بررسی‌های پیشین نشان داده بودند که مولکول پروتئینی به نام «پپتید ناتریورتیک نوع سی» (CNP) باعث کاهش التهاب و کمک به ترمیم آسیب‌های بافتی می‌شود، اما چون این ماده در بدن به سرعت تجزیه می‌شد، در درمان آرتروز قابل استفاده نبود. اما اکنون محققان دانشگاه کوئین‌مری لندن (QMUL) با استفاده از میکروکپسول‌های حاوی این پروتئین امکان تجویز آن برای بیماران را فراهم کرده‌اند. این میکروکپسول‌ها موجب آزاد شدن تدریجی این پروتئین می‌شوند.
CNP به طور طبیعی در بدن وجود دارد و به وسیله پوشش درونی عروق (آندوتلیوم) و قلب تولید می‌شود و به نظر می‌رسد که نقش اساسی در عملکرد قلب و عروق داشته باشد. هرچند این مولکول موجب کاهش التهاب و کمک به ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده می‌شود، اما حتی اگر مستقیما به بافت‌های غضروفی تزریق شود، نمی‌تواند این عملکردها را در درمان آرتروز داشته باشد؛ زیرا قبل از اینکه به بافت آسیب‌دیده برسد از بین می‌رود.
دکتر تینا چودری از دانشکده علوم مهندسی و مواد، برای حل کردن این مشکل، گروهی از پژوهشگران را برای تولید میکروکپسول‌ها حاوی CNP سرپرستی کرد. این میکروکپسول که تنها به اندازه 2 میکرون است، از لایه‌های جداگانه حاوی CNP تشکیل شده است که پروتئین را منتقل و آن را به آرامی در محل مورد نظر آزاد می‌کند.
این تیم، میکروکپسول‌ها را روی نمونه‌های غضروف انسانی آزمایش کرده و نتایج مثبت گرفته است و این نشانه خوبی از توان بالقوه آن در درمان غضروف‌های آسیب‌دیده در آرتروزهای انسان است. محققان می‌گویند در آینده این کپسول‌ها را می‌توان از طریق تزریق به بدن وارد کرد.
دکتر چودری گفت: «اگر بتوان این روش را در بیماران انجام داد، می‌توان پیشرفت آرتروز را به طور قابل توجهی کاهش داد و حتی ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده را آغاز کرد. هم‌اکنون CNP برای درمان بیماری‌های دیگری مانند بیماری‌های اسکلتی و ترمیم قلبی‌عروقی به کار می‌رود، اگر بتوانیم شکل تزریقی ساده‌ای از آن با استفاده از این میکروکپسول‌ها طراحی کنیم، این تکنیک می‌تواند به تولید دارویی مؤثر و نسبتا ارزان یرای آرتروز بینجامد که قابل تزریق در درمانگاه یا خانه باشد.»
منبع:gizmag
ترجمه: مهسا شیرانی