شده و بچه‌ها مثل گل پرپر شده‌اند.
حمید گودرزی میافزاید: موشک فریادهای شادی را خاموش و فریاد کمک بچه‌ها را بلند کرده بود، واقعا صحنه دلخراشی بود که هیچگاه از خاطرم پاک نخواهد شد.
امسال 27 سال از آن فاجعه میگذرد و آن جنایت، تنها گوشه کوچکی از جنایات صدام است.
زهره گودرزی - ایسنا