براساس گزارش تايم، ساعت رستاخيز (Doomsday Clock) اكنون به واسطه سلطه شبح تغييرات جوي بر زمين و گسترش كنترل نشده سلاح‌هاي اتمي، دو دقيقه نسبت به سال پيش به نيمه شب نزديكتر شده‌است.
عقربه‌هاي اين ساعت نمادين كه مديريت آن به عهده هيات علمي و امنيتي بولتن دانشمندان اتمي است، دو دقيقه جلوتر كشيده شد و روي 11:57 دقيقه نيمه شب متوقف شد، اين به آن معني است كه اين هيات معتقد است تا زمان وقوع فاجعه‌اي جهاني زمان زيادي باقي نمانده‌است. ساعت 12 نيمه شب در اين ساعت نمايانگر رستاخيز يا پايان جهان است.
ساعت رستاخيز در سال 1945 به عنوان نمادي براي سنجش فجايع هسته‌اي ساخته‌شد و اكنون متصديان نگهداري از اين ساعت عواملي از قبيل تغييرات آب و هوايي يا ديگر خطرات علمي و تكنولوژيكي كه بشريت را تهديد مي‌كنند نيز در محاسبه زمان اين ساعت در نظر مي‌گيرند. هيات علمي و امنيتي دانشمندان اتمي كه 17 برنده نوبل نيز در آن حضور دارند، كنترل اين ساعت را به عهده گرفته‌اند.
به گفته كنت بنديكت مدير اين هيات، امروز افسارگسيختگي تغييرات جوي و رقابت ارتش‌هاي هسته‌اي ناشي از مدرن‌سازي زرادخانه‌هاي عظيم خطرهاي فوق‌العاده و انكارنشدني را براي ادامه نسل بشر به وجود آورده‌اند.
ساعت رستاخيز كه توسط دانشمندان دانشگاه شيكاگو كه درحال مطالعه روي پروژه منهتن بودند، ساخته شده‌است، مدتها است كه به عنوان استعاره‌اي از آسيب‌پذيري نسل بشر در نظر گرفته شده‌است. اما اين ساعت از قابليت جلو و عقب كشيده شدن برخوردار است. عقربه‌هاي آن در سال 1984، طي ترسناكترين دوران جهان كه جنگ سرد ميان آمريكا و شوروي درگرفته‌بود، روي سه دقيقه به نيمه‌شب تنظيم شد. همچنين در سال 1949 نيز پس از آزمايش اولين بمب هسته‌اي توسط روسيه، عقربه اين ساعت روي سه دقيقه به نيمه‌شب قرار گرفت.
ايمن‌ترين زمان اين ساعت، 17 دقيقه به نيمه شب بود كه در سال 1991 و پس از توافق آمريكا و روسيه برسر كاهش تعداد سلاح‌هاي هسته‌اي اعلام شد. پرخطر‌ترين زمان نيز در سال 1953 اعلام شد، دو دقيقه به نيمه‌شب، زيرا آمريكا براي اولين بار بمب هيدروژني خود را مورد آزمايش قرار داد.