پس از سال‌ها تحقيق و جست‌وجو يك‌بار كه محل استراحت شيرها را پيدا مي‌كنند دل به دريا مي‌زنند و تا آنجا كه ممكن است با دوربين‌هايشان به آنها نزديك مي‌شوند. عدم‌واكنش شيرها و مناسب ديدن موقعيت و فضا باعث مي‌شود تا خودشان را به چند قدمي شيرها برسانند. دوربين‌هاي آنها صحنه‌هاي هيجان‌انگيزي از زندگي شيرها را ضبط مي‌كند و آنها غرق در شور ثبت اين تصاوير، متوجه حمله يكي از شيرها نمي‌شوند. يكي از شيرها به مرد جانورشناس حمله مي‌كند و او را به چنگ و دندان مي‌گيرد. صحنه، بسيار فجيع و در عين حال بي‌نظير است؛ شيري در حال خوردن يك انسان فرهيخته! زن جانورشناس اما بدون هيچ‌گونه واكنشي به‌كار خود ادامه مي‌دهد و يكي از بي‌نظيرترين صحنه‌هاي فيلم‌هاي مستند حيات وحش جهان را ضبط مي‌كند. فيلم مذكور در فستيوال‌هاي بزرگ جهاني به نمايش در مي‌آيد و تحسين و تشويق همگان را برمي‌انگيزد. نمي دانم اين داستان را كجا شنيده يا خوانده‌ام. حتي نمي‌دانم واقعا واقعي هست يا نه، اما هيچ‌كدام اينها مهم نيستند. مهم دانه‌اي است از معنا كه در اين پيمانه نهفته است. هيچ‌كس با ديدن آن فيلم كذايي به غيرانساني‌ترين اتفاقي كه در پشت دوربين مي‌افتد توجهي نمي‌كند؛ زني كه تيكه پاره شدن همسرش را مي‌بيند و هيچ واكنشي نشان نمي‌دهد. فقط سعي مي‌كند فرصت ثبت و ضبط اين صحنه بي‌نظير را از دست ندهد. حالا بازگرديم به جامعه خودمان؛ چند مورد از حوادث تلخ سال‌هاي اخير را با خودتان مرور كنيد.
پربيننده‌ترين مطالبي كه از اين حوادث در فضاي رسانه‌هاي مجازي وجود دارد مربوط به صحنه‌هايي است كه از اين حوادث ضبط شده است. آيا رفتار آنهايي كه ماجراي قتل سعادت‌آباد را با موبايل‌هايشان ضبط كردند تفاوتي با كار آن زن جانورشناس دارد؟ جديدترين واقعه هم مربوط مي‌شود به فيلم غم‌انگيز غرق‌شدن آن 2دختر دانشجو در درياچه شورابيل در همين هفته. چه چيزي باعث مي‌شود تا فيلمبردار اين فيلم كذايي، موبايل‌اش را به كناري ننهد و به كمك غرق‌شدگان نشتابد؟ چرا جان آدم‌هايي كه جلوي چشم او در آب بالا و پايين مي‌روند براي او اهميتي كمتر از ثبت آن لحظه اتفاقي دارد؟ اصلا چه لزومي دارد با انتشار فيلم چنين لحظه‌اي نمك بر زخم خانواده‌هاي قربانيان بپاشد؟ آيا كسي دوست دارد فيلم لحظه جان باختن عزيزترين نزديكانش، كنجكاوي ديگران را برطرف كند؟
موبايل- به‌عنوان يك ابزار پرقدرت و عمومي براي توليد و توزيع پيام‌هاي رسانه‌اي- يكي از موريانه‌هاي عظيمي است كه به جان بنيان اخلاق در جامعه امروز بشري افتاده است. براي ثبت يك لحظه هيجان‌انگيز، براي جذب مخاطب، لايك و ديده شدن بيشتر، براي جلب تحسين و تشويق ديگران و در يك كلام براي ارضاي اين حس پست غيرانساني از اين ابزار اسرارآميز هر چه بگوييد برمي‌آيد. اگر فكري به حال اين موريانه مدرن نكنيم، پاي بست زندگي انساني را پوك و ويران مي‌كند.