براساس گزارش ساينس الرت، رصد‌خانه ديناميكي خورشيد پنج سال است كه اين ستاره بزرگ را تحت نظر دارد. ميدان مغناطيسي خورشيد مانند زمين به صورت مداوم درحال تغيير است و اين به آن معني است كه نيروي اين ميدان همواره درحال قوي و ضعيف‌شدن است.
گاه قدرت اين ميدان مغناطيسي به هزاران برابر قدرت زمين مي‌رسد و زماني كه اين اتفاق رخ مي‌دهد، لكه‌هايي تاريك به نام لكه‌هاي خورشيدي بر چهره خورشيد نمايان مي‌شود.
رصد‌خانه ديناميكي خورشيد طي يكي از رصد‌هايش از دو لكه عظيم خورشيدي در رنگ هاي آبي و زرد عكسبرداري كرده‌است، لكه‌هايي كه بزرگي آنها براي بلعيدن زمين كافي است و تصوير آنها به يك شاهكار نقاشي شباهت دارد. رنگ آبي و زرد اين لكه‌ها رنگ‌هايي مصنوعي هستند، زيرا رنگ حقيقي اين لكه‌ها سياره است اما اين رنگ‌‌هاي مصنوعي اهدافي مهم را دنبال مي‌كنند: ميدان مغناطيسي لكه آبي‌رنگ در اين تصوير بار متضادي با لكه زرد‌رنگ دارد.
آنچه در اين تصوير رخ داده‌است درست مانند آزمايشي است كه در دوران كودكي با براده آهن و آهن‌ربا انجام مي‌داديم تا ميدان مغناطيسي آهن‌ربا آشكار شود. آهن‌رباي ميله‌اي داراي قطب شمال و جنوب است از اين رو خطوط ميدان مغناطيسي گرداگرد آن ايجاد مي‌شود كه به چشم غيرمسلح قابل مشاهده نيست،اما با پاشيدن براده آهن مي‌توان اين خطوط را آشكار ساخت.
گازهاي داغي كه از سطح خورشيد متصاعد مي‌شوند نيز عملكردي مشابه دارند، خطوط ميدان‌هاي مغناطيسي خورشيد ارتباط‌دهنده دو لكه خورشيدي كه مانند قطب شمال و جنوب آهن‌رباي ميله‌اي عمل مي‌كنند را دنبال مي‌كند.
زيبا‌ترين بخش اين تصوير خيره‌كننده خطوط و حلقه‌هاي سفيد‌رنگي هستند كه به حلقه‌هاي كرونالي مشهورند. اين خطوط ترسيم خطوط ميدان مغناطيسي خورشيد توسط گازهاي داغ را نمايش مي‌دهند.