و جانشینان یا وزیران خود را به جای خود به آمریکا فرستادند، قطر و کویت تنها ۲کشوری بودند که در بالاترین سطح به این اجلاس رفتند.
اين اتفاق را ميتوان به بياعتمادي طرفين آمريكايي- عربي به يكديگر و همچنين نگراني آمريكا از تحولات منطقه تفسير كرد. قبل از برگزاري اين نشست، روشن بود كه اين جلسه نميتواند حتي با توفيق نسبي همراه باشد. آقاي اوباما از يك سو در چنبره كنگره و رژيم صهيونيستي گرفتار آمده است. از سوي ديگر وي تلاش دارد، متحدين خود در منطقه خاورميانه و حوزه خليجفارس- هرچند داراي آينده سياسي روشني هم نيستند - را از دست ندهد.
در اين بين كشورهاي عربي و در راس آنها سعودي، كه بيجهت جمهوري اسلامي ايران را رقيبي براي خود ميدانند، تمام ظرفيت خود براي اختلال در پرونده هستهاي ايران را بهكار گرفتهاند. سفر وزير خارجه وقت سعودي به ژنو در بحبوحه مذاكرات، نمونه خوبي از تلاشهاي تخريبي حكومت سعودي است.
در اين شرايط، اوباما با هدف اطمينان دادن به اين كشورها كه غالبا آمريكا نسبت به امنيت آنها بيتفاوت نيست، ايشان را دعوت كرد تا ضمن دلجويي از اين كشورها، هم از رقيب فرانسوي كه اين روزها سخت براي فروش سلاح به منطقه به تكاپو افتاده است عقب نماند و از اين شرايط براي فروش سلاحهاي گران قيمت خود استفاده كند و هم ژست پايبندي به متحدين خود را به نمايش گذارد.
هم آمريكا و هم 6كشور حوزه خليجفارس به خوبي ميدانند كه شرايط منطقه بسيار متفاوت از گذشته است و در آيندهاي نه چندان دور، تغييراتي بنيادي در اين منطقه صورت خواهد گرفت. براي آمريكا كاملا روشن است كه تاريخ مصرف برخي از اين كشورها پايان يافته است اما براي حفظ امنيت رژيم صهيونيستي و تحتفشار قراردادن مردم مسلمان منطقه، پيوند خود با كشورهاي حاشيه خليجفارس را تا حد ممكن حفظ ميكند. نكته قابل توجه ديگر، بيانيه پاياني بعد از اين نشست است كه واكنش جمهوري اسلامي را نيز بهدنبال داشت.
كشورهاي حاضر در كمپ ديويد در حالي گفتوگو را راهحل مسائل و مشكلات منطقه ميدانند كه در يك هماهنگي و همكاري گسترده، جنگي را به يمن تحميل كردهاند كه آثار سوء آن تا مدتها ادامه خواهد داشت. افكار عمومي دنيا، نميتواند بپذيرد كشورهايي با توپ و تانك و سلاحهاي مخرب، زيرساختهاي يك كشور را منهدم و مردم مظلوم آن را به خاك و خون بكشد و از يك سو دعوت به گفتوگو كنند. اين مواضع، بيش از هر چيز نفاق و بيصداقتي ادعاكنندگان آن را ميرساند. آمريكا در حالي از امنيت خليجفارس سخن ميگويد كه با حضورش موجب تشديد ناامني، بياعتمادي و بيثباتي در منطقه شده است. تنها راه تضمين و تأمين امنيت منطقه، دوستي و همكاري كشورها با يكديگر است.
- معاون سابق وزارت امور خارجه