سيد فريد قاسمي پس از ارائه زندگينامه ايرج افشار، در تشريح حيات كتابشناسانه وي مي‌نويسد: «اگرچه زندگي فهرست‌نگارانه و كتابگزارانه ايرج افشار با تنظيم نخستين فهرست مطالب سالانه براي مجله آينده (سال 1324) و نگارش يادداشت‌هايي درباره بعضي از كتاب‌ها از دهه 1320 شروع شد اما حيات كتابشناسانه حرفه‌اي او را بايد سال 1330 دانست كه به عنوان كتابدار كتابخانه دانشكده حقوق دانشگاه تهران گمارده شد. ورود افشار به دانشگاه تهران نقطه عطف در زندگي او بود».
قاسمي با استناد به اظهارات ايرج افشار، علاوه بر اينكه دكتر محسن صبا و محمدتقي دانش‌پژوه معاون كتابخانه دانشكده حقوق دانشگاه تهران را از جمله چهره‌هاي همواركننده راه كتابدارانه و كتابشناسانه وي معرفي مي‌كند، به اين نكته هم اشاره دارد كه افشار هميشه عباس اقبال آشتياني را سبب انس خود با نسخه‌هاي خطي مي‌دانسته است.
نگارنده حيات كتابشناسانه ايرج افشار، همه خدمات افشار به جهان كتابداري و كتابشناسي و دنياي كتاب در ايران را محدود به مجموعه‌سازي، سازماندهي، اشاعه اطلاعات، نشر و مديريت اطلاع‌رساني در كتابخانه ندانسته و تأكيد مي‌كند كه او حدود دو دهه همزمان با اشتغال به كتابداري و كتابشناسي و مجله‌نگاري، مديريت نشر را عهده‌دار بوده و از قائم‌مقامي بنگاه ترجمه و نشر كتاب تا مديريت انتشارات دانشگاه تهران را تجربه كرده است.
احياي انجمن تأليف و ترجمه و نگارش اساسنامه اين انجمن، سياستگذاري و هويت‌سازي نشر دانشگاهي، بنيادگذاري فهرست‌نويسي پيش از انتشار، برگزاري نمايشگاه‌هاي كتاب‌هاي دانشگاهي و برپايي فروشگاه كتاب‌هاي دانشگاهي از جمله مواردي است كه قاسمي در تشريح وسعت خدمات افشار به آنها اشاره كرده است.
سيد فريد قاسمي در هفدهمين كتاب از مجموعه كتاب‌هاي معرفي مشاهير كتابشناسي معاصر ايران، علاوه بر حيات كتابشناسانه ايرج افشار، به «تولد تا كتابشناسي» و «پس از كتابشناسي» و همچنين معرفي آثار وي نيز توجه كرده است.