به نوشته والاستريت جورنال این وسایل با تکیه بر پیشرفتهای ارتباطات از راه دور، نانوتکنولوژی و الگوریتمهای نرمافزاری پیشبینی کننده قصد دارند شیوه اندازهگیری روزانه قند خون را تغییر دهند؛ هنوز اغلب بیماران دچار ديابت اين كار را بهطور دستی با گرفتن نمونه خون با سوراخ کردن انگشت و گرفتن خون انجام میدهند که تکنیک پرزحمت و گاهی دردناک برای اندازهگیری قند خون است.
برخی از بیماران دیابتی مجبورند تا 10 بار در روز انگشتشان را سوراخ کنند تا میزان قند خونشان را تحت نظر داشته باشند؛ اما پزشکان میگویند اندازهگیری قند با خون گرفتن از انگشت فقط یک اندازه مقطعی از قند خون را نشان میدهد، اما همیتوانند معلوم کنند که آیا قند خون در حالت پایین یا بالا رفتن و رسیدن به سطوح بالقوه خطرناک است.
در مقابل، وسایل بیسیم جدید به دنبال راههای جدیدی هستند که روشهای غیرتهاجمی اندازهگیری قند خون در سراسر روز را در اختیار بگذارند.
- برای مثال، آنالیز اشکهای بیماران.
برایان اوتیس، استاد سابق مهندسی برق، طرحی را برای شرکت گوگل سرپرستی میکند که میزان قند را در اشک اندازهگیری میکند.
اوتیس میگوید گروه او از پیشرفتها در ریزتراشههای کامپیوتری که هرسال کوچکتر و سریعتر میشوند، استفاده کردهاند تا دستگاهی با یک حسگر مینیاتوری گلوکز، یک آنتن بیسیم و سایر ویژگیها بسازند.
اوتیس میگوید، یکی از بزرگترین چالشهای بر سر راه او ساختن باتریهایی به حد کافی قدرتمند بود که دادههای گلوکز را هر ثانیه ضبط کنند. او میگوید اکنون «اطمینان دارد» که مسئله مصرف نیرو را حل کردهاند، گرچه درباره چگونگی این کار اظهارنظری نمیکند. این سختافزار برای کسی که آن را به چشم زده نامرئی است، زیرا بر روی عنبیه و نه مردمک قرار میگیرد.
گوگل نیز با همکاری شرکت سوئیسی مراقبتهای چشمی آلون (Alon) که شعبه از شرکت نوارتریس ای جی است در حال ساخت این فراورده است. آلون که مجوز این فنّاوری از گوگل گرفته است، مسئول پیگیری برای گرفتن تأییدیه قانونی این محصول و تولید آن پس از کسب تأیید است. سخنگوی نوارتریس میگوید این لنز هوشمند هنوز «در مراحل بسیار اولیه تولید است»، اما ممکن است در طول چند سال در اختیار بیماران قرار گیرد.
بزرگترین پیشرفت در ردگیری گلوکز در سالهاي اخیر وسایل پوشیدنی به نام پایشگرهای مداوم گلوکز یا سیجیامها (CGMs) بوده است. این وسایل برای نخستین بار حدود یک دهه پیش به بازار آمد، اما پزشکان میگویند به علت مشکل بودن استفاده از آنها و غیرقابلاعتماد بودن با مقاومت روبرو شدند؛ اما در شرکت دکسکام (Dexcom) در سندیهگو در سال 2012 یک وسیله سیجیام را به بازار فرستاد که دقت آن بسیار بهبودیافته بود و بهاینترتیب افزایش فراوانی در استفاده از آن بهوسیله بیماران به وجود آمد.
امروزه سیجیامها بهوسیله حدود 15 درصد از بیماران مبتلا به دیابت نوع یک در آمریکا استفاده میشوند درحالیکه این میزان چند سال پیش فقط 6 درصد بود. دکسکام که رقیب شرکت تجهیزات پزشکی مدترونیک (Medtronic) است، تخمین میزند که اکثریت عمده سیاماجیها در آمریکا را این شرکت میفروشد و درآمدش از 99.9 میلیون دلار در سال 2012 به 259.2 میلیون دلار در سال گذشته رسیده است.
سیستم دکسکام شامل یک فرستنده کوچک رادیویی است که در بالای کمر با نوار به پوست متصل میشود و این فرستنده به یک سیم باریک- تیز متصل است که زیر پوست قرار دارد و قند خون مایعات بدنی را آ اندازه میگیرد. دادههای بهدستآمده هر پنج دقیقه گردآوری میشوند و بهطور بیسیم به یک وسیله جیبی منتقل میشوند که بیماران و خانوادههایشان همچنین میتوانند آن را از طریق بلوتوث با تلفنهای هوشمندشان همزمان کنند.
دکسکام میگوید انتظار دارد که سازمان غذا و داروی آمریکا در ادامه سال جاری به یک سیجیام جدید مجوز دهد که بهطور بیسیم به تلفنهای هوشمند بیماران متصل میشود و نیاز به یک وسیله دستی اضافی را برطرف میکند. این وسایل هنگامیکه قند خون بیمار از طیف سالم خارج میشود، آژیر میکشند.