کارآزمایی‌های بالینی بزرگ که سال‌ها به طول انجامیده‌اند، نشان داده‌اند در افرادی که سابقه حمله قلبی، سکته مغزی یا "حمله ایسکمیک گذرا" (TIA) (سکته ناقص) داشته‌اند، مصرف روزانه آسپیرین با دوز پایین احتمال تکرار عارضه قلبی را کاهش می‌دهد.
آسپیرین در پیشگیری اولیه هم مفید است- یعنی این دارو خطر اولین حمله قلبی در مردن و اولین سکته مغزی در زنان (به جز آنهایی که دیابت دارند) را کاهش می‌دهد. به علاوه اگر آسپیرین در حین حمله قلبی یا بعد از آنژیوپلاستی یا جراحی بای‌پس مصرف شود، باعث بهبود عاقبت بیمار می‌شود.
البته همه افراد نمی‌توانند آسپیرین مصرف کنند. برخی از افراد نسبت به آن آلرژی یا عدم تحمل دارند و این دارو ممکن است باعث زخم معده و در برخی از موارد به خصوص در دوزهای بالا باعث خونریزی شدید گوارشی شود. همچنین افرادی که به طور مرتب الکل مصرف می‌کنند، نباید آسپیرین بخورند.
گرچه آسپیرین باعث حفاظت در مقابل سکته مغزی ایسکمیک (ناشی از کاهش خونرسانی) می‌شود، اندکی خطر نوع کمتر شایع سکته مغزی، سکته مغزی هموراژیک (خونریزی‌دهنده) را افزایش می‌دهد، بنابراین نباید بوسیله افراد دچار اختلالات خونریزی‌دهنده مصرف شود.
همچنین افراد مبتلا به بیماری ویروسی- به خصوص کودکان و نوجوانان- نباید آسپیرین مصرف کنند، زیرا خطر بالقوه دچار شدن به سندروم مرگبار "رای" (Reye) وجود دارد.
بالاخره باید به یاد داشت که آسپیرین با برخی از داروهای دیگر تداخل دارد، بنابراین اگر داروی دیگری مصرف می‌کنید، پیش شروع به مصرف آسپیرین با پزشکتان مشورت کنید (برای مثال آسپیرین اثر داروهای رقیق‌کننده خون مانند وارفارین را افزایش می‌دهد و مصرف همزمان آن با ایبوپروفن منافع قلبی-عروقی‌اش را خنثی می‌کند.
در صورتی که تحت اعمال جراحی ساده یا اعمال دندانپزشکی قرار می‌گیرید، نیز باید آسپیرین‌تان را قطع کنید.
دوز توصیه‌شده آسپیرین برای پیشگیری از مشکلات قلبی- عروقی از 81 میلی‌گرم (یک آسپیرین بچه) تا 325 میلی‌گرم روزانه متفاوت است. معمولا تجویز آسپیرین به این منظور با حداقل دوز شروع می‌شود.
توصیه کنونی انجمن قلب آمریکا این است که افراد در معرض خطر بالای حمله قلبی و افرادی که سابقه حمله قلبی دارند، در صورت توصیه پزشک معالج‌شان روزانه آسپیرین با دوز کم بخورند. اما سرخود مصرف آسپیرین را شروع نکنند.
البته شمار قابل‌توجهی از افراد به اثر محافظتی آسپیرین در دوزهای پایین پاسخ نمی‌دهند. این به اصطلاح "افراد مقاوم به آسپیرین" حدود یک چهارم جمعیت دچار بیماری قلبی- عروقی را تشکیل می‌دهند.
علت این وضعیت نامعلوم است، ممکن است علت دیابت، گوناگونی ژنتیکی یا بیماری پیشرفته باشد. اما مشخص است که همه افراد آسپیرین را به شیوه مشابهی در بدن‌شان سوخت‌وساز نمی‌کنند. در نتیجه یک دوز موثر ممکن است برای شما کافی نباشد، یا این دوز برای شما بیش از حد بالا باشد و باعث خونریزی شود.