«طبیعت من این است. سعی کنم از واقعیتهای ظاهری فراتر بروم، لایهها را کنار بزنم و انگیزههای روانی پشت پدیدهها را درک کنم. موضوعات غیرتخیلی آدم را به چالش میکشد، آدم را صادق نگه میدارد».
اینها گفتههای بنت میلر است، فیلمساز ۴۸سالهای که تمام کارنامهاش شامل چهار فیلم است. یک فیلم مستند و سه فیلم داستانی که البته هرسه براساس شخصیتها و اتفاقات واقعی ساخته شدهاند.
میلر همانطور که در این جملات کوتاه گفته است، در همهی فیلمهایش سعی کرده لایههای ظاهری را کنار بزند و وارد عمق مسائل شود؛ به بیان دیگر، وارد روابط انسانی شود.
در فیلم کاپوتی، نقطهی تمرکز را از جنایت هولناک خانوادهی کانزاسی برداشت و سراغ رابطهی ترومن کاپوتی با یکی از قاتلها رفت.
در مانیبال، بهجای آنکه از موفقیتهای عجیب و غیرمنطقی یک تیم بیسبال سابقا بیفروغ، یک فیلم ورزشی هیجانانگیز دربیاورد، فیلمی ساخت دربارهی رابطهی مدیر این تیم با همکارانش و نوع نگاهش به دنیا.
فیلمی که حتی برای مخاطبانی که به فیلمهای ورزشی علاقه ندارند هم جذاب بود.
اما از این منظر، فاکسکچر از تجربیات قبلی میلر هم رادیکالتر است. او اینبار سراغ یک جنایت مرموز و مشهور در آمریکا رفته که هنوز هم کسی از انگیزههای قاتل آن سر درنیاورده است.
میلر با تحقیقات مفصلش، با کنارزدن لایههای ظاهری واقعیت و دقیقشدن در شخصیت قاتل و گفتههای آشنایان او و مقتول، موفق شد به برداشتی شخصی از این واقعهی تراژیک برسد که منطقی و درست بهنظر میرسد.
میلر با این فیلم توانایی خود را در تبدیل اتفاقات واقعی به داستانهایی چندوجهی و عمیق به حد نهایت رساند. داستانهایی که مبنای واقعی آنها باعث کنجکاوی و جستوجوی بیشتر او میشود.
فاکسکچر سال گذشته در جشنوارهی کن بهنمایش درآمد و منتقدان را مجذوب فضاسازی سرد اما پرتعلیق و بازیهای یکدست فوقالعادهی خود کرد. سپس در آمریکا بهطور محدود اکران شد و مانند دیگر فیلمهای میلر، در چندین رشته نامزد جوایز اسکار شد.
بنت میلر، فیلمساز آمریکایی کمکار و کمحاشیه، موفق شده با ساخت فیلمهای شخصی براساس اتفاقات واقعی، فیلمهایی که با رویکرد «ناظر بیرونی» ساخته شدهاند، به یکی از مهمترین فیلمسازان معاصر آمریکایی تبدیل شود.
فیلمسازی که میتوان مشتاقانه به انتظار فیلمهای بعدیاش نشست.
پروندهي فيلم فاكسكچر را ميتوانيد در شمارهي ارديبهشتماه مجلهي ۲۴ بخوانيد.
منبع:همشهري 24