ظاهرا هيچ برنامه‌اي هم براي متوقف‌كردن اين واقعيت تلخ وجود ندارد. چه در مسافرت‌هاي بين‌شهري و چه در سطح شهر همواره خطراتي وجود دارد كه جان شهروندان را تهديد مي‌كند. هر سال به اندازه تلفات يك جنگ سنگين، بابت كشته‌شدن هموطنان بر اثر تصادف، داغ مي‌بينيم؛ اتفاق تلخي كه فقط جان‌باختگان را از بين نمي‌برد كه به نوعي زندگي بازماندگان را نيز به شدت تحت تأثير قرار مي‌دهد.
به گمان من موضوع تهديد جان شهروندان براثر بي‌احتياطي در رانندگي و مشكلات ديگر، از هر موضوع و مسئله‌اي مهم‌تر است. اين موضوع به‌مراتب مهم‌تر از موضوعات سياسي و جناحي، اقتصادي و تحولات بين‌المللي است. موضوعاتي كه بخش اعظم توجه رسانه‌ها را به خود اختصاص داده‌اند در حالي كه جاي پرداختن جدي به موضوع كشتار شهروندان در جاده‌ها و خيابان‌ها همچنان خالي است.
فرقي نمي‌كند ساكن كجا باشيم. وقتي پا از خانه بيرون مي‌گذاريم انبوهي از نشانه‌هاي آشكار بي‌توجهي به قوانين رانندگي را مشاهده مي‌كنيم كه هر كدام مي‌تواند فاجعه‌اي را رقم بزند؛ از موتورسواراني كه كلاه ايمني بر سر نمي‌گذارند تا رانندگي‌هاي بسيار بد و خطرناك كه در هرلحظه مي‌تواند جان شيرين انساني را بگيرد.
متاسفانه برخي جوان‌ها پس از مصرف مواد مخدر پشت اتومبيل مي‌نشينند و رفتاري بسيار پرخطر را بروز مي‌دهند و در مواردي يا جان خودشان تلف مي‌شود يا جان عزيز خانواده‌اي را مي‌گيرند.برخي خيلي راحت همسر و فرزندانشان را ترك موتور مي‌نشانند. ممكن است بگوييد سرپرست خانواده به دليل نداشتن تمكن مالي چاره ديگري ندارد ولي حتي اين موضوع هم نمي‌تواند منكر اين واقعيت تلخ باشد كه اين پدر فاقد توانايي مالي، به فرزندانش ظلم مي‌كند و در حال بازي با جان خانواده‌اش است.
شايد برخي تصور كنند من زيادي بدبينم ولي واقعيت اين است كه با اين شيوه رانندگي ما در هيچ اتوباني امنيت نداريم و زندگي‌مان به مويي وصل است؛ اتوبان‌هايي كه مجهز به دوربين هم هستند ولي اين ميزان تصادف و عدول از قوانين و مقررات نشان مي‌دهد كه ما فاقد عوامل بازدارنده مناسب هستيم.
شايد اگر برخي از متخلفان را كه با جان مردم بازي مي‌كنند براي هميشه از رانندگي محروم كنند، عده‌اي به خود بيايند. سال‌ها پيش به همراه عده‌اي از دوستان قصد داشتيم جشنواره‌اي با موضوع تصادفات جاده‌اي برگزار كنيم ولي وزير راه دولت سابق اجازه برپايي اين جشنواره را نداد.
متاسفانه برخي تصور مي‌كنند با پاك‌كردن صورت مسئله، مشكلات نيز به خودي خود حل مي‌شود. در حالي كه ما در زمينه تصادفات جاده‌اي و شيوه رانندگي نياز به فرهنگ‌سازي جدي داريم و اين تنها وظيفه دولت نيست و تك‌تك افراد جامعه بايد در اين زمينه احساس مسئوليت كنند.
متاسفم كه موضوعي با اين درجه اهميت، كاملا رها شده است و در عوض مسائلي كه خيلي هم مهم نيستند، در اولويت قرار گرفته‌اند. هيچ چيزي مهم‌تر از جان شيرين آدم‌ها نيست و ما جان‌هاي شيرين بسياري را در طول سال براثر تصادف رانندگي از دست مي‌دهيم. حرمت نهادن به جان آدم‌ها، كمترين وظيفه هر انساني است.
- نويسنده و كارگردان سينما و تلويزيون