براساس گزارش گاردين، اخترشناسان موفق به رصد سياره‌هايي در مدار ستاره كپلر 444 شده‌اند، ستاره‌اي كه در فاصله 117 سال نوري از زمين و هم‌سو با صورت فلكي ليرا قرار گرفته‌است، صورت فلكي كه در آسمان شمالي واقع شده‌است.
محققان از نوسانات نوري ستاره براي محاسبه سن آن استفاده كردند و دريافتند اين ستاره در دسته اولين ستارگاني قرار دارد كه در حدود 11.2 ميليارد سال پيش نور خود را بر پهنه كهكشان راه شيري گسترانيده‌است.
خورشيد، زمين و ديگر سياره‌هاي منظومه خورشيدي در تاريخي جديد‌تر ايجاد شده‌اند، درحدود 4.5 ميليارد سال پيش؛ از اين رو سامانه كپلر 444 سني دوبرابر سامانه خورشيدي دارد. به بياني ديگر زماني كه زمين تشكيل شده‌است، سياره‌هاي كپلر 444 پيرتر از امروز زمين بوده‌اند.
سياره‌هايي كه در مدار اين ستاره در حركتند، سكونت‌پذير نيستند، اما كشف چنين سياره‌هاي كهنسال و سنگي نشان از آن دارد كه احتمال وجود جهان‌هايي قديمي‌تر در مناطق سكونت‌پذيرتر كهكشان راه شيري چندان غيرقابل تصور نيست.
به گفته بيل چپلين استاد فيزيك اختري دانشگاه بيرمنگام،اين كشف نشان مي‌دهد چنين انواعي از سياره‌ها در اوايل تاريخ كهكشان ايجاد شده‌اند. به گفته دانشمندان، سياره‌هاي شبه‌زميني طي تاريخ 13 ميليارد ساله جهان هستي ايجاد شده‌اند، از اين رو احتمال وجود حيات‌هاي كهن در كهكشان بسيار قدرتمند است.
سياره‌هايي كه در مدار كپلر 444 در حركتند كوچك بوده و دامنه بزرگي آنها از عطارد تا ونوس متغير است. فاصله اين سياره‌ها تا ستاره ميزبانشان بسيار كم است و هر پنج‌سياره نسبت به ستاره خود فاصله‌اي نزديك‌تر از عطارد به خورشيد دارند. يك سال در اين سياره‌ها كمتر از 10 روز زميني خواهد‌بود.
ابعاد كپلر 444 نيز سه چهارم ابعاد خورشيد است، و اگرچه درجه حرارت آن 700 درجه از خورشيد كمتر است، فاصله نزديك سياره‌ها تا اين ستاره باعث شده سطح اين سياره‌ها مذاب باشند. منطقه قابل سكونت در مدار يك ستاره 6 برابر فاصله دورترين ستاره در اين سامانه سياره‌اي است.
سن اين ستاره با كمك تلسكوپ كپلر محاسبه شد. شدت درخشش ستاره‌ها به دليل به دام افتادن امواج صوتي درون آنها متغيير است زيرا اين امواج باعث انقباض و انبساط ستاره‌ها مي‌شوند، گويي ستاره درحال تنفس است. زماني كه ستاره‌اي منقبض مي‌شود، داغ‌تر و درخشان‌تر مي‌شود و زماني كه منبسط مي‌شود، سردتر و كم‌نورتر.
نوسان نور ستاره‌ها به سرعت امواج صوتي بستگي دارد كه درون ستاره‌ها به دام افتاده‌اند كه اين نيز خود وابسته به ساختار هسته ستاره است. مواد درون قلب ستاره‌ها با افزايش سن آنها و تبديل شدن هيدروژن آنها به سوخت ليتيومي، تغيير مي‌كنند. با تغيير ساختار و تركيب هسته، سرعت حركت امواج صوتي در ميان ستاره نيز تغيير پيدا مي‌كند و اين نيز روي شدت درخشش ستاره اثر مي‌گذارد.