آرشیو برنز، گنجینه‌ای با بیش از یک‌میلیون عکس تاریخی در بنایی در خیابان 38 شرقی منهتن است. این آدرس برای متخصصان بسیار آشناست، چون اطلاعات بسیاری درباره‌ی تاریخ پزشکی در اختیار محققان قرار می‌دهد.
آنجا همه دکتر استنلی برنز را می‌شناسند. او کسی است که این آرشیو را در سال 1975 تأسیس کرد. سال گذشته برای این مرکز اتفاقی جالب افتاد. استیون سودربرگ به‌همراه گروه تولید سریال نیک که نامش را از «بیمارستان و مدرسه‌ی پزشکی نیک» گرفته به آنجا رفتند تا سریالی تاریخی بسازند درباره‌ی جراحی در اوایل قرن بیستم.
دکتر برنز که مشاور پزشکی سریال بوده، می‌گوید: «تا دلتان بخواهد به آنها دست‌وپای مصنوعی دادیم و به‌شان یاد دادیم که چطور چاقوی جراحی را در دست بگیرند و چطور با لوازم جراحی کار کنند».
البته عوامل سریال باید یاد می‌گرفتند چطور از این ابزارهای جراحی استفاده کنند، چون سریال پر است از جراحی در اوایل قرن بیستم. سریال ماجرای جان تاکری با بازی کلایو اوون است.
جراحی باانگیزه و باهوش که می‌خواهد «جراحی را از سلمانی‌ها بیرون بکشد» و آینده‌ی آن را ترسیم کند. این در حالی است که بیمارستان او در سال 1900 با مشکلات بسیاری روبه‌رو است. گوشه‌گوشه‌ی سریال را عناصر گوتیک پر کرده‌اند.
از اعتیاد تاکری به مواد مخدر تا بعضی جراحی‌های سوررئال و تلاش همکاران تاکری برای جلوگیری از مرگ‌ومیر، همگی از دل کتاب‌های تاریخی بیرون آمده‌اند.
سریال‌های پزشکی بسیاری در تلویزیون پخش شده‌اند اما این سریال با همان نماهای اولیه حساب خود را از آنها جدا می‌کند؛ سریال با فصل جراحی سزارین، آن هم در صدوخرده‌ای سال پیش، شروع می‌شود و جنون‌آمیزی این فصل نشان می‌دهد با یک آناتومی گری دیگر روبه‌رو نیستیم.
سودربرگ خودش درباره‌ی رئالیسم آزاردهنده‌ی سریال می‌گوید: «باید یک تقسیم‌بندی انجام می‌دادم، مثلا این‌که نیمی از تماشاگران رویشان را برمی‌گردانند. از همان روزهای اول تصمیم گرفتیم که در هر قسمت حداقل باید یک صحنه باشد که بیننده را مجبور کند رویش را برگرداند و فکر کنم موفق هم شدیم».
منبع:همشهري 24