دو روش عمده جراحی برای تصحیح عیوب انکساری وجود دارد:
روش جراحی لیزیک ( LASIK): در روش لیزیک -مخفف کلمه Laser- assisted in situ Keratomileusis - چشم پزشک با وسیله ای به نام “میکروکراتوم” برشی باریک و حلقوی روی قرنیه ایجاد می کند. سپس جراح لایه بریده شده را بلند می‌کند و با استفاده از “لیزر اکسایمر” قرنیه را در زیر این لایه برای تصحیح عیب انکساری تراش میدهد.
سپس لایه برداشته شده به جای اصلی خود بازگردانده می‌شود، بدون آنکه نیازی به بخیه زدن وجود داشته باشد. لیزر اکسایمر برخلاف سایر انواع لیزر حرارت ایجاد نمی‌کند.این روش معمولاً بدون درد و ناراحتی پس از عمل است و خطر ایجاد لک و جاگذاری بر روی قرنیه پایین است. بررسی ها نشان داده اند در ۹۷ درصد موارد بیماران در اولین روز پس از عمل دید کامل را به دست می آورند.
روش برش قرنیه برای تصحیح انکسار نور (PRK) : جراح در روش" پی‌آرکی" (Photorefractive Keratectomy) لایه محافظتی بیرونی قرنیه را با استفاده از “لیزر اکسایمر” برمی‌دارد و سپس انحنای قرنیه را تغییر میدهد.
این عمل یک تا دو دقیقه طول می‌کشد و در ضمن آن چشم با قطره بیحس‌کننده بیحس می‌شود و با یک بالاکشنده پلک چشم باز نگه داشته می‌شود.
پس از عمل یک لنز تماسی برای بانداژ روی چشم قرار می گیرد. ممکن است ناراحتی مختصری در یکی دو روز بعد از عمل وجود داشته باشد تا لایه بیرونی قرنیه ترمیم شود.
روش های LASIK و PRK برای تصحیح میزان کم تا متوسط آستیگماتیسم در افرادی که دچار نزدیک بینی هم هستند، مناسب هستند. اما نتایج عمل در افرادی که علاوه بر آستیگماتیسم دچار دوربینی هم هستند، آن قدرها خوب نیست.
برش شعاعی قرنیه
روش های LASIK و PRK جایگزین روش "برش شعاعی قرنیه" (radial keratomy) شده‌اند که برای اولین بار در دهه ۱۹۷۰ میلادی ابداع شد. روش "برش شعاعی قرنیه" در سال های دهه ۱۹۸۰ جذابیت خود را از دست داد، چرا که برخی از افرادی که تحت این عمل جراحی قرار می‌گرفتند، پس از جراحی و کسب نتایج خوب ابتدایی، بعدها دچار نزدیک بینی پیشرونده می‌شدند.
در روش برش شعاعی قرنیه، برش های متعددی به طور شعاعی، مانند پره های چرخ، روی قرنیه داده می شود تا انحنای قرنیه کاهش یابد.
مقایسه روش‌های جراحی
در روش لیزیک نیز ممکن است در برش لایه یا قرار دادن دوباره آن پس از جراحی مشکل به وجود آید. این عارضه ممکن است در ۱ تا ۲ درصد موارد رخ دهد. همچنین در برخی افراد شکل چشم به نحوی است که برای انجام عمل لیزیک مناسب نیست.
در روش PRK لایه سطحی سلول های قرنیه پیش از عمل برداشته می شود حدود ۴ روز طول می کشد تا این لایه مجدداً رشد کند. در این مدت یک بانداژ روی چشم قرار داده می‌شود که ممکن است ناراحت کننده باشد و واضح شدن دید هم با تاخیر صورت می‌گیرد.
معمولاً در این روش هر چشم جداگانه با فاصله چند هفته مورد عمل قرار می‌گیرد. بهبودی کامل ممکن است ۳ تا ۴ ماه طول بکشد. در مقابل در روش لیزیک معمولاً هر دو چشم در یک زمان عمل می‌شوند و واضح شدن یک دید ممکن است در یک روز به دست آید.