احتمالا آن وقتی عمق قضیه برایمان روشن می‌شود و به غیرت ایرانی‌مان برمی‌خورد که تلاش می‌کنیم دوست غیرایرانی‌مان که ایران را با عراق اشتباه گرفته و می‌پرسد: «سختتان نیست در ایران با شتر سفر می‌کنید؟» را قانع کنیم تمدن چندهزار ساله داریم و اصلا آب و هوای ما کجا و شترسواری کجا! باید بپذیریم تصور خیلی‌ها از «ایران» در همین حد است.
رسانه‌های جهانی هم این وسط ما را به هرشکل که خودشان می‌خواستند معرفی کردند؛ یک ایران سیاسی که تویش همه از همه چیز ناراحتند و هیچ‌چیز اینجا خوب نیست و هرلحظه ممکن است جنگ شود!
نسل جوان دنیا، اگر خیلی هم به اخبار سیاسی اقتصادی کاری نداشته باشد، برای شناخت ما احتمالا می‌رود سراغ فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی.
حالا این شبکه‌ها فضای بهتر و قابل‌اعتمادتری برای انتشار واقعیت‌ها فراهم کرده‌اند و این مسوولیت را تا حدی از دوش سیاستمداران و رسانه‌ها و فیلمسازان برداشته‌اند.
حالا ما هم مسوولیم. خیلی بیشتر از قبل و به‌جاست اگر از خودمان سوال کنیم چه کار کرده‌ایم که جهان بهتر بشناسدمان؟ هشتگ‌ها در شبکه‌های مجازی در واقع ابزاری هستند برای جهانی‌تر کردن عکس‌ها که یکی از آنها همین هشتگ #ماست سی ایران است.
درواقع شما با زدن «#MustseeIran» زیر عکس‌هاتان آن را به آلبوم عکس‌های معرفی ایران اضافه کرده‌اید و حالا دیگر غیر خودتان، هرکسی از هرجای دنیا که بخواهد می‌تواند از دیدن آنها لذت ببرد و ایران را ببیند.
هشتگ #MustseeIran (ایران را باید دید) حرکت نوپایی است که با گذشت کمتر از یک سال از آغاز فعالیتش در شبکه‌های اجتماعی، با استقبال چشمگیری مواجه شده. علی عراقچی مبدع این حرکت تاکید می‌کند که هدفش فقط و فقط همین بوده که به مردم بگوید بیایید همه ایران را ببینیم. ایران فقط ایرانِ نفت و ایرانِ سانتریفیوژ نیست. شهر‌هایمان هم فقط شیراز و اصفهان نیستند!
«این همه شهر قشنگ.. این همه آداب و رسوم... هر خطه‌ای از ما آب و هوایش با جای دیگر فرق می‌کند و ساز و موسیقی‌اش مربوط به خودش است، لباس مخصوص خود را دارد و مردم متفاوت از چندصد کیلومتر آن طرف‌ترشان حرف می‌زنند و غذا می‌خورند. واقعا حیف نیست کسی ما را نبیند؟
منبع:همشهري جوان