اول اسفند بود كه خبر درگذشت زاون قوكاسيان منتشر شد. منتقد، فيلمساز، نويسنده و مدرسي كه به‌واسطه‌ی سينما‌دوستيِ مادرش با پرده‌ی نقره‌اي آشنا شد.
قوكاسيان متولد 1329 در اصفهان بود. در دانشگاه شيمي خوانده بود اما در سال 1350 وقتي سرصحنه‌ی فيلم چشمه به‌كارگرداني آربي آوانسيان (نمايشنامه‌نويس و كارگردان سينما و تئاتر) رفت، آن‌قدر مسحور جادوي سينما شد كه ديگر آن را رها نكرد.
او از همان سال‌هاي دهه‌ی 50 فيلمسازي آماتور را با ساختن فيلم‌هاي هشت‌ميلي‌متري در سينماي آزاد شروع كرد و بعد از مدتي سرپرستی سينماي آزاد اصفهان را هم برعهده گرفت.
قوكاسيان بعد از تقريبا ده سال ساخت فيلم كوتاه و مستند، سال 1363 اولين فيلم بلندش، همه‌ی فرزندان من را ساخت.
قوكاسيان اما بيشتر به‌واسطه‌ی سال‌هاي تدريسش در دانشگاه سوره و سپهر اصفهان و چاپ چندين عنوان كتاب در حوزه‌ی سينما شناخته شده است.
او در همان سال 1350 اولين كتابش را منتشر كرد؛ كتابي درباره‌ی فيلم چشمه. تا آن زمان سابقه‌ی چاپ كتابي درباره‌ی يك فيلم وجود نداشت.
زاون قوكاسيان کار تک‌نگاری درباره‌ی فیلم‌ها و بعد کارگردانان و هنرپیشه‌های سینمای ایران را تا چهار دهه‌ی بعد هم ادامه داد. او كتاب‌هايي درباره‌ی مسعود كيميايي، بهرام بیضایی، عباس کیارستمی، بهمن فرمان‌آرا، خسرو سینایی، مسعود جعفری‌جوزانی، فاطمه معتمد‌آریا، گلاب آدینه و مجید انتظامی تألیف و چاپ کرد.
قوکاسیان در چند دوره از جشنواره‌های سینمایی در ایران، اتریش و ارمنستان جزو هیئت داوران بود. او دبیر هنری جشنواره‌ی فیلم کوتاه حسنات (جشنواره‌ی فيلم كوتاه اصفهان) هم بود.
قوكاسيان چهار ماه براي درمان سرطان معده در بيمارستانی در اتريش بستري بود، چندين‌بار عمل جراحي انجام داد تا اين‌كه بالاخره اوايل بهمن به ايران برگشت.
اما درمان بيماري در اتريش چندان رضايت‌بخش نبود و سرانجام زاون قوكاسيان اول اسفند در 64سالگي در زادگاهش اصفهان براي هميشه چشم‌هايش را بست.
منبع:همشهري 24